Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Gebeurtenis

Woensdagavond zat ik niet thuis naar de televisie te kijken, ik was erg onderweg en werd via sms’jes op de hoogte gehouden. Het eerste was simpel: `Rook.’ Het is opvallend dat een nieuwe paus ons zo bezighield de afgelopen weken. Meer dan ooit. Het komt slechts ten dele uit religieuze belangstelling voort. Nee, het is De Gebeurtenis. Niet lang daarna: `Argentijn.’ Gek dat ik meteen denk: leuk voor Máxima. Slaat nergens op. Vervolgens flitst door me heen: linke soep. En dan denk ik aan de vader van Máxima. Heeft deze misschien paus ook? Verder vraag ik me af of Henk Wijngaard al een nieuw lied klaar heeft: `Er kwam rook uit de pijp, ja, het is een Argentijn.’ Nieuwe sms: `Hij lacht nooit.’ Dat komt vaker voor in die kringen, weet ik, maar het is wel lastig. Ik ben blij dat ik geen mensen ken die nooit lachen, want die kunnen het leven log maken. Ah, nieuw bericht: `Maar vanavond wel!’ Gelukkig. Je hoort de hele tijd kardinalen ernstig beweren dat het eigenlijk niet te doen is, paus zijn, maar ik kan me ook voorstellen dat je toch enige blijdschap voelt. En dan: `Hij heeft goedenavond gezegd!’ Als ik na middernacht thuiskom en wat herhalingen van de avondprogramma’s zie, merk ik dat dat `goedenavond’ heel wat heeft losgemaakt. Het geeft `een bepaalde sfeer’ weer. Het is een typering waarmee ik nooit iets kan: álles heeft een bepaalde sfeer. Het `goedenavond’ moet ook iets zeggen over de menselijkheid (?) van de nieuwe paus. Ik ben ervoor het als een vriendelijk woord te beschouwen. Daar begint alles mee. 

Columns

  • Meer dan sympathiek verschijnsel in de harde januarimaand: de Nationale Voorleesdagen. Vooral bedoeld om de jonge jeugd aan het lezen te krijgen, volgens mij een kwestie die er altijd al is geweest en daarom van het hoogste belang.

  • Bericht dat grauwe ergernis veroorzaakt: veel scholen stoppen met klassenfoto’s. Komt door de privacywet. Ouders moeten toestemming geven. Er moeten dus eerst formulieren ingevuld worden. Formulieren! Soms wel zeven A4-tjes. 
    Een schoolhoofd zegt dat een razende vader 30.00... lees meer

  • Normaal lukt het me niet alle afleveringen van De Slimste Mens te zien, maar nu wel, door revalidatie aan huis gebonden. Het programma hoort in deze periode bij de dagelijkse rituelen en ik zeg erbij dat ik uitzie naar een volgende fase van mijn leven. 

  • Qua muziek was in 1970 in bijna ieder huishouden aan te treffen: de musical HairBridge over Troubled Water van Simon en Garfunkel en de rockopera Jesus Christ Superstar.
    Over het laatste werkstuk hebben we het de laatste weken vaak, want gistere... lees meer

  • Stel dat je last hebt van een kort lontje en je overal meteen je harde mening loopt rond te tetteren en voortdurend de confrontatie opzoekt, ja, je begint een hekel aan jezelf te krijgen en besluit te proberen daarmee op te houden. De eerste maand van het nieuwe jaar is daar ges... lees meer

  • Ineens had ik geen zin meer me af te vragen of de koning belasting moet betalen, ook zijn moeder en de koningin, ook de kroonprinses. In principe knik ik enorm. Zeker wanneer het om bezittingen gaat, maar over het salaris (`toelage’) dat wij hun geven, wat doet het ertoe? Wij mo... lees meer

  • Normaal weet ik al niet hoe het zit met het mechanisme van denkwerk, maar als dat ook nog in war wordt gemaakt door felle pijnstilling, weet je soms niet waar je het moeten zoeken met je gedachten.

  • Nog steeds is er zo nu en dan aanleiding even terug te denken aan mijn judoleraar van toen, die op een druilerige namiddag bij ons thuis aanbelde, ik was een jaar of tien. Mijn moeder deed open en tegen haar zei hij vriendelijk, maar vooral bezorgd dat ik niet meer welkom was op... lees meer

  • Vlokken is een te groot woord voor wat de hemel in mijn leefgebied voorzichtig, nattig en stamelend losliet, maar toch: sneeuw. Toen een paar jaar geleden een tijdschrift vroeg wat ik het mooiste woord vond, kwam sneeuw als eerste in me op als in ieder geval een van de mooie. Om... lees meer

  • Er zijn mensen die zeggen dat wanneer je in een ziekenhuis terechtkomt, je niet alleen maar je kwaal of hulpvraag bent, maar dat je als totale mens benaderd moet worden, of zoiets, ja, een totale mens met eigenaardigheden en verlangens en behoeftes die los staan van waarvoor je... lees meer

  • Gisteren zag ik een man van mijn leeftijd een rolstoel voortduwen met daarin een veel oudere vrouw. Die vrouw zat een beetje te dommelen met een zéér tevreden glimlach die een groot deel van haar magere gezicht in beslag nam. Die man herkende ik, niet meteen, maar pas toen ik he... lees meer

  • Kalm aan alsjeblieft! Denk ik niet vaak, misschien zou het vaker moeten, maar soms hóór ik het me hardop zeggen: “Kalm aan alsjeblieft!”
    Gisteren was dat sterk het geval toen ik las dat veel Nederlanders een langere vakantie als grondrecht zien.
    Grondrecht!
    De toe... lees meer

  • Je hebt grappige onzin en vervelende. Voor grappige ben ik meestal in de stemming, voor vervelende uiteraard nooit. Vervelende onzin vind ik bijvoorbeeld dat we aanstaande maandag Blauwe Maandag noemen, liever nog in het Engels want dan klinkt het ernstiger: Blue Monday. De depr... lees meer

  • Volgens mij hoef je niet altijd overal een mening over te hebben. En als je vindt dat het toch moet, is het niet altijd nodig die mening meteen uit te spreken of via sociale media kenbaar te maken. Is ook mogelijk even je mond te houden en je af te vragen wat het belang van je m... lees meer

  • Een van mijn grootouders, de vader van mijn moeder, heb ik nauwelijks gekend. Hij overleed toen ik erg jong was. In mijn herinnering is hij een vage, wat deftige aanwezigheid in een grote leunstoel. Toch speelde hij een belangrijke rol in mijn leven, want van hem kreeg ik als ve... lees meer

Pagina's