Dat het niet spectaculair zou zijn, wist ik wel, maar toch was ik nieuwsgierig hoe het zou gaan: maandagavond had ik een afspraak in een café, in principe een simpele gang van zaken, maar het mag niet zomaar van de overheid. Ik verwachtte een goed gesprek aan de voorkant. Zo hee... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lucifer
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek aandachtig zou willen volgen, maar dat doe ik niet, want ik ken mijn manieren. Daarom blijf ik maar in mijn eentje een beetje in die naam hangen, terwijl ik ook wel weet dat mijn dag daardoor aanzienlijke vertraging oploopt. Hier komt de naam: Kees Schilperoort. Mijn moeder zei destijds over hem `niet moeders mooiste’, maar hij was razend populair. Ik denk dan aan televisieprogramma’s als Het Gulden Schot of De Boertjes van Buut’n, Ik herinner me zelfs nog onder welke naam Kees Schilperoort in De Buurtjes van Buut’n optrad, en geloof me, ik heb het niet opgezocht: Gait-Jan Kruutmoes. Wat het programma precies behelsde, staat me niet meer bij, wel dat het vrolijk was. Ik meen dat hij op het kookpunt van zijn roem raakte toen hij een radiospelletje presenteerde waarin luisteraars een geluid moesten raden: Raden Maar. Het werd rond het middaguur uitgezonden. Wéér: ik vond er iets aan, maar toch kan ik het zo oproepen. Het waren geluiden als een lucifer die op een houten vloer valt of een nietend nietapparaat, hoewel dat laatste waarschijnlijk te makkelijk te raden was. Wanneer speelde dit zich af? Ik gok begin jaren zeventig. Dat was niet bepaald een ongecompliceerde tijd, maar toch was alles in Nederland écht veel overzichtelijker.
Columns
-
-
Gebeurt niet iedere dag, maar vaak tref ik in een van de kranten die ik ’s ochtends lees een zin aan die me niet loslaat. Bijvoorbeeld door een stralende of duistere veelzeggendheid. Gisteren was het er een in deze, op de voorpagina: “Bij recreatieplas De Kuilen bij Mill zette d... lees meer
-
Zaterdagochtend was ik vroeg in de supermarkt. Op een warme dag is het aangenaam dat zo snel mogelijk achter de rug te hebben. Bovendien is het nog vrij rustig. Uurtje later vindt iedereen het belachelijk voorzichtig te zijn.
-
Bijna altijd druk ik mijn telefoontje meteen uit als een gesprek begint met: “Heb ik het genoegen te spreken met de heer…” Dan korte stilte. “Met de heer T. Verbogt?”
Ik weet genoeg, héb al gezegd: “Met Thomas Verbogt.” En dan toch die vraag. Ik moet zeggen: “Nee u spreekt... lees meer -
Wat is licht fysiek kantoorwerk? Soms probeer ik iets te begrijpen door een tegenstelling in te zetten, in dit geval: wat is zwáár fysiek kantoorwerk?
-
Over de atoombom werd in mijn vroege jeugd met angstig ontzag gesproken, door mijn ouders en hun vrienden. Wát als die niet op Hiroshima was gevallen? Hoe zag de wereld er dan uit?
-
Vallen binnenkort nogal wat cafés ook onder code oranje? Nou ja, veel mensen trekken zich daar niets van aan, `We houden van oranje, om zijn daden en zijn doen’. Ze zeggen dat ze het zelf wel uitmaken. Ooit kon je zo’n standpunt sterk noemen.
-
“Doorgaan met ademen, Thomas! riep de coach gisterochtend. Ik was op de fitnessclub met felle gewichten in de weer en vond het een prima advies, ook voor de rest van de dag. Je bent zinnig met je leven bezig als je niet uit het oog verliest dat je moet doorgaan met ademen.
-
Deze week is het 50 jaar geleden dat Toppop voor het eerst werd uitgezonden. Programma bestaat al lang niet meer, maar wie iets ouder is dan jong zal het zich vast herinneren. Het begon in een tijd waarin er nauwelijks mogelijkheden waren popartiesten te zien, vandaar de popular... lees meer
-
In het televisiespelletje De Slimste Mens moest een van de kandidaten aan de hand van foto’s woorden herkennen die op –oir eindigen.
-
Paar jaar geleden bezocht ik in Denemarken het Louisiana Museum of Modern Art, in de buurt van Kopenhagen. Denemarken vind ik een mooi land, maar niet echt spectaculair, wat ook niet hoeft, maar dat museum is dat wel.
-
Een museum bezoeken heeft op mij hetzelfde effect als overdag naar de bioscoop gaan: je komt anders naar buiten dan je naar binnenging en daardoor is er ook iets gebeurd met de kleine buitenwereld. Je kijkt met andere ogen, dat zal het zijn.
-
De computer gebruik ik zo’n beetje de hele dag. Niets ingewikkelds: schrijven, mail, muziek, bankzaken. Dat laatste klinkt grootster dan het is, het zijn piepkleine bankzaken waarmee ik me ongeveer één keer per week moet bezighouden.
-
De laatste dagen denk ik soms na over een rij. Een rij wachtenden, bedoel ik. Bijvoorbeeld in de supermarkt waar er voor de zelfscankassa’s een langere rij staat dan voor de kassa’s waarachter een caissière zit. Waarom is dat? Kan de behoefte contactloos te betalen zo groot zijn... lees meer
-
Als ik ergens lees dat we achter de feiten aan lopen, word ik onrustig. Welke feiten moet ik inhalen? Afgelopen dagen las ik veel over het virus, maar ik krijg al die informatie niet zo goed bij elkaar.