Het was nog brak donker toen ik gistermorgen de vuilniszak buiten zette. Aan de overkant van de straat stonden een man en een vrouw te praten, hondenuitlaters, en de vrouw zei zeker te weten dat we een witte kerst krijgen. De man wist het zo net nog niet. Het was goed te horen d... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Jengelen
Graag verdiep ik me in ervaringen waarmee ik geen ervaring heb. Bijvoorbeeld in kindermarketing, woord dat ik niet kende. Een hoogleraar communicatiewetenschappen in Nijmegen is daarin gespecialiseerd. Moniek Buijzen heet ze, en ze heeft onderzocht hoe ouders en kinderen in supermarkten boodschappen doen. Voornaamste conclusie: een op de drie keer dat een kind ergens naar wijst of om vraagt, krijgt het kind het betreffende product. Zeker als dat vragen indringend gebeurt, een manier van vragen die we jengelen noemen. Kinderen worden in hun verlangens enorm beïnvloed door, daar heb je het, kindermarketing, wat betekent dat er op verpakkingen een afbeelding staat van iemand die ze kennen van televisie, Piet Piraat of Spongebob. Voedseldeskundigen vinden dat daar een einde aan moet komen. Mij interesseert waarom ouders geen nee kunnen zeggen, want jengelen is voor iedereen lastig, ouders, omstanders en ook het kind zelf. Misschien ligt het probleem al in een fase daarvoor: hoe is het jengelen bij het kind ontstaan? Ik heb er geen verstand van, maar ik ken ook kinderen die nooit jengelen. Ligt dat aan het karakter van het kind of aan de ouders? Kunnen we iets aan elkaars karakter doen? Ik denk van wel. Met van elkaar leren kun je niet vroeg genoeg beginnen. Wat het verband is, snap ik zelf niet helemaal, maar ik ben een tegenstander van die miniwinkelwagentjes voor kinderen. Niet alleen omdat die vaak mijn haast blokkeren. Winkelwagens zijn voor later, zeur ik conservatief. Dan kun je je wezenloos winkelen.
Columns
-
-
Van nature ben ik optimistisch. Een van de gevolgen daarvan is dat ik me zo min mogelijk op te winden. Psychiater Esther van Fenema zei gisteren in deze krant: “Het kan ook rust geven dat je aan sommige dingen dus niets kunt doen.”
-
Magische naam, Reinier Paping. Als het begin te vriezen, denk ik meteen aan hem. Na zijn overlijden maandag werden de bekende beelden weer uitgezonden, 18 januari 1963, een barre winterse dag. Destijds keek ik bij een vriendje thuis, we hadden nog nooit zoiets gezien.
-
Nog niet zo lang geleden voelde ik enig ontzag als ik in de supermarkt mensen met hun mobieltje zag afrekenen. Hoe het zat met dat ontzag, wist ik ook niet, want aan veel betalers was te zien dat het niet moeilijk was zoiets te bewerkstelligen. Ik begrijp inmiddels hoe het moet,... lees meer
-
Na de persconferentie zaterdagavond ging het in het actualiteitenprogramma uiteraard over wat er allemaal gezegd was en wat de consequenties daarvan waren. We kwamen in een café terecht, item was iets voor vijven opgenomen, dus nog voor de persconferentie, maar het was wel al du... lees meer
-
Naar alles wordt onderzoek gedaan. Ook naar het antwoord op de vraag of mensen zich met Kerstmis houden aan het regeringsadvies maar vier personen te ontvangen. Dat worden er steeds minder en dat ligt vooral aan prinses Amalia: als zij lak heeft aan wat de regering zegt, hebben... lees meer
-
Als mensen vriendelijk zijn, ben ik daarvan altijd behoorlijk onder de indruk. Ik word er ook optimistisch van. In het gebouw waar ik mijn boosterprik moet halen, ontmoet ik alleen maar vriendelijkheid. Bij de deur staat een meisje dat je welkom heet en op iedere hoek iemand die... lees meer
-
Zouden er mensen zijn die toen ze begin januari de kerstboom aftuigden, tegen elkaar zeiden: “Zullen we het kaarsjessnoer zo handzaam mogelijk opbergen, zodat het in december niet uit elkaar gepuzzeld hoeft te worden”?
-
In de verte zie ik een man die me vanuit mijn verte vaag bekend voorkomt. Waaraan ik dat zie, weet ik niet, maar misschien kom ik daar ook wel niet aan toe omdat ik me afvraag of ik dadelijk een gesprekje over niks met hem wil aangaan. Zo zijn immers onze gesprekjes tijdens een... lees meer
-
Een kerstboom metéén na 5 december vind ik te vroeg. En over kerstbomen die daarvoor al te zien zijn, wil ik het helemaal niet hebben. Waarschijnlijk worden die in beeld gebracht door mensen die het ook over `een stukje sfeer’ hebben. En wie het over `een stukje sfeer’ heeft, ko... lees meer
-
Keer of drie moest ik afgelopen dagen een antwoord geven op de vraag wat ik vind van het bedrag dat voor dat prachtige schilderij van Rembrandt moet worden betaald. Of ik ook niet sterk van mening ben dat het geld beter besteed kan worden aan Nederlandse kunstenaars die het moei... lees meer
-
Nooit gedacht dat ik een snijplank een prachtig cadeau zou horen noemen. Toch hoorde ik het. In een radioprogramma over kerstpakketten. Volgens een kerstpakkettendeskundige zijn die dit jaar harder nodig dan ooit, want iedereen heeft behoefte aan een schouderklopje. En dat is de... lees meer
-
Kwart over zeven gisterochtend, ik steek onze smalle straat over om de vuilniszak naar het vuilniszakkenophaalpunt op de hoek te brengen. Het is nog een beetje nacht, hier en daar is al wat brak ochtendlicht te zien. Er nadert een fietser, ik keer terug van het vuilniszakkenopha... lees meer
-
Denk het niet dagelijks, maar wel vaak: ik ga alles anders doen. Paar seconden later vind ik alles beetje veel en wordt het: ik ga veel anders doen. Het voornemen is vooral een voornemen, het heeft nog geen inhoud die sturend kan zijn.
-
Misschien mag het niet, misschien hoeft het ook niet, maar vaak als ik iets hoor of lees over Henny Huisman, denk ik: zielig. Doe mijn best helemaal niets over hem te denken en dikwijls lukt dat wel, ook omdat hij haast nooit aanleiding geeft dat te doen, maar gisteren had ik he... lees meer