Voelen we ons veiliger? In Nederland dus? Dat is onderzocht. Als zoiets onderzocht moet worden, kan het antwoord niet eenduidig zijn. Dat is het ook niet, geloof ik, maar toch zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek dat het beter gaat.
Voelen we ons veiliger? In Nederland dus? Dat is onderzocht. Als zoiets onderzocht moet worden, kan het antwoord niet eenduidig zijn. Dat is het ook niet, geloof ik, maar toch zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek dat het beter gaat.
Altijd voel ik enige treurnis als ik in een artikel lees dat de papieren brief steeds meer het onderspit delft. Maar met de pakketjes gaat het goed! Daarmee is PostNL érg blij. Natuurlijk ook de mensen die graag pakjes ontvangen. Wat ik dan weer zo vreemd is dat er zich weer van alles voordoet dat de pret bederft, zoals dat de winkeliers die vergeefs bezorgde pakjes behandelen, daar steeds minder geld voor krijgen. Zij moeten de boel opslaan en in contact treden met de klant die het pakje komt halen. Kost ruimte, tijd en energie.
Soms voel ik me al om iets kleins Een Man Van De Wereld. Misschien is dat goed. Zoets moet je niet al te pretentieus aanpakken. Bijvoorbeeld al vroeg op de dag in een café aan de leestafel zitten. Als je uit het raam kijkt zie je de stad langzaam tot leven komen en jij zit hier met verse kranten tussen het wereldnieuws.
Is het vandaag nu een extra dag of niet? Misschien is het alleen maar een kwestie van hoe je zoiets beleeft. Je kunt ook zeggen dat het gewoon maandag is, maar ja, ik probeer nu eenmaal niets gewoon te vinden en wil er iets van maken. Net zoals dat extra uur dat je cadeau krijgt wanneer het zomer- of wintertijd wordt – weet wéér even niet hoe het zit, maar op een van die momenten krijg je een uur extra. En het is nogal wat: een uur. We staan daar, geloof ik, nauwelijks bij stil. In een uur kun je echter véél doen.
Waar ik helaas niet sterk in ben, is ergens een slaatje uit slaan. Om me heen zie ik mensen die dat wel kunnen. Ze hoeven maar een slaatje te zien en ze slaan het eruit. Vaak is een vermoeden van een slaatje al voldoende. Ze doen ook alsof zo’n slaatje de normaalste zaak van de wereld is. Soms heb zelfs de indruk dat ze mij maar matig aan het leven vinden deelnemen, omdat ik zo belabberd met slaatjes omga. Punt is dat ik er nooit bij stilsta. Ik zie het niet. Heel veel zie ik wel, maar slaatjes niet.
De afgelopen dagen probeerde ik ze voor me te zien, miljoenen repen Snickers. Allemaal terug naar de Marsfabrieken in Veghel. Uit 55 landen. Voor mijn geestesoog (bedrijvig orgaan) ontstaat een hoge berg. Hoe krijg je die boel weg? Lang geleden trouwens dat ik zoiets gegeten heb. Als ik het weer doe, denk ik dan automatisch aan een stukje plastic dat erin kan zitten? We weten dat ze daarom terug moeten.
Woedend of huilend autorijden is riskant. Gevaarlijker dan zitten bellen achter het bestuur, als ik het goed begrijp. Is onderzocht. Ik ken niemand die een auto heeft waarin dat onderzoek heeft plaatsgevonden, maar ik geloof het, ook al blijf ik het raar vinden dat het zo altijd gaat met onderzoeken: ik weet nóóit van iets.
Wat is het toch een werk om je ergens thuis te voelen. Sommige mensen hebben er talent voor. Iedere omgeving is de hunne. Ik ben jaloers op dat talent. Hoe doen ze dat toch? Begint waarschijnlijk in je hoofd, maar daar moet je dan wel ruimte hebben. Het moet niet vol van alles zitten wat je niet kunt beheersen. Niet te veel onzekerheid of angst of heimwee. Ik denk eraan nu ik de afgelopen dagen burgemeesters van kleine gemeenten hoor pleiten voor kleinschalige asielopvang. Is beter dan de grootschalige aanpak, zeggen ze.
Zeurgesprekken die me ergeren, gaan over het weer en over leeftijd, soms een combinatie ervan: `Ja, als je ouder wordt, krijg je toch meer last van de kou. En van de regen natuurlijk ook. Zeker als het koud is en ook nog regent.’ Ik verveel me. Gisteren belandde ik in een gesprek over Paul McCartney. Die is in juni op Pinkpop. Het gesprek ging over de leeftijd van McCartney, 73, geloof ik. Je kunt je afvragen of je dat merkt, dat hij 73 is dus. Wat zou je dan moeten merken? Stramme bewegingen? Dat hij niet meer weet wat hij staat te zingen?
