PostNL begint op de NS te lijken: altijd afwachten of er gebeurt wat je hoopt dat er gebeurt. Ja, soms gebeurt er niets. Moet er nog aan wennen en weet niet of dat lukt.
Ik loop nog steeds graag naar de brievenbus, altijd een productieve wandeling. En ondertussen denk ik no... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Verveling
Het enige wat ik wil is een tattoo op mijn bil. Dit is geen persoonlijke wens, het is het refrein van een carnavalslied van Barbie. Die naam noteer ik met tegenzin, want ik heb een forse hekel aan Barbie. Zo heet ze niet echt, maar onder die naam kennen we haar. Dat is het punt: dat we haar kennen. Wat hebben we er immers aan, haar te kennen? Ik heb ook helemaal geen zin over haar na te denken en ook niet over wat ze doet, maar toch doe ik het. Ik weet ook dat komt. We hebben het vaak over de verhuftering van de samenleving. Personen als Barbie dragen aan die verhuftering gul bij. Heeft te maken met agressieve domheid. Ik zag eens een televisieprogramma waarin ze een rol speelt en daarin zag je wat de terreur van de verveling kan aanrichten. Goed, een carnavalslied. Ik lees dat Barbie dat niet zingt om er zelf rijk van te worden, maar al het geld gaat naar Stichting tegen Zinloos Geweld. Is prachtig. Ik hoorde een mediadeskundige zeggen dat Barbie dit doet om haar imago wat op te poetsen. Lijkt me een kansloze onderneming. Inmiddels zag ik een filmpje (clip) waarin ze het carnavalslied zingt. Ze staat op een tafel. Om haar heen bewegen mensen zich uitgelaten in een polonaise voort. Van een polonaise word ik altijd bedroefd. Iedereen zingt met grote mond mee: Het enige wat ik wil is een tattoo op mijn bil. Als je dat ziet,denk je: ja, ze vertolken een diepe ambitie. En je weet ook meteen dat je midden in een probleem zit dat maar heel moeizaam kan worden opgelost. Ik verwacht het lied nog vaak te horen.
Columns
-
-
Soms heb je dat, dat je ineens over je bestaanszekerheid zit na te denken. Piekeren ja. Had ik gisterochtend. Waren doodlopende gedachten, waardoor `bestaanszekerheid’ alleen maar een woord bleef in plaats van een belofte.
-
Een vriend zou net als ik een nieuwe knie krijgen. Net als de mijne deed zijn oude knie het niet meer ten gevolge van sportbeoefening. Ja, graag gebruik ik het woord `sportblessure’. Dan lijkt het allemaal niets te maken te hebben met aftakeling. Daar moet je je natuurlijk óók b... lees meer
-
Als er iets moet doen waar ik tegen opzie, doe ik het liever meteen. Kort door de bocht samengevat: dan is het tenminste gebeurd. Ik kan niet tegen uitstel. Nee, dat is niet waar. Uitstel van iets moois vind ik geen probleem, integendeel, ik houd ervan me dan te verheugen op wat... lees meer
-
“English please,” onderbreekt de vriendelijke supermarktmedewerkster me als ze mijn boodschappen bij de zelfscankassa wil controleren. Knorrig heb ik gezegd dat ik iedere keer de klos ben. Of ik de indruk maak de winkel leeg te willen roven?
Beetje moeilijk doen mag best: h... lees meer -
Had ik nog niet meegemaakt: ineens kon ik de huiskamer niet uit. Opgesloten ja, maar dat is een te groot woord. Deurklink was eruit gevallen, binnen- en buitenkant deur. Ik had een afspraak elders in de stad en stond al met mijn jas aan.
-
Drie keer vulde ik de stemwijzer in. De eerste twee keer kwam ik niet uit op de partij waarop ik wilde stemmen. Ik merkte dat ik over sommige kwesties wat langer na moest denken dan ik dacht. Dat is natuurlijk ook het nut van de stemwijzer. De derde keer eindigde ik bij de parti... lees meer
-
Als ik een foto zie van een herfstig bos waarin van dat gouden zonlicht doorheen spat, weet ik meteen hoe het daar ruikt, een geur waarbij ik me uitstekend voel. Dan weet ik ook weer waarom de herfst mijn seizoen is zonder dat ik kan uitleggen waarom. Heeft te maken met de tijd... lees meer
-
“In 15 jaar kan er veel veranderen,” zegt de coach op de fitnessclub. Met het oog op de vervanging van mijn knie oefen ik alvast met de krukken. Ik zeg dat het 15 jaar geleden min of meer automatisch ging. Had ik ook een nieuwe knie gekregen.
“Wat?” vraagt de coach.
“N... lees meer -
Ongetwijfeld las ik het eerder, nooit zo bewust, maar gisteren was het in deze krant ineens een harde confrontatie: de stenen winkel. Daar moeten we heen als we niet willen worden opgelicht. In winkels die niet van steen zijn, loop je dat risico, de webwinkels.
-
In een radioprogramma hoorde ik zaterdag een werker in de geestelijke gezondheidszorg spreken over `een stukje herbeleving’. Ik kromp ineen, ben niet zo van dat soort stukjes.
-
Voor de toonbank van de groentespecialist is het even wachten, een kleine rij. Je wacht daar anders dan voor de kassa van de supermarkt, want je raakt in de ban van alles wat de groentespecialist tot groentespecialist maakt.
-
Wat had ik er al kind een hekel aan als mijn ouders of hun vrienden zeiden dat het leven zo kort was: “Alles gaat zo vlug, jongen.” En ze zeiden het vaak, waarschijnlijk omdat ze er last van hadden. Ik wist wat het betekende als iemand zei dat iets zonde van de tijd was, nou, ov... lees meer
-
Misschien was de naam al eerder bekend, maar voor mij was die nieuw, de naam van het onafhankelijk onderzoeksbureau dat zich ruim een jaar bezighield met het gedrag van mevrouw Arib: Bureau Hoffmann. Het buigt zich over integriteitkwesties en grensoverschrijdende handelingen. On... lees meer
-
Al levenslang luister ik liever naar de radio dan dat ik televisie kijk. Als ik bijvoorbeeld een verslag hóór van een voetbalwedstrijd, heb ik het gevoel dat ik meer zie dan wanneer ik die op televisie volg. Komt doordat ik gespannen mijn best doe me taferelen en situaties voor... lees meer