Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Rustgevend

In een boekwinkel hoor ik twee vrouwen in gesprek over hun tuinen. Ineens zegt een van de vrouwen, de aanleiding is me ontgaan: `Dat noem ik nu een ik-momentje.’ Ze heeft een vriendelijke stem. Het woord ken ik niet, ik-momentje. Het zal het vast weleens langs me heen zijn gewaaid, in een radio- of televisieprogramma. Misschien kwam ik het ooit tegen in een tijdschrift. Het is echter nooit blijven hangen. Ik herinner me een reclame voor koffie, waarin het ging om `een moment voor jezelf’, maar ik stond niet stil bij de vraag hoe zo’n moment er dan ongeveer uit moet zien. Maar goed, ik haalde mijn schouders op, het was een reclametekst, klaar, even onzinnig als `omdat je het wáárd bent’. In de boekwinkel bijt het ik-momentje zich zacht in me vast. Ik hoor het niet meteen uit mijn mond komen, maar misschien noem ik het anders, hoewel ik niet weet hoe. Héb ik eigenlijk wil ik-momentjes? Wanneer doen zich die dan voor? Wat doe ik er zelf aan om ze te laten ontstaan? Gaat mijn leven erop vooruit als er meer ik-momentjes zijn? Ben ik nu me dit bezighoudt, in een ik-momentje verzeild geraakt? Ik denk het niet, want het ik-momentje moet waarschijnlijk een rustgevend gevoel opleveren. Is nu allerminst het geval. Ik barst van de vragen! Lastig is dat ik hierover ook niet een van mijn intimi kan bellen: `Hoe zit het met jouw ik-momentjes?’ De ander zal afstandelijk informeren of het vannacht laat is geworden en of ik ervoor zorg dat ik tijdig winterklaar ben. Ik moet ergens los van komen, maar weet niet van wat!

Columns

  • De advertentie viel me op. Ging over een fotoboek over Máxima, groot formaat: `Een kroonjuweel op uw koffietafel’. Dan besef ik dat ik geen koffietafel heb. Ja, tijd geleden een kleintje, waarschijnlijk te klein voor het boek over Máxima. Stond in de buurt van de bank. Ik zett... lees meer

  • Sommige dagen blijven lijken op dagen in je kindertijd, terwijl ze toch anders zijn omdat jij dat ook bent en de tijd waarin je nu leeft helemaal. Ik heb het bijvoorbeeld over de dag voor Kerstmis en Kerstmis zelf, de middag voor sinterklaasavond, wakker worden en weten dat je j... lees meer

  • Soms zie ik op het schermpje van mijn telefoontje dat de beller afkomstig is uit Singapore of de Filippijnen en neem ik niet op. Raar woord inmiddels: opnemen. Ik zeg het anders: ik ga het gesprek niet aan. Ik vraag me wel af of er op dat moment iemand die ik ken in Singapore is... lees meer

  • Hoe leg ik het uit? Dat is een nuttige vraag die ik me vaak stel bij iets wat ik zie of hoor. Hoe leg ik het uit aan iemand die hiervan niets weet?

  • Mijn moeder zei vaak, misschien wel iedere keer als ik haar bezocht: “Wat kunnen ze toch veel, hè jongen.” Meestal ging het dan om iets nieuws, een voorziening als de eerste draagbare telefoon of, later, de TomTom. Of als mijn zusje via internet eten bestelde: “Dus jij toetst da... lees meer

  • Toen ik laatst schreef over mijn weerzin tegen het hárd eten van een appel in een stille treincoupé of het geritsel en geknisper van snoep- of broodzakjes, was ik even kwijt dat er een woord voor was: misofonie, wat haten van geluid betekent. Ik las er een artikel over en snapte... lees meer

  • De supermarkt mijd ik dus zoveel mogelijk, maar op zaterdag ben ik er meestal, even. Heeft te maken met iets wat alleen daar te krijgen is. Koop ik dan voor de hele week. De zaterdagochtend kent meer rituelen, dit is er een van.

  • Eergisteren, op verkiezingsdag, zat ik ‘s avonds laat in de auto en natuurlijk volgde ik via de autoradio de stand van het land dat steeds meer aan landschap wordt waarin je niet weet welke kant je op moet kijken. Overal is immers iets te zien dat je aandacht trekt. Heeft voor-... lees meer

  • Een zonnetje is net niet voldoende. Dat zeiden ze gisteren al vroeg op de radio: dat er een zonnetje zou zijn. De lente is begonnen, je moet zonder jas naar het stembureau kunnen lopen, met dat mooie lentelied van Anouk in je hoofd. Maar dus net niet.

  • Gisteren was ik niet vergeten dat het De Internationale Dag van het Geluk was. Stond zelfs in mijn agenda. Toen ik zondag de nieuwe week bestudeerde, zag ik het al en ik voelde lichte spanning, want wat te doen?
    Ik las dat er bedrijven zijn die een medewerker in dienst hebb... lees meer

  • Ja, wat wil ik van de gemeente? Wat wil de gemeente van mij? Heeft alles met elkaar te maken. Zelden was ik zo’n zwevende kiezer. Soms kijk ik mezelf na, terwijl ik zweef, het centrum van de stad uit, over de buitenwijken, over de weilanden en de bossen, en even voel ik het zach... lees meer

  • Regelmatig voel ik het voornemen wat zorgvuldiger `ergens in te gaan staan’ – die uitdrukking gebruik ik nooit, maar is er nu ineens, wat waarschijnlijk komt omdat ik iets aansnijd waarmee ik slecht uit de voeten kan.

  • Gisteren was het Wereld Slaapdag. Die is er altijd vlak voor het voorjaar, maar ik had het helaas te druk om in de dag op te gaan. Waar ik in mijn hoofd wel bij stilsta is dat het vandaag de laatste dag is van de Week van het Geld, een week die niet voor mij bedoeld is, maar voo... lees meer

  • Op het grote station van Utrecht sta ik voor het bord met de dienstregeling, het ouderwetse bord, dus met de grote gele plakkaten waarop vertrektijden en bestemmingen zijn gedrukt. In mijn agenda noteer ik er een paar voor straks. Kan ik ook wel onthouden, maar een notitie in mi... lees meer

  • Iedereen kent het: er komt iemand binnen en je wéét meteen dat er iets gaat gebeuren, iets vrolijks, iets storends, in ieder geval iets, de binnenkomer straalt het uit. Kan in een wachtkamer zijn, een rustige winkel, een kamer vol kalme verjaardagsvisite, een kleine theaterzaal.... lees meer

Pagina's