Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Hemel

Vrijdag moest vertellen over mijn werk in een klein dorp in de buurt van Assen, in het melancholieke vlakke landschap van de nederblues. ’s Middags belde ik op over hoe laat ik precies werd verwacht en of ik nog ergens iets kon eten. De woordvoerster van de organisatie zei dat het dorp maar 95 inwoners telde en dat er één café was waarin alles gebeurde. Daar trad ik dus ook op. Ik houd erg van cafés waarin alles gebeurt, mits met niet te veel lawaai. Voorts zei ze dat ik in dat café dus ook iets kon eten, maar dat er maar één gerecht werd geserveerd. Ik dacht even na over deze heldere gang van zaken. Ze vertelde wat het gerecht was: `Een bal gehakt met gebakken aardappelen en sla.’ Ik vroeg of ze die woorden wilde herhalen. Dat deed ze. Of ik er bezwaar tegen had? Bezwaar? Hoezo bezwaar? Niets liever dan dat. Een paar uur later zat ik er, tegenover een collega die uit dat landschap komt. Aan een klein tafeltje aten we gehaktballen met gebakken aardappelen en sla. Als ik uit het raam keek, zag ik de mist over de velden ademen. Het tafeltje waaraan we zaten, stond voor een klein podium. Op dat podium gaf de betreurde Harry Muskee in de eerste week van het nieuwe jaar altijd een concert. Niet met zijn hele band, want daarvoor was het podium te klein. Hij woonde een dorp verder. Het programma waarin ik daar mijn zegje mocht doen heet `De literaire hemel’. Onderweg erheen vond ik dat een wat pretentieuze benaming, maar toen ik er zat, dacht ik op volle kracht: ja! Amen is de naam van kleine dorp. Ook dat nog!

Columns

  • Schrijver Lieke Marsman had het zondagavond in Zomergasten onder meer over UFO’s en aliens. Kon haar niet schelen wat mensen vonden van haar belangstelling daarvoor. Sinds ze weet dat ze ongeneeslijk ziek is, doen al die meningen er voor haar niet meer toe.

  • Besparingstips! Las ze zaterdag in deze krant, maar vind het te warm om me er productief mee bezig te houden. Ze zijn nuttig, zonder meer, we moeten het kalmer aan gaan doen, ook zonder meer, maar ik denk toch, en dat is niet goed: ik zie het tegen die tijd wel. Geen idee welke... lees meer

  • Woensdag trad het Nationaal Hitteplan van de overheid in werking. Ik heb het nog niet bestudeerd, ook omdat ik denk dat ik met mijn gezond verstand best raad weet met de hoge temperatuur. Je gaat geen Rare Dingen doen, bijvoorbeeld rond het middaguur lekker in de volle zon zitte... lees meer

  • Sorry hoor, dacht ik toen het weer ging over de Rolexproblematiek van te snel schatrijk geworden voetballers en amusementspersonen: zullen we het over iets anders hebben, er zijn wel belangrijkere kwesties gaande, bijvoorbeeld de nieuwe armoede in het gave Nederland? Natuurlijk... lees meer

  • Toen ik gisteren in deze krant het woord sproeischaamte las, dacht ik: we moeten ons ook weer niet te snel schamen. Qua schaamte weet ik van wanten, dus ik mag dat zeggen. Ik las trouwens eerst: groeischaamte. Had ik in mijn jeugd last van. Als kind was ik al vroeg een lange jon... lees meer

  • Slappe manier van communiceren als je via tweets iets wil uitvechten. Misschien zeg ik dat omdat ik geen deel uitmaak van het twitterlegioen, maar ik denk dat het ook mijn mening was als ik ook graag digitaal zat te kwetteren. Als je het leven er leuker en lichter door kunt make... lees meer

  • Mysteries kunnen me fascineren, maar ik ben ook een groot liefhebber van helderheid. Dat besefte ik weer toen ik een gesprek las met de directeur van de stichting Nederlandse Haarden- en Kachelbranche, de NHK. Ik dacht: wat goed dat die stichting zo heet. Een poëtische en/of gez... lees meer

  • Graag zoek ik tussen al het deprimerende nieuws naar berichten die uitstekend zijn voor mijn humeur. En ik stuitte op nieuws uit Frankrijk waar een burgemeester van een klein dorp in het westen, Essarts en Bocage, de inwoners de opdracht gaf een week lang te lachen. Gebeurde dri... lees meer

  • Wanneer je vindt dat je `de zaken’ even op een rijtje moet zetten, ben je doorgaans niet in een opperbeste stemming. Er zijn te veel zaken, dat is het. Het kost je moeite het allemaal te overzien. Vandaar een rijtje. Van belang is het dat rijtje zo kort mogelijk te houden De dro... lees meer

  • Prima woord: dienstfiets. Heldere klank, heldere betekenis. Voornaam ding. Ik zie er een naast de ingang van de supermarkt. Hoe weet je dat een fiets een dienstfiets is? Zou het niet kunnen zeggen, maar ik weet het. Er hangt iets kordaats om het rijwiel heen, dát is het, denk ik... lees meer

  • De laatste tijd gebeurt het vaak dat de straat hier of de straat aan de overkant of de straat die die straten verbindt, wordt opengebroken, even maar. Er komt een gat, niet al te groot, en als dat gat er is, arriveert er een busje met mannen in oranje hesjes. Een van hen heeft d... lees meer

  • Een vrouw loopt op straat met welluidende stem een lied te zingen. Ze ziet er vrolijk uit en heeft witte zomerkleren aan. Haar blonde haar schiet alle kanten op. Opvallende verschijning. Voorbijgangers kijken verbaasd op, stoten elkaar aan. Mooi aan haar vind ik dat het haar nie... lees meer

  • In de boekwinkel wijst een bevriend verkoper naar een boek over het oude Egypte. Het gaat over voorwerpen die in het graf van farao Toetanchamon zijn aangetroffen, onder meer twee trompetten. Het geluid ervan is ooit te horen geweest in een radio-uitzending van de BBC, lang gele... lees meer

  • Op weg naar Alkmaar zag ik op een brug in de verte vlaggen staan, zeker een stuk of twintig, blauw boven. Warme namiddag, het blauw van de hemel was lichter dan dat van de vlaggen, maar ik vond het toch een compositie. Heb ik al gauw met kleuren. 

  • Kan niet problematisch zijn dat ik iedereen het beste gun. Komt uit mijn opvoeding voort en ik heb die instelling in de loop der jaren verfijnd. Voordeel ervan is dat ik nooit jaloers ben.

Pagina's