Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Prans

In het boek dat we deze week van onze boekhandelaar cadeau krijgen schrijft Kees van Kooten over zijn militaire diensttijd: `En wanneer je ’s nachts op wacht moest staan, maande de officier van piket de middag tevoren dat je niet mocht flauwvallen wanneer de Prans onverhoeds zou langskomen, met achter in zijn Willy’s Jeep drie à vier vriendinnen, die helemaal naakt waren onder alleen een bontjas, die Prans Bernhard zelf voor hen in Afrika was wezen schieten.’ Vreemd een stukje te beginnen met woorden die je moet uitleggen: militaire dienst, op wacht staan, officier van piket, Willy’s Jeep. Goed, de Prans. In het televisieprogramma Buitenhof zei Robbert Ammerlaan zondag dat er al een tijd een boek over prins Bernhard klaarligt, bij uitgeverij de Bezige Bij waarvan Ammerlaan lang directeur was. Het is gebaseerd op 160 gesprekken die Ammerlaan met de prins had. Ammerlaan en de prins waren bevriend, dat boek zal de zegen van de overledene hebben. Toch verschijnt het maar niet, want de koningin houdt het tegen. Blijkbaar kan dat. Robbert Ammerlaan hoopt dat Willem-Alexander wel toestemming geeft. Ik denk niet dat hij dat doet zolang zijn moeder nog leeft. Hij lijkt me een gehoorzame jongen. Misschien daarna, maar wie is er dan nog geïnteresseerd in prins Bernhard? De koningin wil dat we het boek niet lezen om haar vader tegen zichzelf te beschermen. Dat moet het zijn. Terwijl we toch al genoeg weten, hoe dan ook genoeg om hem niet de hele tijd een dekselse schavuit te noemen. Boeiend. Dat boek komt er wel.

Columns

  • Overconcentratie is nooit goed. Woord zegt het al, het is méér dan concentratie. En sterke concentratie is voldoende. Hoeft niet nog iets bij. Door overconcentratie ging er bij mij al veel mis. Ik ben op weg naar een belangrijk gesprek en iemand drukt me op het hart: “Je gaat to... lees meer

  • Rond half negen is er iedere werkdag op radio 1 een stelling waarop luisteraars later in de ochtend mogen reageren. Gisterochtend was die stelling: Ruud Lubbers is de beste premier die Nederland ooit heeft gehad.
    Ik mobiliseerde onmiddellijk al mijn historisch besef, maar k... lees meer

  • Het laatste dat we van Halbe Zijlstra zelf hoorden, was dat hij een glas wijn met zijn vrouw ging drinken. De orde van de dag is inmiddels weer een andere dan die toen hij dat zei. Misschien is hij nog steeds met wijn in de weer, maar wij zijn al bezig met hem zacht te vergeten,... lees meer

  • Over mijn avonturen in een zorginstelling heb ik het liever niet, maar soms moet het, zoals nu, want het is Valentijnsdag.
    Als je computer matig functioneert, traag is, moet je die uitzetten en daarna weer aan. Helpt meestal. Zoiets moest er gisteren met mijn hart gebeuren.... lees meer

  • Wie mij kent, weet dat ik nooit zal zeggen dat vroeger alles beter was. Ook niet iets minder dan alles. Nee zeg. Vroeger bestaat nauwelijks. Ja, in herinneringen, maar als je je iets sterk herinnert, gebeurt het nu weer, misschien niet zo als toen, maar in ieder geval in je hoof... lees meer

  • Veel van de Winterspelen volg ik via de radio. Omdat ik me voorstel wat ik niet zie, volg ik het allemaal intenser en zie ik het dus wel degelijk, want mijn verbeeldingskracht draait op volle toeren.
    Voor de race van Sven Kramer gisterochtend, onze tijd, zette ik wel de tel... lees meer

  • Gisterochtend zag ik al vroeg een kok op televisie. Een Nederlandse kok die in een schraal verlichte en sobere keuken in Pyeongchang stond. Hij keek bedrukt in de camera en sprak over bitterballen. Hij noemde bitterballen `een emotioneel product’. Hij maakte er tijdens de Winter... lees meer

  • De verpleegkundige heeft een gezellig Brabant accent. We lopen samen naar de ruimte waar wat rond mijn hart wordt onderzocht. Hij vraag of ik weet waarvoor ik kom. Ik zeg dat ik dat weet. Hij vraagt: “Waarvoor komt u dan?” Waarschijnlijk moet hij dat vragen, want misschien zijn... lees meer

  • Grote woorden waaien ons flappend om de oren. Demoniseren. Demythologiseren. Het eerste trekt politicus Baudet bozig uit de kast, maar het is veel te groot voor wat hij bedoelt. Als je kritiek op iemand hebt, voor mijn part forse kritiek, ben je niet meteen aan het demoniseren.... lees meer

  • Eerder schreef ik hier over de typering `mensenmens’. Alles erin is prima bedoeld, maar ik houd er niet van, zeker niet wanneer iemand het van zichzelf zegt: “Ik ben een echt mensenmens.” Waakzaamheid is dan geboden. Heb ik ook wanneer iemand lachend roept: “Eigenlijk ben ik een... lees meer

  • Met belangstelling kijk ik altijd naar rolverdelingen tussen mensen in het openbare leven. Wie heeft de leiding? Hoe gaat het met de hantering van kritiek?

  • Als ik op zaterdagochtend thuis ben, luister ik meestal naar het radioprogramma De Taalstaat, gepresenteerd door Frits Spits. De naam zegt het al, het gaat over onze taal, over taalkwesties. Het kan me niet lang genoeg duren.

  • Dinsdag scheurde ik een artikel uit deze krant. Het ging over rijtjeshuizen, een interview met Friso de Zeeuw, die tot voor kort hoogleraar gebiedsontwikkeling was. Hij breekt een lans voor de rijtjeshuizen, voor zover dat nodig is, want hij is stellig van mening dat mensen die... lees meer

  • Mijn vader had een broer die een man de wereld was. En niet zo’n beetje ook. Hij was overal op die wereld geweest, reisde nog steeds rusteloos en zat vol stralende verhalen. Er waren ook veel vrouwen en dat waren andere vrouwen dan die ik uit mijn omgeving kende. Ook van de were... lees meer

  • Patiënten van de fysiotherapeut worden steeds jonger. Komt ook door het bijna voortdurende getuur naar beeldschermen en – schermpjes. Aan mijn bureau zit ik ongeveer de hele dag voor een beeldscherm, is mijn werk, maar ik plak niet staand of lopend aan de apparaatjes. In bed kij... lees meer

Pagina's