Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Kwetsbaar

Dat onze levens kort en kwetsbaar zijn, moet maar geen besef zijn dat belastend is, maar soms kan het je even overspoelen. Dat is het woord: overspoelen. Als een golf, voeg ik eraan toe, want dat is het gevoel. Had ik gisteren toen ik op televisie een uitzending zag over prins Friso. Waar ik op doel is een moment uit 1968. Zijn vader zit met zijn pas geboren zoon in zijn armen, hij toont hem aan ons en zegt met een trotse glimlach: `En we noemen hem Friso.’ Ik zag dat, toen, was een heftige puber, had van alles aan mijn hoofd waarmee ik met geen mogelijkheid uit de voeten kon, en daar hoorden koninklijke gebeurtenissen absoluut niet bij,  en ik onthield het dus. Dat merkte ik toen ik het weer zag. Ik dacht: en dan is het dus ineens bijna vijfenveertig jaar later. De vader is al een tijdje dood, de zoon nu ook. Het kan me even de adem benemen. Misschien is het wel lichte paniek. Ik moet ervoor zorgen dat ik er geen haast van krijg. Natuurlijk las ik hier en daar wat over Friso en nogmaals: ik wist nauwelijks iets van hem. En dat ligt niet alleen aan mij. Ja, dat er gedonder was over Mabel vanwege een dingetje met Klaas Bruinsma. Ik vond dat wel iets hebben. Het is alleen maar goed voor de verhoudingen als er iets minder braafs in zo’n keurige familie komt.  Maar dat hij in 2001 officieel aan de Rijksvoorlichtingsdienst moest laten weten dat hij niet homseksueel was! Zat niet in mijn herinneringen opgeslagen. Friso noemde dat een `heel vervelend moment in mijn leven’. Ja, dat kun je wel zeggen. Beschamend.

 

Columns

  • De nieuwe postzegels al gezien? Tien postzegels met per zegel één Nederlandse lekkernij? Ik wel. Ik ging meteen na of ik ze weleens gegeten had. De meeste wel, de Bossche Bol bijvoorbeeld en de onvermijdelijke Limburgse vlaai natuurlijk ook. Drie niet: Groningse eierbal, Drents kniepertie en Tiel... lees meer

  • Het wordt vaak `een klik’ genoemd. Je ontmoet iemand, meestal toevallig, en denkt verrast: ja! Het kan het begin zijn van een vriendschap, een passie, een prachtige zakelijke relatie. Soms is het een kwestie van een paar seconden. Vandaar ook klik.

  • Met ingehouden adem lees ik over de obstakelraces die steeds populairder worden. Dat er een dode bij viel, tien dagen geleden, verbaast me niets, want wat je als deelnemer moet presteren, grenst aan het onmogelijke, meen ik, maar ik ben geen partij meer.

  • Misschien moeten parlementaire journalisten onderling afspreken: we doen er een tijdje niets meer aan, laat ze zélf maar bellen, als een goed gesprek niet alleen een goed gesprek is, maar ook iets oplevert.

  • Woensdagavond was ik bij vrienden op bezoek om hun zoon te feliciteren. Hij was geslaagd voor zijn eindexamen. Altijd een mooi beeld: tas met vlag uit het raam.

  • Een sombere, een beetje door vocht aangetaste stem op de radio zegt gisterochtend: “Onze doelgroep bestaat vooral uit mensen die in het weekend graag een drankje doen.”

  • Het beeld zal mijn netvlies nog wel een tijdje blijven plagen, maandagavond kwam het tot ons: vier mannen in overhemd tussen de bosjes voor het Catshuis. Drie van hen hadden een stropdas om, de stijfste van het gezelschap niet. De zomerwind speelde met de stropdassen. Dat ze g... lees meer

  • Niet voor niets dat deze week hier in de regio het grootste fietscongres ter wereld wordt gehouden. Nederland is fietsvriendelijk en deze regio al helemaal, met Nijmegen als kroonjuweel. Daarom is daar overmorgen een grote fietsenparade te zien.

  • Tot nu toe is het nog niet gebeurd dat ik midden in de nacht zin had in bloemkool. Ben nog nooit opgestaan om iets te eten. Ja, misschien lang geleden. Waarschijnlijk voor een boterham met pindakaas, maar het zal in een érg ver verleden zijn geweest. Veel verleden is niet ver... lees meer

  • Een toespraak houden is een hele kunst. Een boeiende toespraak, bedoel ik. Je moet niet alleen zeggen wat je te zeggen hebt, maar ook goed nadenken over hoe je het zegt. Dat laatste is vaak het probleem.

  • Als je een blessure hebt, die zichtbaar is door bijvoorbeeld een mitella of gipsverpakking of een stevig verband, moet je onophoudelijk verklaren wat er aan de hand is.
    “Wat heb jij nou?” Dat is meestal de vraag.

  • Hoe vaak valt een mens van zijn fiets? Mijn overkwam het gisteren voor de tweede keer en tijdens de val, dacht ik aan de eerste keer, twintig jaar geleden. Toen was het in de nacht. Het slot van mijn fiets zat los en voegde zich tussen de spaken van het achterwiel. Ik vloog over... lees meer

  • Normaal zou nu zo langzamerhand de komkommertijd beginnen (vreemd dier op de Veluwe, dat soort nieuws), maar waarschijnlijk gebeurt dat dit jaar niet. Daarvoor is er te veel aan de hand in de wereld.

  • Meestal weet ik waarom ik niet kan slapen, problemen, zorgen, een hoofd vol gedachten over wat ik aan het schrijven ben, te laat te heftig getafeld, maar soms weet ik het ook niet. Daar ga ik me niet over opwinden. Ik probeer aan zachte taferelen te denken, stil strand op een vr... lees meer

  • Graag kijk ik naar tennis, maar dat doe ik toch anders wanneer er geen Nederlanders meer meedoen. Op Ronald Garros zijn we er allemaal uit, om het maar weer eens over `we’ te hebben. Eerst is het geboeid zijn met spanning, daarna alleen maar geboeid.

Pagina's