Verontwaardigde geluiden las en hoorde ik: asielzoekers die op de grootste opvanglocatie in Nederland arriveren, het Nijmeegse Heumensoord, en meteen weer vertrekken omdat ze de omstandigheden onvoldoende vinden. Het waren er een stuk of dertig die dat deden. Wat dénken ze wel?... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Smulpaap
In mijn eentje in een restaurant eten vind ik echt niet vervelend, integendeel. Graag neem ik waar wat er om me heen gebeurt, niet al te opzichtig natuurlijk, want ik ken mijn manieren. Ons gedrag in een restaurant is interessanter dan bijvoorbeeld bij de slager of in een overheidsgebouw, hoewel het daar ook niet mis is. Omdat ik regelmatig over de boeken die ik schrijf, ergens in het land iets moet zeggen, zit ik vooraf bijna altijd in een restaurant. Gisteren overkwam me in een kleine Brabantse gemeente iets opmerkelijks voor de tweede keer. Ik heb een aktetas bij me, geen pretentieus ding, een eenvoudige voorziening, geschikt voor een paar boeken en een krant. Als ik in het restaurant ben gaan zitten en me in die krant wil verdiepen, voel ik ineens waakzaamheid ontstaan in de enorm open keuken en ook achter de bar. Twee dames van de bediening voeren verontrust overleg, terwijl ze zo nu en dan in mijn richting knikken. Een van hen komt informeren wat ik wil drinken. Ik houd van de Brabantse hartelijkheid, maar nu is die te intens, ze dompelt me er in onder, ik verdrink bijna. En dan vermoed ik wat er aan de hand is: misschien denken ze wel dat ik een, hoe heet het, keurmeester (?) ben die in opdracht van Michelin of de Gault Millau-gids hier de meedogenloze smulpaap komt uithangen. Ik weet niet of het waar is, maar het zou heel erg kunnen. Mijn subtiele aktetas maakt me verdacht. Hoe te handelen in deze status? Grommend sla ik het menu open, automatisch zoekt mijn hand in mijn tas naar een barse pen.
Columns
-
-
Het komt voor dat je je dag niet hebt. Dat moet je zelf niet zeggen, iemand anders moet het vaststellen. Ik merk dat ik mijn dag niet heb als ik in de supermarkt voor de zuivelproducten sta. Het is net acht uur, ik ben de eerste klant en moet kwark hebben. Dan vraag ik me af hoe... lees meer
-
Mijn moeder wordt vandaag negentig. Als ik dat zeg dat ik dat `een hele leeftijd’ vind, wuift ze die woorden weg. Toen de vorige eeuw nog maar voor een kwart voorbij was, werd ze geboren in het zuiden van het land. En ineens is het veel en veel later. Toen ik kind was, zei ze da... lees meer
-
Onthaasten – ik doe daar te weinig aan. Het komt zelfs niet in me op erover na te denken. Maar ik zit nu een artikel te lezen waarin het gaat over de populariteit van kleurboeken. Kleurboeken voor volwassenen. De laatste tijd zijn er al 700.000 verkocht. Mensen die ermee in de w... lees meer
-
Als in dit seizoen de zon schijnt, is het herfstlicht altijd van topkwaliteit, zeker in de vroege ochtend. Het is nog stil op straat en die stilte zit ook in de hemel. De herfst is het seizoen waarin we meer dan ooit beseffen hoe vergankelijk alles is, maar het herfstlicht in de... lees meer
-
Al behoorlijk lang rook ik niet meer, maar stel dat ik dat nog wel deed, wat zou ik er dan van vinden dat het nu ook niet meer mocht in mijn tuin of op mijn balkon? Zelfs niet in mijn huis, als ik bijvoorbeeld de ramen open heb staan. Ik lijd licht aan astma, dus ik weet wat roo... lees meer
-
Van mezelf en een lezeres uit Groesbeek (`Ga dan met de brommer!’) mag ik niet meer al te vaak over de NS schrijven. Dat kost me minder moeite dan ik dacht. Maar toch zijn er ontwikkelingen voor die ik graag wil delen. Zoals `voor u’. Ik leg het uit. Nog niet zo lang geleden wer... lees meer
-
Toen ik gisterochtend omstreeks half acht de televisie aanzette, zag ik Ruth Jacott op een soort vlot in de Amstel `Terug naar de kust’ zingen. Ze deed dat zonder begeleiding, het zag er nogal eenzaam uit. En ook koud. Ik vroeg me af waarom Ruth Jacott daar stond te zingen en wa... lees meer
-
Van sommige mensen vraag je je af waarom ze zich niet gedeisd houden. Genoeg aandacht gehad, genoeg aangericht en we wonen in een land waar je je nergens zorgen om hoef te maken als je in diepe stilte een teruggetrokken leven wilt leiden. Natuurlijk bedoel ik ook Volkert van der... lees meer
-
De loodgieter belooft tussen acht en negen te komen. Als het over vaklieden hebt, ben je met de komst van de loodgieter het meest blij. Komt natuurlijk ook door wat hij gaat repareren. Altijd een lastig dingetje, nu een lekkage. Die begon op een regenachtige nacht. Ik hoorde het... lees meer
-
Misschien raar, maar ik voel schuldgevoel als ik met een grote boodschappentas vol kleren bij het afgiftepunt sta. De vrijwilliger vraagt of er ook speelgoed in zit. Ik antwoord dat er geen speelgoed in zit. De vrijwilliger zegt dat dat maar goed ook is `want speelgoed hebben we... lees meer
-
Wanneer je als man in het warenhuis op de afdeling parfum & cosmetica iets voor een vrouw koopt, moet je altijd iets doen met de vraag: `Zal ik er een leuk pakje van maken?’ Natuurlijk zeg je niet dat je het cadeau (dat is het) zo wel meeneemt, want het hoort ook ingepakt te... lees meer
-
Vorige week moest ik op donderdag en vrijdag uit mijn nieuwe boek voorlezen op de 50PlusBeurs. Het bestaan van die beurs kende ik niet, vijf gigantische hallen in de Utrechtse Jaarbeurs. In een hoekje van een van die hallen was de Auteursarena. Om daar te komen passeerde ik ontz... lees meer
-
Kon een tijdje niet op het woord komen. Vrolijk gekleurd draaiding op een houten steeltje. Het moet een beetje waaien, anders gebeurt er niets. Kinderen spelen ermee. Associatie met strandpret. Als het woord je niet te binnen wil schieten, blijft het om aandacht zeuren. Duurde e... lees meer
-
Een klein bericht, maar het houdt me wel bezig. Vodafone wil Nederlanders met een mobieltje weer aan het bellen krijgen. Ik las het echt, moest het zelfs nog een keer lezen en wist niet dat het een probleem was. Blijkbaar is de concurrentie met andere webdiensten heftig. Omdat i... lees meer