Een klein halfjaar was het weg, maar nu staat er weer een precies tegenover het huis, een compact blauw bouwseltje waarop WC-tje staat, met daaronder een telefoonnummer: 0345-571170. Uit het dak van het WC-tje steekt een bescheiden pijpje voor afvoer en toevoer van lucht. Eerst... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hoedje
Instappen. Zo heet het, geloof ik, als je een ontwikkeling niet wilt missen en je er dus mee verbindt. Ik ben vaak niet ingestapt, meestal omdat ik op dat moment iets anders aan mijn hoofd had. Dan doet zich meteen een achterstand voor die ik niet kan inhalen. Ik twitter bijvoorbeeld niet. Ik kán het wel, maar kom er niet toe. Als ik er nu nog aan begin, voel ik me een enorme spuit elf. Facebook gemist. Paar keer per dag wordt me gevraagd of ik me aan iemand of iets wil linken. Doe ik niet. Omdat ik niet ben ingestapt en daarom niet op de hoogte ben van het mechanisme, om het zo maar eens te noemen. Ik voel dat ik een instapstandpunt moet innemen ten aanzien van het 3D-printen. Gaat ontzettend belangrijk worden. Ik heb de apparatuur nog niet gezien en weet niet eens of die al te koop is bij de Hema. Zie je, soms manifesteert zich haast automatisch een soort instapverzet. Ik vroeg me af wat ik graag wil 3D-printen. Je kunt niet in het wilde weg aan de gang gaan. Sommige mensen zijn daar heel duidelijk in. Ik zag een foto van VVD-Kamerlid Anne-Wil Lucas die een hoedje had laten 3D-printen. Een hoedje voor Prinsjesdag – volgende week alweer!! Hoedjes voor Prinsjesdag bestudeer ik altijd aandachtig. Ze laten subtiel zien hoe het met ons gaat. Het hoedje voor mevrouw Lucas lijkt bij vluchtige beschouwing op een stuk autoband. Als hoedje functioneert het matig, het bedekt immers niets, het is meer een accent. Maar ja, misschien kan de 3D-printer nog niet meer aan dan dat. Ik wacht nog héél even met instappen.
Columns
-
-
Iets voor de supermarkt, midden op het trottoir, staat een vriendelijke jongen met een klembord in zijn handen. Het is te laat om hem te ontwijken. Hij zegt: “Goedemorgen. Hoe gaat het met u?” Ik antwoord “Uitstekend” en loop geërgerd door. Ik heb het hier al vaker opgebiecht: d... lees meer
-
Eén keer keek ik even, gisteren, naar de herhaling van de Elfstedentocht van 1997. De herdenking werd groots aangekondigd. Iets te vaak hoorde ik: de tocht der tochten. Ik snap waarom die zo genoemd wordt, maar als erg veel mensen het zeggen, verliest de aanduiding aan kracht.... lees meer
-
Uit mijn late kindertijd herinner ik me een wegrestaurant dat De Lucht heette. Misschien bestaat het nog en heet het dus ook nog zo. Volgens mij in de buurt van Den Bosch. Terugkerend van vakantie gingen mijn ouders, zusjes en ik daar eten, zodat we voor 100% tevreden thuiskwame... lees meer
-
Waarschijnlijk wordt dit een stukje met een wat tuttig toontje, maar dat moet soms maar. Gisterochtend stond ik vroeg op om de dag te beginnen met het bij elkaar vegen van de vuurwerkrestanten op de straat voor mijn deur. Zoiets doe je niet op nieuwjaarsdag, want dat ziet er nog... lees meer
-
Het is nu allemaal weer voorbij, de orde van de dag is meedogenloos, maar zaterdag vroeg ik me af hoeveel kerstmuziek een mens kan verdragen. In de meeste winkels klonk die vanaf 6 december. Ik moest er zaterdag in een paar zijn en merkte dat ik me licht ontvlambaar begon te voe... lees meer
-
Dadelijk ga ik in de rij staan bij de banketbakker. Aan de zijkant van zijn winkel staat vanaf vanochtend vroeg het grote luik open. Daarachter zijn de zonen en dochters van de banketbakker met de oliebollen in de weer. Hier in het dorp aan zee worden op twee punten oliebollen... lees meer
-
Het was dinsdagavond, geloof ik, het Jaaroverzicht van het Journaal, vijf kwartier diepe duisternis, met af en toe een lichtpuntje. Ik probeer me die lichtpuntjes voor de geest te halen, maar kan alleen maar op een bijzonder vogeltje komen dat zelden in ons land te zien is, en... lees meer
-
Eergisteren was ik gast in het nachtelijk radioprogramma Nooit Meer Slapen. Daarin zit een rubriek die Open Kaart heet. Dan moet je uit een kaartenbak vier kaarten trekken waarop vragen staan. De presentator van het programma weet niet welke vragen dat zijn en ze overvallen jo... lees meer
-
De medewerkster van de apotheek zet mijn medicijnen klaar op de balie en neemt die met me door. Dat moet, geloof ik, want daar zijn kosten aan verbonden. Op het papier dat ze daarbij gebruikt, staan ook mijn persoonlijke gegevens. Adres, telefoonnummer en zo. Ze vraagt of ik die... lees meer
-
Vrijdag deed ik mijn inkopen voor de kerstdiners. Ik dacht dat ik klaar was, maar dat bleek zaterdag niet zo zijn. “Je moet echt nog wat kleine dingen halen.” Met die opdracht bezocht ik de markt, twee supermarkten en een, wat dan heet, speciaalzaak – een woord waaraan ik alleen... lees meer
-
Nog twee dagen te gaan en ik heb nog steeds geen kerstgedachte die iets in me oproept. Ik ben opgegroeid met de algemene kerstgedachte Vrede Op Aarde, maar dat is geen gedachte meer, het zijn alleen nog maar mooie woorden.
-
Het liefst koop ik spullen die ik nodig heb of graag wil hebben, in een winkel en niet via internet. Niet omdat ik ouderwets wil doen, maar omdat ik het aantrekkelijker vind, zeker wanneer het gaat om dingen die aangenaam zijn zoals boeken, films en muziek. Kleren zou ik wel gra... lees meer
-
Als donker en dreigend nieuws dichtbij komt, lees ik graag kleine berichten over kleine kwesties. Ik negeer het grote nieuws niet, integendeel, het houdt me strak bij de les, maar de kleine kwesties hebben dan in hun eigenheid iets troostrijks. Normaal zou ik eroverheen lezen.... lees meer
-
Het is te hopen dat iemand eens duidelijk uitlegt hoe het zit met de medicijnen tegen depressie. Is het probleem dat ze in veel gevallen niet helpen of worden ze te snel voorgeschreven?