Komt er snel weer een Nationale Week Zonder Iets? De Nationale Week Zonder Vlees zit er bijna op en zal waarschijnlijk binnenkort geëvalueerd worden (door wie? En wat dan?).
Tijdens een troebele dagdroom stelde ik me voor dat ik ineens zitting had in de commissie die bepaal... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gladiola
Met mijn moeder had ik het er laatst nog over: we gingen altijd naar de intocht van de Vierdaagse kijken bij vrienden die een huis hadden op de Annastraat, de Via Gladiola, een huis met een groot balkon. Vandaar keken we. Mijn laatste keer was op mijn veertiende. Daarna vroegen in mijn puberleven andere kwesties dan de Vierdaagse fél om aandacht. Van die laatste keer herinner ik me dat ik gefascineerd was door de verschillende uitingen van triomf, die mooie mengeling van trots en vreugde. Ik lette bijvoorbeeld aandachtig op wandelaars die net deden alsof er niets aan de hand was, alsof ze niet vier dagen in de benen hadden zitten, nee, ze liepen alsof ze een ommetje hadden gemaakt. Het leek wel alsof als die belangstelling aan weerzijden nogal hinderlijk vonden. Nee, nog even doorlopen dan wachtte er weer een andere orde van de dag. Grappig vond ik dat. Veel sympathie voelde ik ook voor lopers die van gekkigheid niet meer wisten wat ze moesten doen, ze juichten uitzinnig, maar dat was te weinig, ze wilden meer, ze wilden bewegingen maken die hun gejuich nog overstegen. En natuurlijk spotte ik gretig de mannen – het waren altijd mannen – die twee keer hun intocht maakten. Een keer was gewoon niet genoeg. En volgens mij had iedereen het in de gaten en niemand die het erg vond. Ik stelde mezelf voor, later. Hoe zou ik me gedragen? Ik weet niet meer wat ik toen dacht, maar wel wat ik nu voor me zie: dat ik ondersteund moet worden en vooral mijn blijdschap om die steun uit. Ik zal een beetje verwilderd lachen.
Columns
-
-
Nog steeds gedraag ik me niet diep verwijtbaar in de Week Zonder Vlees. Alleen iedere dag een kop kippenbouillon. Had ik me normaal niet in me hoofd gehaald, maar ik ziek nog steeds een griepje uit en moet aansterken. Met dat laatste heb ik nauwelijks ervaring, maar weet alleen... lees meer
-
“Dat is dan 22,20. Heb je er misschien 2,20 bij. O ja, goed zo. Fantastisch. Uit de kunst. Dan geef ik u…” Dat soort tekstjes gaan we missen. Contant geld wordt ouderwets. We betalen alles pinnend, steeds meer. Begrijpelijk, maar ook jammer. Het hééft wat, in je zakken naar bilj... lees meer
-
Wilde ik net zeggen dat ik de Nationale Week Zonder Vlees uiterst serieus neem en besef ik –klapje met de vlakke hand op het voorhoofd!- dat ik gisteren kippenbouillon heb gedronken en dat vandaag weer doe, want ben een griepje aan het uitzieken en moet aansterken. Daarom eet ik... lees meer
-
Soms moet je niet ergens over beginnen, het is het lot tarten, of erger nog de duivel verzoeken. Kort geleden schreef ik hier over uitzieken en inzieken en daartussenin gewoon ziek zijn, voor zoverre ziek zijn gewoon is. Nou, dat krijg ik terug, zoals dat heet. Het is verder n... lees meer
-
Moestuintjes! Ineens waren ze er weer bij Albert Heijn. Misschien eerder, maar vorige week was ik niet de hele tijd met mijn gedachten bij het dagelijks leven. Zaterdagochtend wel. Ik was vrij vroeg in de supermarkt, want wilde nog iets aan de dag hebben.
-
Een vervelend woord in de Nederlandse taal is `eigenlijk’. Het wordt te vaak uitgesproken en meestal geeft het ook aanleiding te vragen: ja, wat bedoel je nu? Voorbeeldje: Ik heb eigenlijk geen zin. Ik denk dat iedereen dat dikwijls zal zeggen. Let maar eens op. Als het vaker da... lees meer
-
Weer een ijsdag vandaag! Werd gisterochtend al beloofd. Ik hoorde het in alle vroegte op de radio terwijl de verwarming traag en nukkig in bedrijf kwam en ik met mijn gevoelstemperatuur in de weer was. Is die er ook in de zomer, die gevoelstemperatuur? De kou heeft Siberische... lees meer
-
In een actualiteitenprogramma zag ik een vriendelijke vrouw over de poepbacterie spreken. Eerste keer in mijn leven dat ik het woord opschrijf: poepbacterie – nu dus voor de tweede keer. Ze sprak met zachte stem alsof de poepbacterie er ook niets aan kon doen dat hij poepbacte... lees meer
-
Een vriend belt op en vraagt of hij wat mag zeggen. Ik zeg dat het mag. Nou, het gaat over mijn column van gisteren. Dat ik de deur van binnen met een paar sloten afsluit en als er dan iemand onverwacht belt, ik eerst met die sloten moet rommelen voordat de deur open kan en d... lees meer
-
Soms gebeurt het dat je je verschanst in je eigen huis. Er is nog wel buitenwereld, maar ver weg. De deur op het nachtslot, telefoon uit. En dan gaat de bel. Het is bijna negen uur in de avond, er komt zelden onaangekondigd bezoek. Waarom ik naar de deur loop, weet ik niet. Mi... lees meer
-
In mijn kindertijd werd vaak gezegd: “Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.” Die woorden hoorden bij de jaren vijftig, de oorlog was pas voorbij, veel in het land moest opnieuw beginnen, er was geen tijd voor malligheid. Dat hebben we later enorm ingehaald. Of ik die woorden... lees meer
-
Aan veel kom ik niet toe. En ik vind het verontrustend dat ik dat steeds vaker vaststel. Aan veel te veel kom ik niet toe. Aan mindfulness bijvoorbeeld. Aan wat het betekent en hoe je er beter van kunt worden, want dat laatste is natuurlijk de bedoeling.
-
Als iemand zegt ergens `een dubbel gevoel’ over te hebben, weet ik dat ik me scherp moet concentreren, want mijn reactie moet genuanceerd zijn. Jammer vind ik het dat de Olympische Winterspelen dit weekend zijn afgelopen, want behalve dat het dikwijls genieten was, leerde ik wee... lees meer
-
Paar dagen geleden zag ik de zanger René Froger lopen. Nou ja, zanger, hij is meer dan dat. Ik bedoel: hij doet ook andere dingen, op televisie. Ik weet wat hij voor repertoire zingt, maar ken het nauwelijks. Als ik naar de radio luister, is dat altijd Radio 1 en daar klinkt noo... lees meer