In mijn werkkamer kijk ik uit op een binnenplaatsje waar niets gebeurt. Deze zin schreef ik al vaker op, maar dat doe ik graag. De hele dag raak ik in diverse gebeurtenissen verzeild, maar als ik achter mijn bureau zit, wil ik vooral dat de gebeurtenissen in mijn hoofd een rol s... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lucifer
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek aandachtig zou willen volgen, maar dat doe ik niet, want ik ken mijn manieren. Daarom blijf ik maar in mijn eentje een beetje in die naam hangen, terwijl ik ook wel weet dat mijn dag daardoor aanzienlijke vertraging oploopt. Hier komt de naam: Kees Schilperoort. Mijn moeder zei destijds over hem `niet moeders mooiste’, maar hij was razend populair. Ik denk dan aan televisieprogramma’s als Het Gulden Schot of De Boertjes van Buut’n, Ik herinner me zelfs nog onder welke naam Kees Schilperoort in De Buurtjes van Buut’n optrad, en geloof me, ik heb het niet opgezocht: Gait-Jan Kruutmoes. Wat het programma precies behelsde, staat me niet meer bij, wel dat het vrolijk was. Ik meen dat hij op het kookpunt van zijn roem raakte toen hij een radiospelletje presenteerde waarin luisteraars een geluid moesten raden: Raden Maar. Het werd rond het middaguur uitgezonden. Wéér: ik vond er iets aan, maar toch kan ik het zo oproepen. Het waren geluiden als een lucifer die op een houten vloer valt of een nietend nietapparaat, hoewel dat laatste waarschijnlijk te makkelijk te raden was. Wanneer speelde dit zich af? Ik gok begin jaren zeventig. Dat was niet bepaald een ongecompliceerde tijd, maar toch was alles in Nederland écht veel overzichtelijker.
Columns
-
-
Er zijn maar een paar winkels waar ik graag kom. Een ervan is de Kantoorvakhandel. Zo heet die hier in de buurt. Je kunt ook zeggen dat het een winkel is met kantoorartikelen, maar misschien klinkt dat te frivool, kantoorartikelen. Kantoorvakhandel, ja, het heeft wat.
-
Het interessante van een nieuw woord is onder meer dat je een jaar of twee geleden geen idee had wat het betekende: zelfscanplein. Nou ja, geen idee, je snapte natuurlijk dat je zelf iets scande en dat op een plein deed, maar wat en waar? Het woord is gewoon geworden. Ik sprak h... lees meer
-
Nog even kom ik terug op de elektrische grasmaaimachine die was bekeken door `een mannetje’. Die stelde vast dat ik iets verbrand had in het binnenste van het apparaat en dat ik dus een nieuwe moest kopen. Deze analyse kostte twee tientjes, wat ik geen geld vond.
-
In de Tweede Kamer werd er deze week tijdens het racismedebat soms gescholden, maar zoals altijd braaf en vaak voor de hand liggend. Toch hoor ik het graag, wat ik misschien niet mag zeggen. Opvallend was Farid Azarkan van Denk die Lilian Marijnissen van de SP een `beschonken ko... lees meer
-
Het woord `zielig’ gebruik ik met tegenzin, maar deze week vind ik Martijn van Helvert zielig. Wie? O ja, Martijn van Helvert die even kandidaat-lijsttrekker van het CDA was. Vorige week maakte hij bekend dat hij dat wilde zijn. Hij zei toen dat hij de beste kandidaat was. Ander... lees meer
-
Als ergens rook uit komt, is waakzaamheid geboden. Uit apparaten, bedoel ik, behalve wanneer het moet, denk aan rookmachines in theater of concertzaal, maar daarover heb ik het dus niet.
Als voorbeeld neem ik een elektrische grasmaaimachine. Thuis heb ik geen gras, rond he... lees meer -
Soms wil ik het helemaal niet over vrijheid van meningsuiting hebben. Niet dat ik ertegen ben, maar ik kan last van al die uitingen hebben, ál die meningen over van álles. Ik heb al eens gepleit voor meningloze dagen en dan bedoel ik niet dat je geen mening over iets mag hebben,... lees meer
-
Zaterdag hoorde ik een man vertellen over een galsteen waarvan hij last had. Hij ging naar een in Alkmaar wonende medicijnvrouw uit Siberië en die duwde er een paar minuten met de vlakke hand op en streek het ding vervolgens met twee vingers weg. Hoe de galsteen daarna het licha... lees meer
-
Zal binnenkort voorbij zijn: het winkelwagentje dat gedesinfecteerd voor je klaarstaat bij de ingang van de supermarkt. Wordt weer zoeken naar een muntje of er bij de balie om een vragen. Is natuurlijk niet erg, maar ik vond het wel wat hebben, ik weet niet hoe ik het moet zegge... lees meer
-
Vast overdrijf ik, maar in mijn herinnering is vaak tegen me gezegd dat ik van mijn fouten kan leren. Of moet leren. Kan zijn dat ik iemand was die van de ene fout in de andere stapte, maar als ik op een rijtje zou zetten wat ik er allemaal van geleerd heb, werd dat maar een kor... lees meer
-
De laatste dagen verdwaal ik vaak in felle gesprekken over onderwerpen die om een érg genuanceerde benadering vragen, over grappen die fout en niet fout zijn, over wat bedoeld wordt en juist niet, over wat kan en echt niet. Dat is goed, hoewel ik er soms even ontzettend moe van... lees meer
-
Iedere dag ben ik even op het strand, meestal in de ochtend. Ik zwem en ga weer weg. Soms blijf ik een uurtje zitten. Er gebeurt niets spectaculairs, maar ik heb toch het gevoel ver weg te zijn van het gewone leven, waarbij ik als altijd onmiddellijk aanteken dat het gewone leve... lees meer
-
Als het echt niet anders kan en het bezoek aan een tuincentrum dus van levensbelang is, zeg ik dat ik meega, (`uit solidariteit’), maar op de parkeerplaats blijf wachten. Heb niets tegen planten, maar wel tegen geurkaarsen, lelijke beelden, rare dingetjes van stro en andere ontm... lees meer
-
Er zijn best veel mensen van wie het hoogste doel aandacht is. Aandacht krijgen, bedoel ik. Aandacht voor zichzelf. Is verder niet inspirerend of verrijkend of interessant of dat allemaal tegelijk, nee: aandacht.