“English please,” onderbreekt de vriendelijke supermarktmedewerkster me als ze mijn boodschappen bij de zelfscankassa wil controleren. Knorrig heb ik gezegd dat ik iedere keer de klos ben. Of ik de indruk maak de winkel leeg te willen roven?
Beetje moeilijk doen mag best: h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Haast
Iets moeten regelen op het stadhuis, afdeling burgerzaken, en dan besluiten géén haast te hebben. Is prettig. Natuurlijk heb ik wél haast, heb ik altijd als ik daar iets te doen heb. Graag zou ik dat veranderen, maar ik krijg mijn leven niet zo georganiseerd dat dat lukt, terwijl ik niet weet welke fout ik maak. Dát ik niet goed bezig ben, snap ik natuurlijk ook wel. Tot zover een beknopte analyse. Ik heb een nummertje gekregen en zit daar dus te wachten, terwijl ik zo monter mogelijk mijn haast negeer. Ik kijk om me heen en zie veel medeburgers die niet met hun haast uit de voeten kunnen. Is aan hun gezichten te zien. Ze kijken alsof ze pijn hebben, een vreemde pijn die zich uit de diepte van hun geest omhoog wringt. Die pijn is niet mis. Mijn leven is zo slecht nog niet, denk ik, wat best een arrogante gedachte kan zijn, maar daar heb ik even geen last van. Iedereen om me heen heeft ergens last van en ik niet. Ja, ik ook, maar ik doe alsof het niet zo is. Lekker. Hoe lang zit ik daar? Een klein uur. Is niks. Dan ben ik aan de beurt. Tegen de mevrouw achter het loket zeg ik dat ik ga verhuizen. Haar borsten heeft ze in de aanbieding. Prima. Ze vraagt waarheen en waar ik eerder woonde. Die vragen kan ik beantwoorden. Ik vraag of het er iets toedoet dat ik mijn vorige huis nog moet verkopen. Ze vraagt of ik al heb geslapen op mijn nieuwe adres. Ik denk daarover na, over die slaap. En knik. Ze zegt: `Dan bent u nú verhuisd.’ En ze grijpt naar een stempel. Dit gaat me te vlug, maar dat kan ik niet zeggen.
Columns
-
-
Had ik nog niet meegemaakt: ineens kon ik de huiskamer niet uit. Opgesloten ja, maar dat is een te groot woord. Deurklink was eruit gevallen, binnen- en buitenkant deur. Ik had een afspraak elders in de stad en stond al met mijn jas aan.
-
Drie keer vulde ik de stemwijzer in. De eerste twee keer kwam ik niet uit op de partij waarop ik wilde stemmen. Ik merkte dat ik over sommige kwesties wat langer na moest denken dan ik dacht. Dat is natuurlijk ook het nut van de stemwijzer. De derde keer eindigde ik bij de parti... lees meer
-
Als ik een foto zie van een herfstig bos waarin van dat gouden zonlicht doorheen spat, weet ik meteen hoe het daar ruikt, een geur waarbij ik me uitstekend voel. Dan weet ik ook weer waarom de herfst mijn seizoen is zonder dat ik kan uitleggen waarom. Heeft te maken met de tijd... lees meer
-
“In 15 jaar kan er veel veranderen,” zegt de coach op de fitnessclub. Met het oog op de vervanging van mijn knie oefen ik alvast met de krukken. Ik zeg dat het 15 jaar geleden min of meer automatisch ging. Had ik ook een nieuwe knie gekregen.
“Wat?” vraagt de coach.
“N... lees meer -
Ongetwijfeld las ik het eerder, nooit zo bewust, maar gisteren was het in deze krant ineens een harde confrontatie: de stenen winkel. Daar moeten we heen als we niet willen worden opgelicht. In winkels die niet van steen zijn, loop je dat risico, de webwinkels.
-
In een radioprogramma hoorde ik zaterdag een werker in de geestelijke gezondheidszorg spreken over `een stukje herbeleving’. Ik kromp ineen, ben niet zo van dat soort stukjes.
-
Voor de toonbank van de groentespecialist is het even wachten, een kleine rij. Je wacht daar anders dan voor de kassa van de supermarkt, want je raakt in de ban van alles wat de groentespecialist tot groentespecialist maakt.
-
Wat had ik er al kind een hekel aan als mijn ouders of hun vrienden zeiden dat het leven zo kort was: “Alles gaat zo vlug, jongen.” En ze zeiden het vaak, waarschijnlijk omdat ze er last van hadden. Ik wist wat het betekende als iemand zei dat iets zonde van de tijd was, nou, ov... lees meer
-
Misschien was de naam al eerder bekend, maar voor mij was die nieuw, de naam van het onafhankelijk onderzoeksbureau dat zich ruim een jaar bezighield met het gedrag van mevrouw Arib: Bureau Hoffmann. Het buigt zich over integriteitkwesties en grensoverschrijdende handelingen. On... lees meer
-
Al levenslang luister ik liever naar de radio dan dat ik televisie kijk. Als ik bijvoorbeeld een verslag hóór van een voetbalwedstrijd, heb ik het gevoel dat ik meer zie dan wanneer ik die op televisie volg. Komt doordat ik gespannen mijn best doe me taferelen en situaties voor... lees meer
-
“Dus U wilt zo snel mogelijk de hort op?”
Moet even over deze vraag nadenken. Best een tijdje geleden dat ik het hoorde: de hort op. Wanneer deed ik dat voor het laatst, de hort op gaan? Zegt al genoeg dat ik me dat niet meteen herinner. Stoere woorden die voor een plezieri... lees meer -
Als iets vervelend is of storend of tegenvalt, probeer ik eerst te doen alsof dat niet zo is, tegen beter weten in. Gaat over apparatuur, materiaal dat je leven makkelijk moet maken, laat ik zeggen: technische kwesties.
-
Het café is overdag rustig, ’s avonds wordt het er vol met veel hard geluid en dan ben ik er nooit, want daar houd ik al levenslang niet van. Wel in de namiddag, meestal om te herstellen van alle kanten op spattend denkwerk: even de boel op een rijtje krijgen.
-
Veel mensen zeggen dat ze gezichten kunnen lezen. Dat is het woord: lezen. Dus zien wat er door iemand heen gaat of welke karaktereigenschappen prominent zijn. Ik geloof niet dat ik het kan, daarvoor heb ik me al te vaak in een ander vergist, en tegelijkertijd denk ik ook: linke... lees meer