Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Potloodje

Aan enquêtes doe ik bijna nooit mee. Terwijl ik dit noteer, denk ik meteen `oprecht zijn, Verbogt’. Oké, mij wordt zelden iets gevraagd. De enquêtes die ik onder ogen krijg, boeien me nauwelijks. Soms krijg je er een potloodje bij. Daarmee kun je vakjes zwart maken, Met potloodjes ben ik altijd blij. Nu is er een enquête geweest alleen voor vrouwen bedoeld. Belangrijkste vraag is wie ze graag als minnaar wilden. Ik weet niet of ik het helemaal goed begrijp, maar volgens mij komt het daarop neer. Misschien is er iets mis met me, maar ik was toch wel verbaasd dat Humberto Tan als eerste uit de bus kwam. En het erge is dat ik niet weet waarom ik verbaasd ben. Aardige man, kent zijn manieren, niks op tegen. Maar toch. (Saai?) Mark Rutte scoorde ook hoog. Hoger dan Mathijs van Nieuwkerk, terwijl ik dacht dat iedere vrouw hem wilde. En volgens mij dacht hij dat zelf ook, wat hem verder niet kwalijk te nemen valt. Ik vraag me altijd iets af, en eerlijk gezegd zou ik daar best mee op willen houden, maar nu dus of ik het prettig zou vinden als ook ik op zo’n lijst vaag zou figureren en twee: wie zou ik noemen als favoriete minnares als ik dienaangaande geënquêteerd zou worden? En dan ga ik er even vanuit dat ik niet mag invullen: de buurvrouw. Behalve dat het lastig is omdat de buurvrouw dat niet weet en ik bovendien goed met de buurman bevriend ben, vindt niemand dat interessant. Dat moet het natuurlijk wel zijn – vandaar Humberto Tan. Wat nu zo belachelijk is, ik weet het heus wel, maar durf het niet te zeggen.

Columns

  • Wanneer ik de kleine kiosk op het perron van station Alkmaar binnenloop, zie ik het meteen: de vrouw achter de toonbank heeft ontzettend veel zin in de tijd die ze daar doorbrengt. Misschien kom ik op de verkeerde plekken, maar ik maak zoiets niet vaak mee. Meestal moet ik zelf... lees meer

  • Iemand ongevraagd een nekmassage geven is linke soep. Hoe zou ik dat vinden? Dus: ben aan het werken, voordat ik aan mijn bureau ging zitten heb ik narrig geklaagd over pijn in mijn nek en ineens, terwijl ik boven notulen aan het gapen ben, is er een nekmassage, ongevraagd. 

  • Gisteren was ik van het station op weg naar huis toen ik beseft dat ik vergeten was uit te checken. Dus snel even terug. ‘Uitchecken’ is een woord dat ik met tegenzin gebruik. Inchecken ook. En het moet met de ov-chipkaart en de naam van de kaart spreek ik ook niet graag uit, vo... lees meer

  • Gebeurt niet vaak maar als ik een interview met Oom Toni Nadal zie, lees ik het meteen, wat zo gedaan is, want ze zijn altijd kort en krachtig. 

  • Waarschijnlijk is het toeval, gelukkig toeval, maar in mijn directe omgeving vinden weinig cosmetische ingrepen plaats. Kan niet zeggen `geen’, want ik weet het niet zo goed. Wel van de mannen. Dat zou ik zeker zien! Dénk ik. Soms hoor ik een vrouw zeggen dat ze `toch even een s... lees meer

  • Hoe lang Valentijnsdag in Nederland bestaat, weet ik niet. Kan ik opzoeken, maar dat heb ik niet gedaan. Wel weet ik dat ik in mijn lange columnistenbestaan er ieder jaar over schreef. Waarom? Omdat het een dag is waarmee ik niets heb, terwijl ik toch van behoorlijk wat mensen h... lees meer

  • Een paar keer per dag denk ik aan wat de coach van de fitnessclub vaak tegen me zegt: “Beetje ontspanning op het gezicht graag.” Vorige week hoorde ik in het ziekenhuis dat mijn hand en arm nog een maandje in het gips moeten blijven.

  • Waar ik graag over schrijf en zal blijven schrijven, omdat het me mateloos fascineert, zijn de overbodige mededelingen die we doen. Dus je struikelt op straat en komt ten val en dan zeg je tegen passanten die zagen wat er gebeurde: “Ik ben gevallen.” Of de overbodige vraag: bezo... lees meer

  • Met de gesprekken die ik om me heen hoor, in het openbare leven, heb ik natuurlijk weinig te maken. Toch vang ik flarden op en die kunnen met me op de loop gaan. 
    In de trein zitten achter me twee vrouwen met heldere, net iets te harde stemmen. Een van hen zegt: “Geeft hij... lees meer

  • Paar dagen geleden stond in deze krant op regiopagina een bericht met de kop: Docent stopt na `fysiek incident’. Ik vroeg me af wat dat was, een fysiek incident. Op sommige dagen voel ik me ook een fysiek incident, waarover ik niet wil praten. Maar ik snapte natuurlijk dat zoiet... lees meer

  • Er komt soms ook goed nieuws uit omroepland. We weten nog niet hoe ons te herstellen van de gang van zaken rond weerman Piet Paulusma, maar gelukkig gloort er een troostrijk vooruitzicht: de terugkeer van De Vakantieman. We zeggen onmiddellijk: Frits Bom. Ja! Wordt ook een eerbe... lees meer

  • Bijna alle problemen zijn te ernstig om te kunnen spelen, maar toch zeg ik dat hier niet het probleem speelt dat ik me afvraag of ik de mobieltjes van mijn kinderen moet controleren. Misschien heb ik makkelijk praten, ook omdat ik van nature niet geïnteresseerd ben in mobieltjes... lees meer

  • Snufjes. Ze zijn niet populair bij me geworden. Ik ken mezelf nog steeds niet, maar weet wel dat ik geen man van snufjes ben. Daardoor leef ik misschien moeilijker dan strikt noodzakelijk is. 

  • Het kán bijna niet, maar volgens mij heb ik niets van Ikea in huis. Ben er nu twee keer doorheen gelopen, maar nee. Misschien wil ik het niet zien. Daarbij: ergens begin vorig jaar was ik in Ikea, weet ik zeker. Loodgrijze hemel, kille regen, het was nog vroeg op de dag, té vroe... lees meer

  • Als je van sneeuw en hoogteverschillen houdt, is Zwitserland een mooi land. Er gebeurt verder weinig. Dat kan op zich ook wel iets hebben (rust, rust, rust!), maar op den duur ga je toch wel wat missen. Lang geleden dat er in Zwitserland een fascinerend boek werd geschreven, mis... lees meer

Pagina's