Eigenlijk – altijd een beetje uitkijken met het woord `eigenlijk’ – vind ik dat mensen die zeggen dat de coronamaatregelen onze vrijheid beperken, vreemd denken over wat vrijheid is. Dat mag natuurlijk, maar daar zeg ik niet bij dat alles mag, want bij vrijheid hoort ook dat nie... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Paneermeel
Op de zolder bij vrienden trof ik een zeer beduimeld stripboek over de Jetsons. Dat is een tekenfilmserie van lang geleden, van de makers van de Flintstones. De Flintstones leefden in het stenen tijperk, de Jetsons in de toekomst. Hoe oud was ik toen ik ernaar keek? Jaar of tien, denk ik. Ik wist dat het stenen tijdperk nooit meer terug zou komen, maar toch waren de Flintstones me liever dan de Jetsons. Die toekomst interesseerde me niet zo. Vaak dacht ik: het zal wel. Van alle apparaten die het leven makkelijk en sneller moesten maken, vroeg ik me af of ik tegen die tijd snapte hoe ik ze moest bedienen. Van de Flintstones zag ik weleens een herhaling, nog steeds leuk, van de Jetsons nooit. Misschien vinden we dat soort series ook niet meer zo interessant, omdat bijna alles wat daarin vertoond wordt, werkelijkheid is geworden. Ik dacht eraan toen ik las dat gisteren een dingetje is gelanceerd dat je in de supermarkt helpt snel je boodschappen te vinden. Die toets je in en het dingetje vertelt je waar je moet zijn. Vergelijkbaar met de Tom Tom, het handige apparaat in je auto dat je overal de weg wijst, zodat je nooit meer verdwaalt en geen onverwachte avonturen meer beleeft. De supermarkthulp betreur ik nu al. Ik kom er niet graag, maar het is net te doen als je ook nog eens iets meemaakt. Bijvoorbeeld dat je een buurvrouw ziet aan wie je vraagt of zij weet waar het paneermeel staat. Ze loopt dan met me mee en ondertussen praten we wat en hoor ik iets wat ik nog niet wist. Stelt niet veel voor, maar toch!
Columns
-
-
Hier in de buurt zeiden we tegen elkaar: “Ben je er dinsdag?” Antwoord geven was niet eens nodig. Soms vroeg iemand: “Het gaat toch door?” Vreemde vraag is dat, want hoe zou je Dodenherdenking niet door kunnen laten gaan? Maar bedoeld werd de praktische gang van zaken, om het zo... lees meer
-
Drink Station. Twee woorden waarvan ik me afvraag of ze niet aan elkaar moeten. Ze zijn te lezen op een bord boven een houten kar vol plastic bekertjes, bij de ingang van de kolossale wachtruimte die hoort bij de vaccinatiehal in mijn woonplaats.
-
Vanmiddag om 16.35 uur: de prik! Ik kreeg er al drie keer bericht over. De eerste keer meteen nadat ik de afspraak had gemaakt, een uitvoerige brief met daarin alles wat er bij de afspraak komt kijken, onder meer een gezondheidsverklaring. Paar dagen later sms’je, waarin herhaal... lees meer
-
Er zijn van die zinnetjes die je al zo’n beetje je hele leven met je mee zeult, vervelende zinnetjes die je af en toe met tegenzin uitspreekt. Voorbeeld: “Ik kon er niks aan doen.” In mijn kinderjaren zei ik het als ik iets kapot had gemaakt, wat regelmatig gebeurde, vooral ding... lees meer
-
Er is een woord voor: dat je bang bent iets te missen. Niet iets essentieels, nee, ontspannende gebeurtenissen, vrienden die ergens plezier hebben en jij bent daar niet bij omdat je het niet wist. Woord ben ik vergeten, wat ook komt doordat ik geen last meer heb van die gemoedst... lees meer
-
Was die avondklok zo verschrikkelijk? Hier en daar hoor ik zeggen dat het de ergste vrijheidsbeperking in de coronatijd was. Weet of ik makkelijk praten heb, maar denk: valt toch wel mee, is `vrijheidsbeperking’ niet een te groot woord? Ik gooi er zelfs een schepje bovenop: ben... lees meer
-
Dadelijk wordt de dag in Eindhoven geopend met `een autokaravaan’. De koning rijdt met dochter Amalia voorop in een blauwe Daf Kini. Wat voor Daf dat is, weet ik niet. De Koninklijke familie kreeg die cadeau toen de koning werd geboren, in 1967. Open dakje. Staat nu in een museu... lees meer
-
Normaal was het al onrustig voor Koningsdag, de biertappunten die werden opgesteld, versiering in de straten, vrachtbusjes vol hamburgers en beenham die naar een bestemming jakkerden. Ik hing nooit de spelbreker uit, maar werd er ook niet vrolijk van. Zeggen we snel: dat we erge... lees meer
-
Ineens is er een storend geluid, midden in de nacht, hier in het hotel op Vlieland. Lijkt een elektronische wekker. Ik grijp mijn mobieltje, want daarop heb ik de wekker ingesteld. Het is 03.50 uur en nee, het is niet mijn wekker. Ik loop speurend door de hotelkamer, terwijl ik... lees meer
-
Lang geleden dat ik op een boot ben geweest. Dat denk ik op weg naar Vlieland. Daar moet ik zijn vanwege een kunstproject waarover ik niets kan zeggen, niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik het niet kan. Klonk goed toen ik op de uitnodiging inging: schrijvers en musici maken... lees meer
-
“Waar denk je aan?” Die vraag komt me bijna altijd slecht uit, maar waarom mag iemand het niet vragen? Denken kan een belangrijke bezigheid zijn waarover je best wat informatie mag verstrekken. Waarom ik de vraag moeilijk verdraag, is omdat die altijd komt wanneer het me niet du... lees meer
-
Van spreekwoorden en gezegden houd ik niet, zeker niet wanneer die over het weer gaan, wat ook komt omdat ik het niet graag over het weer heb. Als iemand zegt “April doet wat hij wil”, gaan die woorden als een vuist in mijn maag tekeer. Ook voel ik lichte schaamte die ik nauweli... lees meer
-
Terwijl ik gistermorgen in deze krant het stuk over de geur van de Noordzee lees (en andere geuren), ruik ik die geur ook. Het is iets voor half 8, ik zit met de krant opengeslagen aan tafel, kopje espresso ernaast. Dat zijn ook al drie geuren: die van de vroege ochtend, de dag... lees meer
-
Donderdagvond kreeg ik berichten van leeftijdgenoten, en met leeftijdgenoten bedoel ik nu intimi uit exact hetzelfde geboortejaar (door sommigen `bouwjaar’ genoemd, waar ik nooit voor ben), met de boodschap: “We zijn aan de beurt!” Gevolgd door de aansporing meteen de GGD te bel... lees meer