Het is de tweede keer dat ik in een ambulance meerijd. De eerste keer is in Heerlen, de geboorteplaats van mijn moeder. Daar zijn we om Sinterklaas te vieren, maar dan word ik ineens erg ziek. Van die ambulance herinner ik me alleen het geluid van de sirene. En de vlammende pijn... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Prans
In het boek dat we deze week van onze boekhandelaar cadeau krijgen schrijft Kees van Kooten over zijn militaire diensttijd: `En wanneer je ’s nachts op wacht moest staan, maande de officier van piket de middag tevoren dat je niet mocht flauwvallen wanneer de Prans onverhoeds zou langskomen, met achter in zijn Willy’s Jeep drie à vier vriendinnen, die helemaal naakt waren onder alleen een bontjas, die Prans Bernhard zelf voor hen in Afrika was wezen schieten.’ Vreemd een stukje te beginnen met woorden die je moet uitleggen: militaire dienst, op wacht staan, officier van piket, Willy’s Jeep. Goed, de Prans. In het televisieprogramma Buitenhof zei Robbert Ammerlaan zondag dat er al een tijd een boek over prins Bernhard klaarligt, bij uitgeverij de Bezige Bij waarvan Ammerlaan lang directeur was. Het is gebaseerd op 160 gesprekken die Ammerlaan met de prins had. Ammerlaan en de prins waren bevriend, dat boek zal de zegen van de overledene hebben. Toch verschijnt het maar niet, want de koningin houdt het tegen. Blijkbaar kan dat. Robbert Ammerlaan hoopt dat Willem-Alexander wel toestemming geeft. Ik denk niet dat hij dat doet zolang zijn moeder nog leeft. Hij lijkt me een gehoorzame jongen. Misschien daarna, maar wie is er dan nog geïnteresseerd in prins Bernhard? De koningin wil dat we het boek niet lezen om haar vader tegen zichzelf te beschermen. Dat moet het zijn. Terwijl we toch al genoeg weten, hoe dan ook genoeg om hem niet de hele tijd een dekselse schavuit te noemen. Boeiend. Dat boek komt er wel.
Columns
-
-
Soms zijn er signalen die erop wijzen dat het nog steeds niet héél erg slecht gaat met ons land. (Als `dit land’ schrijft, heb je er kritiek op. `Ons land’ heeft iets dierbaars.) Het zijn nooit echt belangrijke signalen, maar ze zijn er wel. Bijvoorbeeld dat het maandblad LINDA... lees meer
-
Er zijn van die krantenfoto’s die ik al mijn hele leven ken. Ze horen bij de seizoenen, bij wat karakteristiek voor die seizoenen is.
-
Het is de tweede keer dat ik in een ambulance meerijd. De eerste keer is in Heerlen, de geboorteplaats van mijn moeder. Daar zijn we om Sinterklaas te vieren, maar dan word ik ineens erg ziek. Van die ambulance herinner ik me alleen het geluid van de sirene. En de vlammende pijn... lees meer
-
Het is een afwijking, maar zolang ik het me kan herinneren dacht ik meestal na over wat er tegen me gezegd werd. Dat is niet altijd handig. Je kunt daardoor bijvoorbeeld niet meteen met alles meedoen.
-
Al de tweede dag van april, het jaar begint op te schieten, ik moet sommige zaken niet voor me uit blijven schuiven, vooral niet de zaken die ik `kleine dingen’ noem. De lente vraagt immers om een grote schoonmaak.
-
Graag lees ik over de stroopwafelbakker die 47000 euro subsidie ontving om met die stroopwafels aandacht te vestigen op het Oekraïnereferendum. Telkens zegt dat hij geen winst maakt, maar dat die subsidie alleen de kosten dekt. Hij meldt er niet bij dat hij zelf de grootste kost... lees meer
-
Het liet me niet onberoerd toen ik vorige week de Rolling Stones op Cuba zag landen. Zeker niet toen ze daarna gevieren op de vliegtuigtrap vriendelijk poseerden en zwaaiden. Ik hoor dat er mensen zijn die dan een beetje smalend zuchten: wat zijn ze oud. Zoiets komt niet in me o... lees meer
-
Als ik een volle kamer binnenkom (verjaardag) begroet ik een vriendin en die zegt: `Je gulp staat open.’ Ik knik en zeg dat we dit soort dingen altijd tegen elkaar moeten blijven zeggen. Hoort ook bij de zorgzame samenleving.
-
Het was een klein en tam verlangen waaraan ik nauwelijks aandacht besteedde. Niet belangrijk, hield ik mezelf voor. Ik leg het uit: mijn auto is uit begin jaren negentig, een oudje dus. Daarom doe hij het soms niet, waarover ik me niet probeer op te winden. Er zijn immers ergere... lees meer
-
Ongetwijfeld wordt de komende dagen vaak, heel erg vaak gezegd dat er waarschijnlijk niemand ter wereld is die zijn naam niet kent. En dat is al heel lang zo. Fascinerend is dat. En iedereen spreekt die naam ook met enig ontzag uit, wat natuurlijk niet alleen komt doordat hij zo... lees meer
-
Als ik naar de foto van de daders kijk, probeer ik er zoveel mogelijk over te denken. Ze duwen een bagagekarretje voort, ze kijken om zich heen zoals mensen doen die dadelijk vertrekken (je kijkt dan anders dan wanneer je op weg bent naar de supermarkt). Twee van hen zijn dood,... lees meer
-
`Wij zijn met meer.’ Dat zei onze premier op de persconferentie, gisteren tegen het middaguur. Die persconferentie was al een tijdje aangekondigd en niemand zal verwacht hebben dat de premier iets over de aanslagen in Brussel zou vertellen wat we nog niet wisten. Geschokt. Medel... lees meer
-
Het is een televisieserie die ik graag wil zien, maar de eerste aflevering miste ik al. Daarom hoop ik dat de serie over een tijdje op DVD te krijgen is. Kan ik rustig alles achter elkaar kijken. Iedereen zal dat voornemen kennen en weten dat er meestal niets van terechtkomt. In... lees meer
-
Je moet niet zo snel schrikken, zeg ik soms tegen mezelf, steeds vaker, zeker niet van dingen waarvan je eigenlijk helemaal niet hoeft te schrikken. Er is immers genoeg héél ergs waarvan je écht moet schrikken. En als ik dat tegen mezelf zeg, denk ik: je hebt gelijk.