Altijd gaat het over warme banden. Ik ben geneigd ieder staatsbezoek onschuldige flauwekul te vinden, maar het heeft ook iets fascinerends, vooral omdat iedereen die ermee te maken heeft, zo blij gelooft in het belang ervan. En natuurlijk is er ook een openbare verborgen agenda:... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Dromen
Waar het was, zeg ik niet, want ik heb het gevoel dat het een plek is die geheim moet blijven. Waarom ik dat voel, weet ik ook niet. Maandje geleden was ik ergens waar ik een bevriend schrijfster tref die ik daar niet verwacht, en ik zeg wat je in zulke omstandigheden altijd zegt: `Wat doe jij hier?’ Ze lacht raadselachtig en ik merk dat ze zin heeft in dat lachje. En ik loop met haar mee naar een grote tafel waarop ik wat kindertekeningen zie liggen. Ook een paar pagina’s met tekst. Ik pak er een en dan snap ik wat hier aan de hand is: er wordt aan Het Droomboek gewerkt. De bevriende schijfster knikt en zegt dat ze is ingehuurd om wat aan de teksten te sleutelen en die indien nodig op te poetsen. Het zijn dromen die door het Nederlandse volk zijn opgestuurd. Ze moeten de nieuwe koning inspireren. Toen ik destijds hiervan hoorde, hield ik mijn hart vast. Dromen die openbaar worden, zijn zelden interessant voor een ander. Het moeten dus bedachte dromen zijn, wensen, idealen. En dat zijn het ook. Ik lees er een paar en begin me enorm te vervelen. Ik vermoed dat de nieuwe koning dat ook zal doen. Het is allemaal hartstikke sympathiek en goedbedoeld, maar wat een onzin. In september krijgt elk huishouden zo’n boek. Volgend jaar zullen die op Koningsdag overal op de vrijmarkten liggen, tussen de afgedankte knuffels. Het boek wordt niet in Nederland gedrukt, maar in Duitsland. Nederlandse drukkers zijn daar teleurgesteld over. Het verantwoordelijke ministerie zegt: `Uiteindelijk gaat het erom wat iets kost.’
Columns
-
-
Afgelopen vrijdag in de file stond voor me een camper, achter me ook een en naast me ook. Rechts uitzicht op een bedrijventerrein onder een onbarmhartige zon. Ik voelde me vreemd verpakt in het zomerse Nederland van 2023.
-
In Het Parool las ik een interview met Anke de Jong, hoofdredacteur van het tijdschrift Elle. Het is een vaste rubriek in die krant waarin aan bekende personen min of meer dezelfde vragen worden gesteld, bijvoorbeeld met wie de geïnterviewde een avondje zou wil... lees meer
-
Donderdag liep ik door een straat waarin veel vlaggen met schooltassen te zien waren. De zon scheen jubelend, alles stemde optimistisch en vrolijk. Ik dacht natuurlijk aan mijn eindexamentijd, ook van die popelende zomerse dagen en lange avonden vol feesten die vaak laat in de n... lees meer
-
Het is je eigen schuld als je tegen je zin allerlei reclame aantreft tussen je digitale post. Je hebt iets besteld, aangegeven cookies toe te staan, je hebt in kleine enquête ingevuld, dat soort dingen. Al je meningen, bevindingen, voorkeuren worden ergens opgeslagen en dat mate... lees meer
-
Vanochtend krijg ik een telefoontje van een medewerker van de afdeling anesthesie van het ziekenhuis waar ik begin november geopereerd word. Nieuwe knie, daar gaat het over. Ik heb er al een, maar nu is het andere been aan de beurt. Komt allemaal door te hevige sportbeoefening,... lees meer
-
Er is een lange rij voor de ingang van de bus. Ben blij dat ik niet mee hoef. In die rij staat een vrouw die de hand van een jongetje vasthoudt, jaar of vier, vijf, denk ik. Ineens zegt die vrouw, nogal luid, tegen dat jongetje: `Weet je zeker dat je niet moet plassen? Waarom zi... lees meer
-
Log woord is het, ook daarom blijft het in je hoofd zitten: hitteprotocol. Het is van Rijkswaterstaat. Of het vandaag geldt, weet ik niet, afgelopen dagen wel. Ook weet ik niet hoe het kenbaar wordt gemaakt. Ik bedoel: hoe weet je het als weggebruiker? Daarvoor geldt het immers,... lees meer
-
Met mooi weer worden we zichtbaarder, onze kleine wereld vult zich met veel meer lichte ruimte. Als kind had ik daar al last van. Mijn moeder of een andere volwassene aan wie ik was toevertrouwd zei vrolijk: `Met dit weer blijf je toch niet binnen. Ga lekker buiten spelen.’ ... lees meer
-
In de smalle straat staat een auto plotseling stil. Je ziet de vrouw achter het stuur schrikken. Ze start de auto opnieuw, is vergeefs. De man in de auto achter haar wordt ongeduldig en begint te toeteren. Uit de auto daarachter klinkt ook geïrriteerd getoeter op. De smalle stra... lees meer
-
Een roeicoach hoorde ik spreken over `knobbelig water’. Gesprekje op de radio. De interviewer vroeg ook namens mij wat hij daarmee bedoelde. Was onrustig water, met golfjes en vreemde bewegingen, veroorzaakt door gure wind.
Interessante typering: knobbelig. Ik zocht die op... lees meer -
Dat het vorig jaar een paar keer erg warm was, kan ik me niet meer herinneren. Gisterochtend hoorde ik op de radio een man met zeer Brabantse tongval klagen dat hij vorig jaar met een natte handdoek om zijn nek gordijnrails stond te bevestigen. Ik spitste mijn oren: waar ging di... lees meer
-
Wanneer ik lees dat iedereen slachtoffer wordt van een datalek, schrik ik, zonder dat ik weet waarvan precies en ook niet wat ik met die schrik moet. Gisterochtend werd het ook in het nieuws op de radio gezegd: data die op straat komen. Zoiets. Ja, op straat, dat hoorde ik goed.... lees meer
-
De voorpagina van deze krant, gisteren, veroorzaakte bij mij enige spanning. Zo moet ik het zeggen: enige spanning. Bijna de helft van alle Nederlanders is bang voor een ramp. En dat ze dan zonder stroom, water en gas komen te zitten. Er is een enquête geweest.
-
Zangeres Beatrice van der Poel en ik zijn bezig met de laatste voorstellingen van ons programma Montere Weemoed. Vrijdag moesten we diep in Brabant zijn, in Zundert, geboorteplaats van Vincent van Gogh.
Toen ik mijn spullen bij elkaar zocht, belde een vriend. Ik ze... lees meer