Het is te hopen dat iemand eens duidelijk uitlegt hoe het zit met de medicijnen tegen depressie. Is het probleem dat ze in veel gevallen niet helpen of worden ze te snel voorgeschreven?
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Theelepeltjes
Bijna alle souvenirs zijn lelijk. Die lelijkheid fascineert me soms krachtig. Dan kan ik haast niet ophouden het souvenir te bestuderen. Vooral als er schelpen in verwerkt zijn. Of een bewegend element. Iemand moet het bedácht hebben, misschien is er over vergaderd, een leidinggevende gaf groen licht. Waarom zou het zo zijn? Waarschijnlijk is de bedoeling van lelijke souvenirs dat we goed beseffen dat de echte herinneringen in ons hoofd zitten. Of in ons hart. Dat daar geen souvenir tegenop kan. De afgelopen dagen let ik erg op dingen die ons moeten helpen nog meer vreugde te beleven aan de inhuldiging van onze koning en nieuwe koningin. Ik heb de indruk dat de markt overvoerd wordt, waar ik verder geen bezwaar tegen heb, want ik houd wel van overdrijving, maar nog geen één keer dacht ik: wat leuk! Het is echt niet te geloven. En ook hier weer: iemand heeft het bedacht, er is over vergaderd, een leidinggevende gaf groen licht. Bij mij op tafel liggen twee theelepeltjes waarop de gezichten van Willem-Alexander en Máxima staan. Hoe ze daar komen, geen idee. Ik kijk er soms naar en merk dat er geen enkele gedachte in me ontstaat. Bij een vriendin zag ik gisteren een hoog bierglas met daarop de woorden: Prins Pils wordt Koning Bier, en daaronder in iets kleinere letters: Daar moet op gedronken worden! Ik voelde een vage droefheid in me wellen, zonder dat ik die kan verklaren. Wat zegt het allemaal over ons, onderdanen? Welke schoonheid krijgt er glans door? Die van een sprookje waarin we graag geloven?
Columns
-
-
Bij de ingang van Albert Heijn geeft een vriendelijk jongeman me een kaartje. Achter hem is een vrouw bij een grote bak in de weer. Haar kleding heeft hier en daar een kerstaccent. De jongeman vertelt me wat er op het kaartje staat. Of ik behalve mijn eigen boodschappen ook iets... lees meer
-
Vanavond is Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. A.F.Th. van der Heijden schreef het, dus het zal goed in elkaar zitten. Ik doe er niet aan mee, want ga naar een optreden van De Dijk. Dat hoort bij de rituelen die me naar het einde van het jaar sturen. De band speelt altijd in... lees meer
-
Het waaiwoord van deze week is: biechtstoelprocedure. Ik kwam het tegen in de berichtgeving over het gedonder in de SP. Het zal niemand ontgaan zijn: de aardige Emile Roemer is te aardig, daar komt het min of meer op neer. Misschien wisten we dat al een beetje, maar fractieleden... lees meer
-
Er zijn dingen of verschijnselen waarvan ik graag zou houden, terwijl ik dat helaas niet doe. Bijvoorbeeld van de muziek van Prince, een van de grote kunstenaars die ons dit jaar ontvallen zijn. Ik heb mijn best gedaan, maar vind er niets aan.
-
Wanneer het einde van het jaar nadert, komen de lijstjes weer: het beste dit, het meest opvallende dat. Waarom doen we dat? Waarschijnlijk om te beseffen wat het bijna verdwenen jaar ons geboden heeft.
-
Met enige regelmaat bezoek ik de fitnessclub. In plaats van met enige regelmaat, zei ik liever twee keer per week, want dat is mijn streven, maar ja, dat komt er niet altijd van, ik doe mijn best.
Sinds vorige week vindt de coach (personal coach) dat ik ook moet boksen. Mis... lees meer -
Voor mijn verjaardag kreeg ik vrijdag twee keer de scheurkalender van Peter van Straaten. Het enige wat ik daaraan minder vind, is dat die `Zeurkalender’ heet. Ik word er erg vrolijk van en dat word ik van gezeur nooit. Dat ik de kalender twee keer heb, betreur ik niet. Heb ik e... lees meer
-
Ze zorgen misschien voor overlast, maar toch houd ik ervan: Italiaanse toestanden. Soms wordt ervoor gewaarschuwd: “Laten we dat maar niet doen, want dan krijgen we Italiaanse toestanden.” Het gaat dan om chaos, om een gang van zaken die enorm uit de klauw loopt, iedereen staat... lees meer
-
Wachttijd probeer ik nooit als verloren tijd te beschouwen, maar daar moet ik natuurlijk wel mijn best voor doen. Wachten is vaak lastig. Het kan meevallen als je precies weet hoe lang je op iets of iemand moet wachten, maar dat is meestal niet het geval.
-
Sylvana Simons is niet meer de stem van bouwmarkt Karwei. In reclamefilmpjes dus. Ik las het ergens, weet niet meer waar. Ik las ook waarom de bouwmarkt Sylvana aan de kant heeft gezet. Ze willen daar niet werken met een `actieve politica’. Sylvana heeft begrip voor dat standpun... lees meer
-
Graag herhaal ik het: je loopt naar buiten en je komt in een verhaal terecht. Binnen kan er ook van alles gebeuren, maar op straat en in de vrije natuur hebben de verhalen meer de ruimte. Zojuist kom ik terug van de bakker en zie bij twee vuilniszakken een kerstboom liggen, geen... lees meer
-
Sinterklaasgedichten schrijven kan ik niet. Ze komen er wel, maar vraag niet hoe. Om in de sfeer en op tempo te komen pak ik er boeken bij van zéér rijmende dichters. Gisteren Guido Gezelle. In mijn werkkamer staat zijn verzameld werk, twee mooie banden, dundrukpapier. Ik heb er... lees meer
-
Als ik lees dat iets het gevolg is van nieuwe Europese regelgeving, denk ik meteen aan Hans van Baalen. Komt doordat hij vaak nieuwe Europese regelgeving komt toelichten. Dat doet hij alsof hem die regelgeving wordt verweten. Ik voel me er soms ongemakkelijk bij. Banken moeten b... lees meer
-
Toen ik gisterochtend las over het overlijden van Jim Delligatti, de bedenker van de Big Mac, kreeg ik er zin in. Niet in de dood, maar in een Big Mac. Best raar, want het was een uur of zes. Ik lag nog in bed en dat is wat mij betreft niet de plek om aan een hamburger te denken... lees meer