Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Oorsprong

Toen ik eergisteren de Belgische koning zijn nogal matige afscheidstoespraak hoorde voorlezen, moest ik ineens denken aan Boudewijn Büch die al bijna elf jaar dood is. Ik vroeg me af hoe ik tijdens zo’n toespraak bij hem belandde, dacht na over de werking van herinneringen en snapte even hoe het zat. De echtgenote van de Belgische koning is ooit bezongen door Adamo. Dat lied heet Dolce Paola. Het is uit 1964. Adamo zag ik voor het eerst in het populaire televisieprogramma Voor De Vuist Weg dat werd gepresenteerd door Willem Duys. Adamo zong toen Vous Permettez, Monsieur. Dat deed hij met zijn broertjes en zusjes en heel Nederland was vertederd. Dat was ook in 1964. Of ik vaak naar Voor De Vuist Weg keek, weet ik niet meer. Mijn ouders wel. Twee jaar later traden in dat programma de Easybeats op, een band uit Australië waarin een Nederlandse jongen zat, zoon van emigranten. Harry van den Berg heet hij, maar hij had zich Harry Vanda genoemd. Hij schreef een van de beste popliedjes die ik ken: Friday On My Mind. Op het begin van het liedje was hij gekomen toen hij een show bijwoonde van de Swingle Singers, een destijds bekende zanggroep die klassieke muziek vertolkte, met stemmen dus, Bach bijvoorbeeld: piepediepediep, piepediepediep. Je kon er razend van worden. Harry Vanda ook, maar hij nam wel een dingetje over om zijn geweldige lied mee te openen. Luister maar. Dit hoorde ik in een van die aantrekkelijke reisprogramma’s van Boudewijn Büch, waarin hij op zoek ging naar de oorsprong van befaamde songs.   

Columns

  • Altijd de vraag wat iemand met `het geld’ gaat doen. De Nederlandse econoom Guido Imbens wint de Nobelprijs, hij werkt in Californië, daar wordt hij uit zijn bed gebeld door een Nederlands radioprogramma met uiteraard de vraag hoe hij zich voelt en: “Weet u al wat u met het geld... lees meer

  • We hebben het er thuis over gehad: gaan we erheen als hier in de stad een uitvoering zou zijn van Beethovens Tiende symfonie, die maar ten dele van Beethoven is? Hij heeft die niet voltooid, een computer heeft dat gedaan. In Duitsland was die afgelopen weekend te horen.... lees meer

  • In een hoek van het café speelt een jazzband, vier mannen, trompet, bas, gitaar en drums. Het is namiddag. Herfstlicht vloeit door de ramen, van dat mooie licht van oud goud. In het café is het niet druk. Ik ga met een krant in een andere hoek zitten, schuin tegenover de musici.... lees meer

  • “Ja, sorry hoor, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.” Iedereen zal deze woorden kennen. Misschien zeg je die soms. Of zegt iemand anders ze tegen je. Meestal is er iets gebeurd wat misschien niet had moeten gebeuren. Excuses zijn nuttig en gewenst. En dan komt het dus: “Ja, sor... lees meer

  • Weer een woord dat ik niet kende. Ik kwam het gisteren tegen in deze krant in een artikel over pretwinkelen. Dat laatste woord had ik ook nog nooit gehoord, maar het is een uitstekende vertaling van funshoppen. Wel weet ik zeker dat ik het nooit zal zeggen, pretwinkelen. Pret vi... lees meer

  • Nieuw woord geleerd! Kwam het tegen in een interview met Wouter Bos, lang geleden PvdA-leider en daarna hoog in van alles. Hij is voorzitter geworden van de wielerbond KNWU, niet omdat hij veel van wielrennen weet, maar omdat hij `de boel’ goed bij elkaar kan houden. Dat moet in... lees meer

  • Soms is de mate van tragiek moeilijk in te schatten. Ik heb me zeer gehaast om in Eindhoven een trein te halen, moet bovendien nog werken en nestel me in een stiltecoupé, klap het tafeltje uit en plaats daar mijn laptop op. Het regent hard en als je binnen zit, is dat een prima... lees meer

  • Met het woord `procedure’ heb ik vooral slechte ervaringen. “Dat is nu eenmaal de procedure.”Als iemand dat zegt, weet ik dat iets écht niet zomaar gaat, dat het belachelijk is dat ik dacht alles met een simpel telefoontje te kunnen regelen.

  • Van het 70-jarig jubileum van de televisie in Nederland zag ik weinig, ja, zaterdagmorgen een spatje van Voor De Vuist Weg van Willem Duys, dat bij ons thuis met grote aandacht bekeken werd. Ik zag vooral onze huiskamer van toen voor me, de stoelen, wat er aan de muur hing, de v... lees meer

  • Iemand heeft dus ook geklikt dat Sigrid Kaag tijdens een van die hoogst belangrijke gesprekken op haar iPad kussens voor thuis zat te bestellen. Deed ze zelf niet moeilijk over, moest nu eenmaal gebeuren, ze zei het gewoon. En dat werd dus gelekt. Náár woordgebruik vind ik dat,... lees meer

  • Terwijl ik van van alles op mijn bureau stapeltjes maak en spinnend vaststel dat ik zo de boel aan het opruimen ben, vind ik een stukje dat ik uit een krant scheurde, lang geleden want het heeft een oude kleur. Een scheursel uit een pagina waarboven CORONA NIEUWS staat en boven... lees meer

  • Doe het niet zo vaak meer, ’s ochtends vanuit bed de televisie aanzetten. Gisteren per ongeluk wel. In het programma voor Wakker Nederland kwam ik in een gesprek over James Bond terecht. Een amusementsdeskundige was naar de première gegaan, maar kon er verder niets over zeggen,... lees meer

  • Bijna dagelijks scheur ik een foto uit de krant waarnaar ik nog even wil kijken. Maandag was dat een oude foto van een familie uit 1953 die rond de radio zat, vanwege een toespraak van koningin Juliana. Fascinerend: zes mensen rond een radio, trouwfoto op het toestel, breiende v... lees meer

  • Iedere dag hoor je nu wat over James Bond. Ja, deze week première vijfentwintigste film met de montere held in de hoofdrol. Interessant dat het altijd een gebeurtenis is met een uitstraling waar niemand onderuit kan, terwijl het meestal matige verhalen zijn met dezelfde ingredië... lees meer

  • Tjonge, ik deed zaterdag op deze plek toch te luchtig en wereldvreemd over de coronapas. Moest die afgelopen weekend paar keer laten zien, wat ik verder niet erg vind, ook omdat ik houd van de opluchting goedgekeurd ergens naar binnen te mogen gaan. Had ik lang geleden bij grens... lees meer

Pagina's