Al een paar maanden is onze straat autovrij. Tot vorige week maandag was het alsof we in een klein dorp woonden, een dorp dat er ineens was en waaraan we stamelend wenden.
Vorige week was er van de autovrijheid niets meer te werken. Kon geen auto meer bij, zo mag ik het we... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Banaan
Als ik in de rij in de supermarkt bijna de kassa heb bereikt, vraagt een vrouw me of ze voor me mag. Ze heeft alleen een flesje water en een banaan. Het loopt tegen het middaguur. Haar lunch, denk ik. Ze glimlacht zomers als ik zeg dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Achter me in de rij wordt er hier en daar een beetje gemord. Een schelle vrouwenstem roept bijvoorbeeld `Hé!’, een `Hé!’ dat om aandacht vraagt, ik moet waarschijnlijk omkijken, maar dat doe ik niet. Ik kijk naar de vrouw met het flesje water en de banaan. De zomer zit niet alleen in haar lach, maar ook in haar ogen. Als ze afrekent, gaat er iets mis. Haar betaalkaart doet het niet, misschien is haar saldo niet toereikend. De caissière is niet bereid aandacht te schenken aan dit probleem. Ze staart verveeld in de verte. Misschien ga ik te ver, maar ik vraag de zomerse vrouw hoeveel ze nodig heeft. Ben vergeten hoeveel, maar het is een ontzettend gering bedrag, ik geef het haar. Blij zegt ze dat ik het écht terugkrijg. Ik ken haar niet, zij mij ook niet, het hoeft heus niet in orde te komen. Ze zwaait, ik ook. Gisteren las ik een interview met een Ierse schrijfster, `een moderne mystica’, Lorna Byrne, die binnenkort in ons land komt spreken. Ze weet alles van beschermengelen (de hare heeft zelfs een naam). Onlangs maakte ze iets mee wat hierop lijkt, maar dan bij een parkeerautomaat. Ook een vrouw met een falende betaalkaart. Een man hielp haar. Maar het was niet die man, maar een beschermengel. Heb felle zin dit interessant te vinden!
Columns
-
-
Eergisteren stond in deze krant een artikel met in de kop de woorden: “Blijven balen heeft geen zin.” Ik knikte voorzichtig en zag toen een foto van de hoogleraar sociale- en cultuurpsychologie van de Nijmeegse Radboud Universiteit, Ap Dijksterhuis, die de geluksprofessor wordt... lees meer
-
Interessant, nee, lastig dat het een beetje mis zit tussen het kabinet en het Outbreak Management Team. Het team adviseert de regering hardere maatregelen te nemen, maar daar voelt de regering (nog) niets voor, bang voor impopulariteit en gezeur. Dus eerst een tijd zeggen: “We w... lees meer
-
De horeca verwijt premier Rutte dat hij weinig kennis heeft van de branche. Hij veronderstelt immers dat restaurants niet getroffen worden door de vroege sluiting. Directeur van Koninklijke Horeca Nederland, Dirk Beljaarts, is het daar niet mee eens, wat ons niet verrast.
-
Sommige alledaagse vragen zijn moeilijk te verdragen. Op één staat: “Is er iets?” Bij mij is er meestal iets op het moment dat die vraag wordt gesteld. Op twee: “Wat ben je toch allemaal aan het doen?” Je staat een kastje aan de muur te bevestigen. Dat lukt niet. Kastje valt voo... lees meer
-
Waarom zie je in een tuincentrum zelden vrolijke mensen? Het antwoord op die vraag weet ik en daarom ga ik er alleen maar heen als het echt moet. Ik probeer altijd van alles zoveel mogelijk te maken en vaak lukt dat, in ieder geval een beetje, maar in een tuincentrum niet. Dat z... lees meer
-
Waarom het zo is, weet ik niet, maar je hoeft in de trein je kaartje (vervoersbewijs) niet meer te laten zien. Afgelopen week reisde ik drie keer via het spoor, maar nee hoor. Terwijl ik soms best behoefte heb aan het compliment “Dat ziet er heel goed uit” of zoiets.
-
Eindelijk begint het digitale contact dat je wilt hebben met een instelling die je nodig hebt –verzekering, bank, gemeente- ergens op te lijken. Je bent of hebt ingelogd, je wachtwoord gegeven en ook een bevestiging van dat wachtwoord, je hebt iets geuploaded zonder precies te w... lees meer
-
Het is natuurlijk mosterd na de maaltijd als ik ook nog iets opmerk over de BN’ers die zich verzetten tegen de maatregelen van de overheid. Niet maatregelen in het algemeen, we begrijpen welke bedoeld worden. Ik mag nog wel zeggen dat ik blij was dat er gisteren in deze krant fo... lees meer
-
Wanneer ik in Nijmegen wandel door de wijk waar ik kind was, denk ik bij twee huizen altijd: o ja, hier werd de deur dichtgesmeten toen ik had aangebeld en zei dat ik Kinderpostzegels kwam verkopen. Weet nog goed dat ik me schaamde omdat mensen zo deden. Dat veroorzaakte een ong... lees meer
-
Ineens is er een fijn verschijnsel: de eerste Nederlandse verhalenmachine. Is niet een apparaat dat zelf verhalen maakt, nee, een voorziening waaruit je een kort verhaal kunt trekken. Druk op de knop is voldoende. Gratis ja. De machine komt voorlopig in Utrecht te staan, daar is... lees meer
-
Tijdens de lockdown keek ik vaker televisie dan strikt noodzakelijk was, zeker in het begin. Kwam door de actualiteitenprogramma´s. Als zo´n informatief programma afgelopen was, bleef ik een tijdje zitten, verzonken in gedachten over wat ik zojuist gezien en gehoord had. Ineens... lees meer
-
Wat ik vaak heb is dat ik iemand ken van bijvoorbeeld de sportschool en die tegenkom in een andere omgeving, op het station, dat ik dan even niet weet wie dat is, terwijl ik tastend denk: ik ken je wel, maar waarvan ook weer en wanneer was dat?
-
Beetje zielig is wel, nieuwe coronamaatregelen van de overheid omdat op sommige plekken net iets te veel mensen zich niet aan de tijdelijke regels kunnen houden. Feestzalen zijn onder meer het probleem. Ik ben in mijn leven niet zo vaak in een feestzaal geweest, maar als dat wel... lees meer
-
Luchthaven vond ik al vroeg in mijn leven een indrukwekkend woord. Het prikkelde mijn fantasie. Natuurlijk wist ik dat daar vliegtuigen landden en opstegen, maar in mijn dromerige gedachten was een luchthaven meer dan dat. Vaak keek ik naar de hemel en stelde ik me voor dat ik d... lees meer