Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Notities

Aan de grote lenteschoonmaak die ik me herinner uit een andere periode van mijn leven, ben ik niet begonnen. Mijn huis verdraagt zoiets niet. Het wordt er te drastisch door opgeschrikt. Als alternatief ben ik met een forse opruiming bezig. Ik loop vaak naar de papierbak en dat lucht me op. Ik stel vast dat ik veel te veel bewaard heb zonder dat ik acht sloeg op wat ik bewaarde. Waarom deed ik het dan? Ik heb steeds meer behoefte aan leegte om me heen. Omdat waarnemen mijn beroep is, heb ik altijd een notitieboekje bij me. Daarin noteer ik bijna nooit iets. Het meeste wat ik wil onthouden, onthoud ik zonder het op te schrijven. Nu ik aan het opruimen ben, stel ik vast dat ik ont-zét-tend veel notieboekjes heb. Ik koop ze graag zelf en krijg ze ook vaak cadeau van vrienden en kennissen die zeggen dat ze niets anders voor me kunnen bedenken, wat me héél soms zorgelijk stemt. Ik heb ze nu bij elkaar gezet en denk dat ik genoeg notieboekjes heb voor de rest van mijn leven, ook al zou ik elke dag behoorlijk wat notities maken, wat ik dus niet doe. Ik hoop nog lang te leven, maar weet nu al dat na mijn dood veel lege notitieboekjes worden gevonden. Mijn nabestaanden kunnen daar leuke dingen mee doen. Maar toch wil ik voorkomen dat het er te veel zijn. Toekomstig schuldgevoel is dat. Er zit niets anders op dan nog meer om me heen te kijken en nog meer op te schrijven. Zojuist noteerde ik dat een dunne mevrouw bij de slager zomaar zei dat ze haar onderbroek verkeerd om aan heeft. Nu even zien wat ik daarmee moet.

Columns

  • Was het vorig jaar of het jaar daarvoor? Minister Plasterk had tijdens zijn vakantie een baard laten staan en zorgde ervoor dat die door iedereen gezien werd. In interviews kwam de baard aan de orde: of de baard een betekenis had? Was niet zo, Plasterk had zich gewoon een maan... lees meer

  • Om redenen die misschien interessant zijn, maar die ik niet kan uitleggen, bezocht ik eergisteren in het zuiden van Frankrijk een protestante kerkdienst. Protestant is misschien een iets te vage aanduiding, maar ik kan er niet meer van maken. Het was de vierde in mijn leven. D... lees meer

  • Graag zoek ik overal de zin van. Zojuist stond ik in het zuiden van België ongeveer drie uur in de file. Zo lang overkomt me niet vaak. Daar begint het zoeken van de zin al: als je het bijna nooit meemaakt, waarom nu wel? Zo’n vraag doet iets.

  • Tijdje geleden verloor ik een bril. Had ik niet op, maar zat in een brillendoos in de zak van mijn colbert. Gek dat ik niet meer weet waarom ik twee brillen bij me had, dus een op mijn neus, de andere in mijn zak. Moest ergens heen fietsen en had haast. Wil ik zo min mogelijk, h... lees meer

  • Van het vroege begin van de dag houd ik zeer. In het prille dagelijks leven hangt een stilte die inspirerend is: straks gaat er weer van alles gebeuren, welke gebeurtenis breng je zelf op gang? Met de ochtendkranten ga ik soms in een café zitten dat om een uur of zeven opengaat.... lees meer

  • Soms is vertellen dat iets is mislukt bijna even erg als de mislukking zelf. Merkte ik tijdens mijn middelbare schoolperiode als het uit was met een meisje, wat er in die dagen vaak aan de hand was. Mijn moeder had al een paar keer de ergste vraag aller vragen gesteld: “Is er ie... lees meer

  • Paar dagen geleden hoorde ik een kennis zeggen: “Ik ben niet zo barbecuemens.” Ze sprak die woorden niet luchtig uit, nee, doodernstig. Wat zeg je over jezelf als je beweert niet `zo’n barbecuemens’ te zijn? Ik ben ook niet `zo’n barbecuemens’. Niet dat ik er veel op tegen heb,... lees meer

  • Er zijn ontzettend veel boeken over geschreven en toneelstukken, en films over gemaakt, over het verlangen of streven naar iets of iemand zonder dat het wordt ingelost. Soms duurt dat verlangen of streven wel een leven lang of een groot deel van het leven. Misschien is het verla... lees meer

  • Bij grote manifestaties als de Tour en Wimbledon besef ik dat het jaar definitief voor de helft voorbij is. Nog volop zomer, maar dat duurt niet lang niet meer. Die Vierdaagse hoort daar ook bij. Die is nog dichterbij dan de Tour en Wimbledon. Ben er mee opgegroeid, een gróót mo... lees meer

  • Vaak kom ik artikelen tegen die ik probeer te lezen, terwijl ik na een paar zinnen al weet dat ik ze niet kán lezen. Omdat ik me altijd verzet tegen iets wat ik niet kan, ga ik toch door. En uiteindelijk blijven er van het artikel een paar snippertjes over die me even bezighoude... lees meer

  • Uitstel, dat is een intuïtieve reactie op bijvoorbeeld vervelende huishoudelijke karweitjes. Het is dit jaar geen echte komkommertijd, maar toch wel een beetje, dus ik mag soms over zoiets kleins beginnen.

  • Benieuwd waar de laatste fase van de formatieonderhandelingen zich voltrekt. De Efteling?
    Gisteren en eergisteren spraken ze op een andere locatie. Met een tuin. Ze hadden enorme vrijetijdskleding aan. De heren Pechtold en Rutte droegen gympen, de heer Buma zomerschoenen en... lees meer

  • Op de vloer naast mijn bureau staat een stapel die de laatste weken sterk is gegroeid, en nog steeds hoger wordt. Dat zijn tijdschriften en artikelen uit kranten die allemaal de Summer of Love behandelen, vijftig jaar geleden dus. Dat soort mijlpalen hebben we nodig om ons leven... lees meer

  • Soms zijn er van die berichten die me een tijdje blijven achtervolgen, zonder dat ik weet waarom. Ik heb het gevoel dat ik er iets mee moet, terwijl ik echt niet weet wat.
    Zaterdag las ik in een wetenschaprubriek dat muizen die niet kunnen ruiken en lekker vet eten, licha... lees meer

  • Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu laat in een rapport weten hoe we er over 25 jaar voorstaan. Ik hoop er dan nog te zijn, dus ik nam gretig kennis van die bevindingen, waarvan de belangrijkste is dat we langer leven. Ik juich dat toe, want houd erg van het leve... lees meer

Pagina's