Heel veel hoeft er niet te blijven, maar zodra iemand het heeft over `wegdoen’, ben ik toch een beetje op mijn hoede. Wegdoen vind ik nogal iets. “Deze week ga ik een heleboel boeken wegdoen,” hoor ik een vriend zeggen. Snap ik, is ook nodig, maar toch. Komt door het woord `wegd... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Onrust
Onderzoek wijst uit dat de secretaresse liever niet meer secretaresse genoemd wordt, maar assistant. In het Engels dus. Van wie komt het idee zo’n onderzoek te laten verrichten? Rimpelde er onrust in de wereld van de secretaresses? Als Zelfstandige Zonder Personeel heb ik dus helaas geen personeel, maar soms hunker ik naar een secretaresse, al was het alleen maar om te kunnen zeggen: `Wilt u dat alstublieft even met mijn secretaresse regelen?’ Mijn secretaresse. Ik weet ook wel dat geen enkel mens bezit is van een ander, maar toch hecht ik als een gek aan die woorden: mijn secretaresse. Ik lees dat secretaresses secretaresse een verouderd woord vinden dat de lading van hun werk niet dekt. Misschien is dat waar, ja, het is zéker waar, want álles wat secretaresses zeggen, is waar, maar een beetje secretaresse vindt toch dat de wat versleten aanduiding van haar beroep een soort geuzennaam is. Van de secretaresses die ik ken, weet ik dat ze volstrekt onmisbaar zijn, en dan druk ik me terughoudend uit. Ik denk bijvoorbeeld aan deze krant. Die zakt hartstikke in elkaar als de secretaresses die er werken, het voor gezien houden. Wát nou assistant? Moet niet denken aan het zinnetje `Mijn assistant zal dadelijk in de agenda kijken’. Wat een aanstellerij! Spreek het Engelse woord maar in het Nederlands uit. Weet je helemaal niet wat je hoort! Ineens denk ik aan de stewardessen!! Die zullen toch ook niet? Ook zo’n geruststellend woord; stewardess! Misschien begint er inderdaad een andere tijd. Vol gure wind en zo.
Columns
-
-
Zaterdagavond speelde ik een rol op een bonte literaire avond, veel publiek, levendige sfeer. In de pauze sta ik met een van de organisatoren te praten als ik een man met een luier om zie. Hij drinkt een pilsje. Jaar of veertig. Blote benen, witte sokken, witte gymschoenen en ee... lees meer
-
Vergeten hoe ze heten: betaalpalen? In de supermarkt, bedoel ik. Dus niet aan de kassa betalen, maar geheel contactloos. In de supermarkt om de hoek is deze manier van doen een maand of vier gangbaar, maar gelukkig staat er nog steeds een caissière bij die geen caissière meer is... lees meer
-
Soms besef je niet dat iets echt bedácht is. Kom erop nu ik lees dat vorige week op hoge leeftijd Dan Robbins overleed. Hij bedacht tekeningen met genummerde vakjes. Bij ieder nummer hoorde een kleur. Zo kon je dan een schilderij maken. Dan hoefde je zelf niet na te denken. Deze... lees meer
-
Wat ik jammer vind is dat iets van belang al zo ruim van tevoren wordt aangekondigd. Ik heb het niet over grote gebeurtenissen in de grote wereld, maar wat in de media valt te beleven. Een onthullende documentaire wordt voor uitzending in minstens twee praatprogramma’s behandeld... lees meer
-
Dagelijks zijn er geuren die herinneringen oproepen. Een verflucht die ik moeilijk kan omschrijven en ik denk meteen aan het huis van mijn grootouders, een nieuw huis aan de rand van een bos. Of de geur van verse koffie en gebakken eieren: het is zomer, we staan op het punt naar... lees meer
-
In mijn opvoeding ging het niet over geld. Niet dat er bij ons thuis veel te veel was (ook niet veel te weinig), maar mijn ouders hadden geen zin er verstandig mee om te gaan. Ze wisten, geloof ik, ook niet hoe. Het een heeft natuurlijk met het ander te maken. Ik heb het van hen... lees meer
-
Misschien teken aan de wand, maar van een eindtoets op de lagere school herinner ik me niets. Die moet weer belangrijker worden bij het middelbaar schooladvies. Blijkbaar was die een tijdje niet belangrijk.
-
In de supermarkt lukt het nauwelijks met een grote boog om van alles heen te lopen, je moet overal over nadenken, met je neus er bovenop. Niets moet natuurlijk, het ligt aan mij.
-
Gebeurde er gisteren nog wat op april, ik bedoel iets 1 aprillerigs, privé? Paar jaar geleden wel. Met twee collega’s moest ik iets doen in een theater. Een van hen wees op een lege parkeerplaats en vroeg of ik er even op wilde staan. Haar auto stond een paar straten verder `vol... lees meer
-
Zaterdag was ik een gezelschap waar een man zei dat hij alles rond de Brexit op de voet volgde. Hij rolde even met de ogen: “Allemachtig spannend avontuur is het.” Zijn vrouw zat er een beetje bedremmeld en ontkend bij. Ja, je hebt van die echtparen. Soms komen er voor wat allem... lees meer
-
Las ik eerder deze week dat de meeste Nederlanders tevreden mensen zijn? Volgens mij stond het in de krant en dan is het waar, maar ik kon die nergens vinden. Ik zocht ernaar toen ik zojuist terugkwam van de supermarkt waar het was alsof iedereen voor straf boodschappen deed. Ui... lees meer
-
Morgen zien we in de meeste kranten op de voorpagina, of in de buurt ervan, een klokje afgebeeld, met daarop een pijltje in de richting waarvan we de kleine wijzer moeten zetten. Op dat kleine tafereel verheug ik me altijd. Zomertijd!
-
Woord dat van alles oproept: standpaviljoen. Ik lees dat er steeds meer komen in het Nederlandse binnenland. Dus niet aan het echte strand, maar aan een strand geen strand is, maar wel zo wordt genoemd. Rose’s Beach in Arnhem, LIZ in Nijmegen, Sprok Strand in Bemmel, om in deze... lees meer
-
Omvallen is een woord dat de laatste jaren een ernstige betekenis heeft gekregen. Als er daarvoor iets omviel, was dat lastig, maar al snel ging het leven gewoon door. Je had iets ergens neergezet zonder er goed over na te denken, vaasje, beeldje, schemerlamp. Soms ook grotere d... lees meer