Tijdje geleden was ik gast in een radioprogramma. Eerste vraag van interviewster: `Kun je in één zin zeggen waar je boek over gaat.’ Van zo’n vraag word ik onrustig. Ik antwoordde dat ik dat niet kon, dat ik er een jaar aan had gewerkt en dat dan één zin te weinig is. En vervolg... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Appelgroen
Sommige woorden die me typisch Nederlands lijken, zijn ook zo treurig: bonnetjesaffaire. Er moet weer ergens een burgemeester weg, vanwege een bonnetjesaffaire. Uitsmijter, fles champagne en dan `Mag ik alstublieft een bonnetje, ober?’. De man die mij financieel op orde houdt, een karwei waarvan hij vermoeid kan schateren, zegt ook altijd dat ik bonnetjes moet vragen. Met behulp van een nietapparaat bevestig ik die dan in mijn administratie, wat ik een hoogst gewichtige handeling vind, waarna ik vaak met de handen in de zij als een veldheer uit het raam ga staren. Ik ben niet altijd gehoorzaam, wat komt doordat ik me dan afvraag of wat ik in een café of restaurant heb gegeten en gedronken privé is of ik dat heb gedaan in mijn functie als Zelfstandige Zonder Personeel. En daarbij denk ik soms aan de belastingbetaler, waarbij zich een volle man in een glimmend pak met een verzorgde snor opdringt of een stijve vrouw met dunne lippen in een appelgroen mantelpak. Die kunnen ineens zo aanwézig zijn dat ik mezelf een bon fel hoor weigeren, vooral omdat ik met dat soort belastingbetalers niets te maken wil hebben. Meestal vergeet ik het trouwens en dat komt door een gebeurtenis die bijna altijd wordt genoemd wanneer het om een bonnetjesaffaire gaat: de alcohol die rijkelijk vloeide. Dat doet de alcohol altijd in die omstandigheden, rijkelijk vloeien. En zo nu en dan kom ik ook in de ban van een prettige gedachte die je, geloof ik, voor je moet houden, en die gedachte is: ik kan het zelf betalen! Echt waar!
Columns
-
-
Als je man of vrouw van de wereld bent, voel je je overal thuis. De wereld is van jou en dat zal de wereld weten ook. Ben soms jaloers op dat type mens, op de makkelijke manier waarop ze zich door de samenleving bewegen. In een restaurant bijvoorbeeld. Veel mensen gedragen zic... lees meer
-
Deze week kocht ik voor het eerst sinds lange tijd het Franse tijdschrift Paris Match. In de tweede helft van mijn middelbare schooltijd was het soms verplichte lectuur in de lessen Frans. Daarna kwam het me nog maar zelden onder ogen. Ja, ik trof zo nu en dan een exemplaar aan... lees meer
-
In de supermarkt vraagt het meisje achter de kassa of ik zegels spaar. Ik zeg gretig ja, terwijl ik meteen besef dat ik nog nooit in mijn leven zegels wilde. Toen ik klein kind was in de late jaren vijftig merkte ik dat je bij min of meer alles zegels kreeg. Dat hoorde bij de sp... lees meer
-
Dom, maar nog niet zo lang geleden dacht ik dat een barbier hetzelfde werk deed als een kapper en dat `barbier’ alleen een wat ouderwets woord was. Soms gaan we ouderwetse woorden gebruiken in de hoop dat we dan ook op kwaliteit stuiten. Inmiddels heb ik in de gaten dat een barb... lees meer
-
Vlak voor mijn vertrek naar de kust fiets ik haastig naar de supermarkt om daar iets te kopen wat aan de kust ook verkrijgbaar is, maar we hebben de neiging zo vaak mogelijk zo volledig mogelijk te zijn. Als ik stop voor de winkel sla ik voorover. Het voorwiel heeft zich losge... lees meer
-
Op de radio hoorde ik wéér een gesprek over de uitleg die we in de apotheek moeten krijgen, wat vaak niet gebeurt, maar waarvoor we wel iets meer dan 6 euro betalen. Blijkbaar kun je dat geld terugkrijgen, maar dat is een beetje ingewikkeld. Ik dacht al gauw: laat maar. Als je h... lees meer
-
De heidag van het kabinet eerder deze week deed me weer wel nadenken over het effect van vrijetijdskleding en praten `met de benen op tafel’ (met als toevoeging: los van de dingen van de dag). Om met dat laatste te beginnen, natuurlijk veroorzaken de benen op tafel iets in wat j... lees meer
-
Wat is nooit geweten heb is dat er tussen 1977 en begin jaren negentig in Nederland een zuiveldrank in omloop was die Tjolk heette. Nu teken ik daar meteen bij aan dat ik geen innige band heb met zuiveldranken in het algemeen. Waarom begin ik in deze verdwenen zomer ineens ove... lees meer
-
In het openbare leven van de vroege ochtend praat je sneller met mensen die je niet kent, dan later op de dag. Zeker als je iets gemeenschappelijks hebt. Bijvoorbeeld een hond. Er is nu geen hond in mijn leven, maar lang geleden wel.
-
Zaterdag was ik op het Lowlands-festival, diep in de Flevopolder. In de namiddag las ik in een van de vele tenten een paar verhalen voor. De afgelopen tien jaar deed ik dat al twee keer en telkens was het me een grote vreugde. Eén ding was anders. Toen ik het wonderlijke festiva... lees meer
-
In het duinlandschap waar ik deze dagen graag doorheen loop, staat de hei al in volle bloei. Normaal is dat, geloof ik, wat later in het jaar. Maar de natuur is van slag, hoor ik mensen zeggen. Kan de natuur van slag zijn? Volgens mij is wat de natuur doet natuurlijk. Wat maak... lees meer
-
Van economie heb ik niet veel verstand. Wel herinner ik me een vriend van mijn ouders, een econoom, die mij ooit uitlegde waarom er een boterberg was. Ik had gehoord dat er te veel boter in Nederland was en dat ze daarvan dus een berg hadden gemaakt. Die berg stelde ik me lett... lees meer
-
Gisteravond was op televisie een programma te zien dat Krasse Knarren heet. Ik had er nog niet van gehoord, maar het is iets wat werkt, immers: derde seizoen. Ik keek niet, maar las er wel over: oude Bekende Nederlanders gaan bij elkaar logeren om over vroeger te praten. Zodra i... lees meer
-
Aan het woord moet ik nog wennen, maar waar het voor staat, spreekt me aan: ontspullen. Las er een artikel over en begrijp dat steeds meer mensen ermee bezig zijn, met het leger maken om je heen. Ik wil daarin niet doorschieten, maar merk wel dat het oplucht. Toen ik vorig jaar... lees meer