Op mijn rijbewijs staat het: in juli 2005 deed ik met succes rijexamen. Nu weet ik niet meer of dat de zesde of de zevende keer was. Wel dat de dag erop mijn theoretische rijbewijs zou verlopen. Het was dus belangrijk dat ik ook in de praktijk slaagde. Die theorie was me immers... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Groen
Forse man van een jaar of dertig steekt de straat over. Hij heeft zomerse kleuterkleding aan, telefoneert intens en kijkt daarom niet op of om. Ik nader hem fietsend en manoeuvreer mijn fiets om hem heen. Gaat maar net, want er wil ook een vrachtwagen voorbij. Als ik de telefonerende man ben gepasseerd, roept hij me na: `Bellen, lul!’ Ik heb hier best iets over te zeggen, maar de man in zomerse kleuterkleding lijkt me niet iemand met wie productief van gedachten te wisselen valt, dus ik rijd door. Ik ben bovendien een vriendelijke fietser. Zoiets mag je niet van jezelf zeggen, maar toch doe ik het. Over vriendelijke fietsers ging het gisteren in een radioprogramma. Ik hoorde er maar een staartje van: een vrouw met een kordate stem zegt dat veel fietsers zich onbeholpen gedragen, bijvoorbeeld veel te hard rijden op fietspaden en medefietsers van de weg af drukken. Ik knik instemmend. En ondertussen zijn die hardrijders ook nerveus met hun fietsbel in de weer. Ik noteerde het hier al eerder: vaak zijn het min of meer kale mannen met rugzakjes om en doppen in hun oor, woedend kijken ze voor zich uit. De vrouw op de radio zegt dat je groene ventieldopjes moet kopen wanneer je je wilt manifesteren als vriendelijke fietser. De kniesoor in mij wordt dan onmiddellijk wakker: je kunt toch ook zónder groen ventieldopje laten merken dat je vriendelijk bent. En wat te doen als ik een fietser met groene ventieldopjes zich onvriendelijk zie gedragen? Draai om de oren geven? Kwaad naar de groene ventieldopjes wijzen?
Columns
-
-
Altijd als ik een interview lees met de topvrouw van PostNL, Herna Verhagen, voel ik optimisme dat ik daarvoor niet kende. De foto die erbij afgedrukt staat, helpt ook enorm: de zomerzon is in haar neergedaald. En onder de topvrouwen heeft ze de beste topvrouwenlach.
-
In de wachtkamer van de tandarts raak ik in gesprek met een vrouw die ik ontzettend goed gelukt vind. Als je dit soort dingen zegt of opschrijft, zijn er mensen die bedenkelijk kijken. En ik weet niet waarom. Ik bedoel er niets vervelends of ranzigs mee, integendeel. Zij begon t... lees meer
-
Als je ziek bent, wil je beter worden. En als je dan beter bent en iemand vraag hoe het gaat, zeg je `Goed’. Beter dan goed hoeft niet. Bij bedrijven en instellingen is dat anders. Als het goed gaat, moet het beter, waarschijnlijk om te voorkomen dat het over een tijdje weer min... lees meer
-
Vakantievoetafdruk. Het woord is sinds gisteren in mijn leven, hoewel er nog weinig beweging in zit. Heeft natuurlijk met de betekenis van het woord te maken: een stand van zaken, die vakantievoetafdruk, bedacht door de reisbrancheorganisatie ANVR. Die onderzoekt wat voor schade... lees meer
-
Helaas houd ik niet meer zo van bier. Nou ja, ik houd er wel van, maar ik drink het niet meer en daarom maak ik mezelf wijs dat ik het niet meer lekker vind. Ik dronk het graag en vaak en werd daar steeds zichtbaarder van. Keek ik in de spiegel en dacht: er is wel heel veel van... lees meer
-
Zaterdag namen we afscheid van een vriend die vorige week maandag doodging. Toen ik daarvan hoorde, wist ik niet dat mijn moeder een paar dagen later zou sterven. Haar gunde ik het, want ze wilde het graag, haar lichaam was op, haar leven mooi geweest en voltooid. Mijn verdriet... lees meer
-
Mijn moeder overleed eergisteren in de vroege ochtend. Mijn zusje belde om half zes: `Ze zeggen dat we moeten komen.’ Met `ze’ bedoelde ze de mensen van het hospice waar mijn moeder haar laatste dagen doorbracht. Even later zat ik in de auto. Het was nog donker, het verkeer kwam... lees meer
-
Soms zijn er signalen die erop wijzen dat het nog steeds niet héél erg slecht gaat met ons land. (Als `dit land’ schrijft, heb je er kritiek op. `Ons land’ heeft iets dierbaars.) Het zijn nooit echt belangrijke signalen, maar ze zijn er wel. Bijvoorbeeld dat het maandblad LINDA... lees meer
-
Het is de tweede keer dat ik in een ambulance meerijd. De eerste keer is in Heerlen, de geboorteplaats van mijn moeder. Daar zijn we om Sinterklaas te vieren, maar dan word ik ineens erg ziek. Van die ambulance herinner ik me alleen het geluid van de sirene. En de vlammende pijn... lees meer
-
Er zijn van die krantenfoto’s die ik al mijn hele leven ken. Ze horen bij de seizoenen, bij wat karakteristiek voor die seizoenen is.
-
Het is de tweede keer dat ik in een ambulance meerijd. De eerste keer is in Heerlen, de geboorteplaats van mijn moeder. Daar zijn we om Sinterklaas te vieren, maar dan word ik ineens erg ziek. Van die ambulance herinner ik me alleen het geluid van de sirene. En de vlammende pijn... lees meer
-
Het is een afwijking, maar zolang ik het me kan herinneren dacht ik meestal na over wat er tegen me gezegd werd. Dat is niet altijd handig. Je kunt daardoor bijvoorbeeld niet meteen met alles meedoen.
-
Al de tweede dag van april, het jaar begint op te schieten, ik moet sommige zaken niet voor me uit blijven schuiven, vooral niet de zaken die ik `kleine dingen’ noem. De lente vraagt immers om een grote schoonmaak.
-
Graag lees ik over de stroopwafelbakker die 47000 euro subsidie ontving om met die stroopwafels aandacht te vestigen op het Oekraïnereferendum. Telkens zegt dat hij geen winst maakt, maar dat die subsidie alleen de kosten dekt. Hij meldt er niet bij dat hij zelf de grootste kost... lees meer