Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Aanwezigheid

Nog steeds lukt het me niet in de wachtruimte van een polikliniek aandachtig een boek te lezen. Beetje bladeren lukt nog net. Daarom besluit ik maar van alles te beleven door om me heen te kijken, niet al te opzichtig natuurlijk, want dan veroorzaak je agressie, Een groot deel van mensen aldaar heeft sportschoenen aan, vaak in combinatie met sportkleding, om specifieker te zijn: een trainingspak. Waarschijnlijk is dat om van het aan- en uitkleden een niet al te groot karwei te maken. Dat moet je immers vaak in een ziekenhuis. Toch heeft het iets vreemds, vooral als je er lang naar kijkt en aan sportbeoefening denkt. De wachtruimte waar ik gisteren was, een ruimte binnen een kolossale hal, werd de hele tijd doorkruist door een ernstige man in witte jas die volgens mij geen arts was en ook geen verpleegkundige. Daarvoor miste hij van alles, pennen bijvoorbeeld en een naamkaartje en van die geheime bagage in alle jaszakken. Volgens mij hoorde hij helemaal niet in het ziekenhuis thuis (wel in een ander soort ziekenhuis), maar liep hij er alleen maar doorheen, om een aanwezigheid te zijn, iemand tegen wie opgezien werd. Zeker weten doe ik het niet, maar dat doe ik nooit, gelukkig, want anders zou er veel verwondering snel om zeep worden gebracht. Het ziekenhuis is zo groot dat heus niet iedereen elkaar kent. Kan dus ook gewoon, daar haastig rondlopen in een witte jas en daadkrachtig voor je uit kijken. Hij passeerde ons iets te vaak en ook te nadrukkelijk, op weg naar de zoveelste hersenoperatie. Erg boeiend.

Columns

  • Iedereen gun ik een triomftocht. Donderdagavond liep Ard van der Steur opgetogen over het Binnenhof, door het journaal en actualiteitenprogramma’s. Hij werd de nieuwe minister van Justitie, iedereen wist dat, maar hij moest officieel nog zeggen dat hij van niets wist. Dat deed h... lees meer

  • Pakkerd – dat woord hoor ik niet zo vaak meer. Vroeger wel en dan schrok ik er altijd even van, in bijvoorbeeld oproepen als: `Geef tante Boebie eens een lekker pakkerd.’ En dan zag je de betreffende tante zitten, aan de andere kant van de kamer, een grote hoeveelheid tante. Ze... lees meer

  • Het zijn oprispingen die ik nauwelijks merk, maar soms flitst vaag de vraag door me heen of ik er niet nog iets bij moet doen. Schrijven is mijn werk, columns romans, toneel, maar misschien kan ik nog een bedrijfje of een winkel aan me koppelen, waardoor ik nog een andere bindin... lees meer

  • Stel dat de politie een berucht fietsendief wil vangen, de Koning der Fietsendieven. Ze weten wie het is, maar het lukt maar niet hem op heterdaad te betrappen, want daarvoor is hij een veel te lepe jongen. Hij heeft het niet voor niets zo ver geschopt in zijn branche. De politi... lees meer

  • Zaterdag las ik een interview met tv-presentator Hans Goedkoop waarin hij onder meer zegt dat hij het belang van genieten overschat vindt. Genieten hoeft wat hem betreft altijd maar even, daarna ga je weer aan het werk. Terwijl ik dat las, voelde ik mezelf instemmend knikken. Ik... lees meer

  • Omdat het Boekenweek is, werd er de afgelopen dagen iedere avond laat een kort programma (minuut of acht) uitgezonden dat `Iedereen schrijft’ heette. Een montere titel die ook iets ontmoedigends heeft, want waarom zou je doen wat iedereen doet? Opzet was simpel: uit een schrijfw... lees meer

  • Inmiddels zijn we er gewend aan geraakt dat filmopnamen de tijd in onze straat ruim zeventig jaar hebben teruggezet, een Duitse film over Anne Frank. Sinds maandag ziet het leven er hier anders uit. De Tweede Wereldoorlog is nog niet afgelopen. Voor sommige vooral oudere bewoner... lees meer

  • Vaak ben ik bang dat ik iets niet begrijp wat ik wel zou móeten begrijpen. Kan liggen aan de wereld die steeds gecompliceerder wordt, maar ook aan mezelf. Ik houd rekening met dat laatste. Toen Fred Teeven maandag zijn aftreden bekendmaakte en nijdig tussen haakjes zei dat de de... lees meer

  • Tijdje terug fietste ik langs een auto die half op het fietspad stond. Ik raakte een van de buitenspiegels. `Raken’ is een te groot woord. Ik streek er langs. Vergelijk het met een zuchtje wind. Er gebeurde toen dit: een man stapt uit. Nee, het is iets ánders dan uitstappen. Het... lees meer

  • Volgens mij heb ik de openbare orde en veiligheid nog nooit grof geschonden. Ik ben daar ook niet geschikt voor. Als ik dat de komende dagen doe, krijg ik een bekeuring of word ik ingerekend. In minder ernstige gevallen niet, want de politie gaat actievoeren. Er moet een beter c... lees meer

  • De opkomst van de barbier volg ik met vage interesse, wat vooral aan mijn haar ligt. Dat heeft een vrij matige uitstraling. Toch kan ik een lichte fascinatie voor deze beroepsgroep niet ontkennen. Zaterdag las ik een interview met een barbier die in Nijmegen en Arnhem opereert.... lees meer

  • Waarvoor ik huiver voel, is dat ik rare of vervelende dingen doe waarvan ik me niet bewust ben. Een abstract gevoel want als ik me er niet bewust van ben, weet ik dus ook niet dat ik die dingen doe. Neuspeuteren bijvoorbeeld. Als ik iemand daarmee bezig zie, vind ik dat hinderli... lees meer

  • Volgende week zijn er in onze straat filmopnamen. Een Duitse productiemaatschappij maakt een film over Anne Frank, eind van dit jaar in de bioscopen te zien. Over dit project komen regelmatig schriftelijke mededelingen, want de bedoeling is dat de buurt duchtig meewerkt. Alle au... lees meer

  • De flessen lijken behoorlijk op elkaar, maar natuurlijk kan Exota niet terugkeren in de smaak die zich de generatie van toen herinnert. Ik geloof ook niet dat de makers daarop uit zijn. Een ijshandelaar en een paar vrienden hebben voor een nieuw leven van de frisdrank gezorgd. Z... lees meer

  • Als woorden met een belangrijke lading te vaak worden gebruikt, krijgen ze een vale tint en steeds minder betekenis. Betreurenswaardig voorbeeld hiervan is: integer. Uiteraard volgde ik de berichtgeving rond het Gelders Statenlid dat haar zoon een baantje bezorgde, het onderhoud... lees meer

Pagina's