Natuurlijk had ik het gisteren over de dodenherdenking, natuurlijk heb ik het vandaag over de vrijheid die we vieren, ook al vraag ik me af met welke gedachte we die vieren. Toen ik opgroeide en ook later nog, was het helder. De oudere mensen om me heen hadden de oorlog meegemaa... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Doos
Lopend over de vrijmarkt stelde ik vast dat het allemaal wel wat minder werd. Meteen vroeg ik me af wat ik daarmee bedoelde. Minder dan wat? Ja, een paar jaar geleden kwam ik met van alles thuis, meestal nutteloze dingen die snel in een doos gingen voor de vrijmarkt van volgend jaar. Niet dat ik daar zelf aan deelneem, maar misschien de buurjongens. Gisteren hoopte ik op een aanbod dat ik me herinnerde van een tijdje terug. Toen mocht ik na betaling van vijftig cent drie borden fel kapot gooien. Was therapeutisch bedoeld. En het werkte ook, ik merkte een zekere opluchting en nam me voor het vaker doen, ook buiten Koninginnedag om, maar ja, het was weer typisch zo’n voornemen dat in schoonheid stierf. Toen ik het gisteren bijna voor gezien hield, hoorde ik mijn naam roepen. En ik zag een kunstredacteur van een landelijke avondkrant bij een doos staan. In die doos zat een gleuf. De kunstredacteur zei dat ik vijftig cent in die gleuf moest doen. Dat deed ik uiteraard en vervolgens opende de doos zich en ging er een klein jongetje staan dat twee coupletten van het Wilhelmus zong. Heel hard, zo hard dat ik een beetje terugdeinsde. Daarna liet hij zich weer in de doos zakken en sloot de kleppen boven zijn hoofd. De kunstredacteur knikte trots, de jongen was uiteraard zijn zoon, ik zei dat ik het een fijne gang van zaken vond, en dat meende ik. Waarom had ik als kind nooit zoiets bedacht. Ik keek om en de jongen zong weer, weer hard. Ik dacht aan volgend jaar en vroeg me af of – nee, ik heb mijn kansen gehad.
Columns
-
-
Ineens zijn er weer vijf jaar voorbij en ligt er een brief van de gemeente dat mijn paspoort op 16 mei verloopt. Bij zo’n bericht heb ik altijd sterk het gevoel dat ik zelf ook weer een beetje verloop. Natuurlijk zie ik ook tegen de gang van zaken op, maar dat heb ik altijd wann... lees meer
-
Van spreekwoorden gezegden houd ik niet, maar er is er één die ik koester: waar een wil is, is een weg. Ik voeg er meteen aan toe dat ik het slecht verdraag wanneer iemand anders dat tegen me zegt. Nee, ik moet het mezelf voorhouden: waar een wil is, is een weg.
-
Toen ik nog niet zo lang geleden opgroeide, was het in deze periode de gewoonste zaak van de wereld dat zich min of meer overal De Grote Schoonmaak voltrok. Van het huis dus. Bij ons duurde die een dag of drie. Het verantwoordelijke team bestond uit mijn moeder, de hulp in de hu... lees meer
-
Misschien wint Vitesse morgen de KNVB-beker! Toen ik in Arnhem woonde, ging soms kijken, op Monnikenhuizen, in dat sfeervolle stadion waaraan je graag denkt als je aan mooie voetbaldagen denkt. Natuurlijk ben ik de ploeg blijven volgen, net zoals NEC, de club uit mijn geboortest... lees meer
-
Het woord `vergistoerist’ hoorde ik gisteren voor het eerst. Bedoeld wordt een toerist die geïnformeerd door een verouderde reisgids over Nederland, op 30 april vol oranje accenten op zoek gaat naar Koninginnedag. Ik begreep dat er dit jaar minder zijn dan vorig jaar, maar ik sn... lees meer
-
Dit noteer ik op een bankje in het station van Hamburg. Ik ben op doorreis en heb helaas geen tijd de stad in te gaan. Op het station ben je wel ergens, maar ook weer niet. Ik houd van tussenplekken, van de rusteloze wereld van aankomst en vertrek, van begroetingen en afscheid,... lees meer
-
In Italië zijn ze in veel dingen goed. Bijvoorbeeld in nieuwe beroepen. Gondelier bijvoorbeeld, lang geleden. Of barista, klassekoffiebereider. Nu zijn er hier ook barista’s, maar die beseffen niet altijd dat het een kunst is. Het is bijvoorbeeld belangrijk hoe je erbij kijkt.... lees meer
-
Zo nu en dan kom ik een gangbaar woord tegen waarvan ik de betekenis ken, maar dat ik nooit opschrijf of uitspreek. Leverkaas bijvoorbeeld. Het valt onder vleeswaren, maar ik heb het nog nooit gegeten, wat verder niet erg is. En onbelangrijk. Het woord staat me tegen, omdat he... lees meer
-
Eens in de zoveel tijd lees je een artikel van iemand die een tijdje zonder mail heeft geleefd of zonder telefoontje. En wat dat dan met je doet. Meestal weet je ongeveer wat er te lezen valt, maar je leest het toch. In mijn geval omdat ik hoop dat het allemaal om opluchting g... lees meer
-
Er zijn meer vragen dan antwoorden. Bijna ieder antwoord veroorzaakt nieuwe vragen. Dat is goed, dat houdt onze geest lenig. Waarvan ik niet houd zijn vragenlijsten die ongevraagd op je pad komen. Als je ze niet invult, word je daar dringend op gewezen.
-
Van veel afkortingen moet ik telkens weer opzoeken waarvoor ze staan. Nibud bijvoorbeeld: Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting. Daar houden ze zich onder meer bezig met ons spaargeld. Dat doet het Nationaal Instituut in ieder geval namens mij, want ik ben er niet zo mee... lees meer
-
Weerman Piet Paulusma verkocht donderdagavond in Leeuwarden vis aan Jezus. Kort daarvoor hoorde ik de acteur die Petrus speelde in The Passion, zeggen dat hij hoopte die avond vooral veel fun te hebben. Ook was het duidelijk dat niemand precies wist in welk verhaal ze gingen spe... lees meer
-
Het komt door mijn jeugd in Nijmegen dat ik nog steeds houd van ouderwetse rooms-katholieke taferelen, ook al heb ik er nog maar weinig mee te maken. Het is dan net alsof de toekomst nooit begonnen is.
-
Een van de fijnste openingszinnen uit de Nederlandse literatuur is die van `Het leven is vurrukkulluk’ van de Remco Campert. De titel is ook al zo goed. De spelwijze van vurrukkulluk maakt voelbaar wat het woord wil zeggen. Ik spreek het niet vaak uit, want wil er zuinig op zi... lees meer