De mondhygiëniste bij wie ik paar keer per jaar kwam, is ver weg aan een ander leven begonnen. Ze is vervangen door een man bij wie ik gisteren voor de tweede keer was, is een grote, vriendelijke mondhygiënist met een hygiënisch kaal hoofd, introvert, en een uitstekende muzikale... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Vlees
In een reclamespotje vertelt een supermarktketen ons dat we niet iedere dag vlees hoeven te eten. Dan ben je dus flexitariër. Toen ik dat voor het eerst hoorde, vroeg ik me af of ik het nodig vond dat er voor alles een woord is. Ja, liever wel, maar het moet dan wel een woord zijn dat je graag bij de hand hebt. Ik eet niet iedere dag vlees, wil dat echt niet, maar nooit dacht ik gewichtig: ik ben een flexitariër! Ik vind het vooral een woordspeling en die mijd ik. Natuurlijk, ik weet ook wel dat het goed bedoeld is en ook noodzakelijk dat we beter met voedsel omgaan, maar er hangt iets om heen wat me niet bevalt. Ik denk erover na en kom maar niet te weten wat mijn bezwaar is. Als je in een winkel van de supermarktketen vlees of kip koopt, krijg je een vleesvervanger gratis. Zelf raak ik niet meteen door het dolle heen wanneer er iets gratis is. Meestal voel ik zelfs enige argwaan, terwijl ik weet dat dat ook niet goed is. Misschien komt het alleen door het woord `vleesvervanger’. Ja, alsof er sprake is van een vleesverslaving. Dat is het! Vlees krijgt veel te veel gewicht in deze kwestie. Zeg een paar keer achter elkaar `vlees’ en je hoeft al niet meer. Vleesvervanger als aanduiding van een beroep vind ik weer wel aantrekkelijk. `Wat doet je vader?’ `O, hij is vleesvervanger’. Ik zie dan een kordate man voor me, met een grote koffer waarin allerlei geinig materiaal zit. Als hij ergens vlees ziet, verwijdert hij dat onmiddellijk. Hij legt er iets uit de koffer voor in de plaats. Altijd een verrassing.
Columns
-
-
Altijd voel ik lichte wanhoop als ik weinig snap van informatie die wel voor mij bestemd is. Lichte wanhoop, zeg ik, dus niet echt erg, maar toch.
-
Hier om de hoek is een school voor jonge leerplichtigen. Om de andere hoek ook een. Gisterochtend was het verfrissend die kinderen, vaak in gezelschap van een ouder, weer op weg te zien. Ze zagen er allemaal vrolijk en daadkrachtig uit. Verwachtingsvol ook. In de stemming van de... lees meer
-
Is niet helemaal duidelijk wanneer Het Nieuwe Normaal echt begonnen is. Het Oude Normaal lijkt ver weg, terwijl het toch niet eens zo lang geleden gangbaar was. Ik heb de indruk dat we ons tussen het ene en het andere Normaal bevinden, zoekend naar een weg, zoekend naar een houd... lees meer
-
Paar weken geleden moest ik bij mijn huisarts zijn. Was best ingewikkeld het bezoek tot stand te brengen, maar dat snapte ik wel. Toen ik mocht komen, kreeg ik instructies: “Meteen na binnenkomst zie je een krukje. Daarop ligt een mondkapje. Dat doe je om. Dan ga je in de wachtk... lees meer
-
Begin deze week dacht ik nog: misschien moet alles er maar af. Mijn haar in dit geval. Als het bij mij iets langer is dan, ja dan wat? zeggen sommige mensen dat ik `een ouwe hippie’ ben. Tegen vrienden die even oud zijn als ik en ook dat soort haar hebben, wordt het nooit gezegd... lees meer
-
Het is erg onbelangrijk, maar tegen sommige dingen zie ik een beetje op als ze weer mogen. Dat je dan ook moet. Terrassen bijvoorbeeld. Ik houd alleen maar van kleine, stille terrassen, maar die waren er niet of nauwelijks in Nederland en zullen er in de nieuwe tijd natuurlijk h... lees meer
-
Voor de allerliefste mama van de hele wereld. Ik hoorde of las het deze dagen. Ging over een cadeau. Voor Moederdag.
Natuurlijk moeten we winkeliers die dingen voor Moederdag verkopen, het allerbeste gunnen, en moeders die die krijgen ook. Maar ik kan niet tegen dat `aller... lees meer -
Begin jaren zeventig las ik het boek Angst voor vrijheid van de psycholoog Erich Fromm, in Duitsland geboren, later Amerikaan geworden. Iedereen in mijn omgeving las het, een helder geschreven, maar ook complex boek, de titel zegt genoeg. Het was zo’n boek waarin je vee... lees meer
-
Hoe lang is het geleden dat ik wist wat het was, Dodenherdenking? In mijn vroege kindertijd was de oorlog nog niet zo lang voorbij. Ik hoorde mijn ouders erover praten, met elkaar, met hun vrienden, met familie. Het was heel ver van me weg, ik wist het zeker.
-
Graag had ik het anders gezien, maar ik vind huidhonger een erg lelijk woord, zo lelijk dat ik me bijna een beetje schaam als ik het hoor. Deze week zag ik een indrukwekkende documentaire over coronapatiënten. Een man kwam na een intense periode in het ziekenhuis weer thuis, bek... lees meer
-
Er zijn vast mensen die het op de Dag van de Arbeid niet over funshoppen willen hebben, maar ja, de premier begon erover. Dat de teugels misschien iets losser lijken, maar dat we alsjeblieft niet meteen moeten gaan funshoppen. Hij kent zijn pappenheimers: als je even niet oplet,... lees meer
-
Ineens hoorde ik dat het nu vakantie is, meivakantie. Mij schiet het woord `vakantieschaamte’ te binnen en dat komt niet alleen door deze periode. Heb ik de afgelopen jaren vaker: alweer vakantie? En dan ook altijd meteen weg moeten. Het virus zorgt er misschien voor dat we bese... lees meer
-
Vaker dan ooit kijk ik televisie. Het zijn vooral de actualiteiten en praatprogramma’s, maar tussendoor zie ik ook van alles. Normaal (maar wat is normaal?) ging ik gauw iets anders doen, maar nu dikwijls niet. Het blijft bij fragmenten, want dan ligt er ineens een krant of tijd... lees meer
-
Bij mij in de straat werd maar voor twee voordeuren het Wilhelmus gezongen. Ik prevelde zo onzichtbaar mogelijk mee, dus niet omdat ik tegen het Wilhelmus ben, maar wel tegen mezelf als zingend persoon. Vind ik een onaangenaam tafereel. Vanuit de buurt waaiden wat stemmen over,... lees meer