Het hakte erin, gisterochtend, radionieuws van half acht: zelfs één glaasje wijn per dag is ongezond. Ik geloof dat ik zoiets niet al zo vroeg hoef te weten. Ook daarom luisterde ik met een half oor, de andere helft luisterde naar helemaal niets. Het woord `ongezond’ werd tijden... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zielig
Ja, de meeste mannen zien er tegenop,’ zegt de vrouw teder en ze raakt met haar hand even mijn onderarm aan, wat ik een goed gebaar vind. Maar ik houd niet van algemeniseringen. Ik wil dus helemaal niet bij de meeste mannen horen, maar ik hoor er nu wel bij en inderdaad zie ik er tegenop. Ik ben in een kledingwinkel, heb twee broeken in mijn handen en de verkoopster heeft me gewezen waar het pashok is. Ik zie er niet alleen tegenop, ik word er ook altijd droevig van. Dat merk ik na een paar minuten al. De vrouw in de winkel vraagt of ze me kan helpen, ik antwoord dat ik even wil kijken en zij zegt dat ik haar moet roepen als ik denk dat ik geholpen wil worden (een te castreren kater sluipt treurig mijn gedachten binnen). Ondertussen kijk ik naar de broeken en wil ineens heftig naar buiten, in mijn auto stappen en naar zee rijden om daar op een terras naar de horizon te staren, de wind in mijn haar te voelen en het hysterische gekrijs van de meeuwen aandachtig te beluisteren. De meeste mannen hebben dat blijkbaar, Maar hoe zit het met vrouwen? Vinden die het passen van broeken aangenaam? Nee toch? Vreemd dat de vrouwen in mijn omgeving en ik het er nog nooit over hebben gehad. Misschien is er toch iets mee wat alleen voor mannen een ding is en vrouwen een zielig kwestietje vinden. Als ik tien minuten later verkrampt uit het pashok kom en buiten adem naar een van de broeken knik, zegt de verkoopster: `Nou, het viel toch best mee.’ Even verwacht ik een snoepje. En dadelijk een leuke stempel op de kassabon.
Columns
-
-
Wat is er representatief uitzien? Wanneer moet dat? En waarom? Is het een vorm van beleefdheid? Wat is beleefdheid?
Niet zo lang geleden waren dit soort vragen niet aan de orde, maar als je nu om je heen kijkt, besef je dat de antwoorden interessant kunnen zijn. -
Op de begraafplaats deed zich een incident voor dat ik nog niet had meegemaakt. Is met veel incidenten zo, maar op een begraafplaats heeft het een bijzondere uitstraling.
-
Bericht dat ik met ingehouden adem lees: dat een bezoeker van de Nieuwe Kerk in Amsterdam een kunstwerk van de wereldberoemde Jeff Koons aanraakte en dat dat kunstwerk uit elkaar spatte of in scherven viel (in ieder geval: kapot!). Een blauwe bol van dun glas die deel uitmaakte... lees meer
-
Natuurlijk keek ik ook vaak naar de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte, diep in gedachten en met ontzag.
-
Het blijft een woord dat altijd lichte huiver veroorzaakt: examen. En nervositeit natuurlijk. Ook al heb je er niets meer mee te maken. Toch.
Vmbo-leerlingen zijn er al mee begonnen. Wist ik niet en dat is vreemd voor een examengevoelig iemand als ik. -
De meeste vernieuwingen zijn uitstekend. Bij sommige ervan moeten we ons afvragen waarom we ze willen. Het antwoord kan het inzicht in onszelf verruimen.
Hier en daar wordt geëxperimenteerd met supermarkten zonder kassa, dus die ontwikkeling zal zich wel doorzetten. We re... lees meer -
Het avontuur van het alledaagse, daarmee kan veel beginnen. Je moet goed luisteren, vooral goed kijken en dan is overal iets dat aandacht verdient en wat anders kan veroorzaken. Dinsdagmorgen overleed Arno Arts, beeldend kunstenaar in Arnhem. Ik schrijf niet `Arnhems kunstenaa... lees meer
-
Van een burn-out heb ik geen verstand. Ik maak wel mensen mee die er last van hebben. Of last, nee, dat is niet het goede woord: die erdoor gevéld worden. Vooral mensen die veel jonger zijn dan ik. Gisteren nog sprak ik een vrouw die de rest van het jaar `van de radar’ gaat. I... lees meer
-
De advertentie viel me op. Ging over een fotoboek over Máxima, groot formaat: `Een kroonjuweel op uw koffietafel’. Dan besef ik dat ik geen koffietafel heb. Ja, tijd geleden een kleintje, waarschijnlijk te klein voor het boek over Máxima. Stond in de buurt van de bank. Ik zett... lees meer
-
Sommige dagen blijven lijken op dagen in je kindertijd, terwijl ze toch anders zijn omdat jij dat ook bent en de tijd waarin je nu leeft helemaal. Ik heb het bijvoorbeeld over de dag voor Kerstmis en Kerstmis zelf, de middag voor sinterklaasavond, wakker worden en weten dat je j... lees meer
-
Soms zie ik op het schermpje van mijn telefoontje dat de beller afkomstig is uit Singapore of de Filippijnen en neem ik niet op. Raar woord inmiddels: opnemen. Ik zeg het anders: ik ga het gesprek niet aan. Ik vraag me wel af of er op dat moment iemand die ik ken in Singapore is... lees meer
-
Hoe leg ik het uit? Dat is een nuttige vraag die ik me vaak stel bij iets wat ik zie of hoor. Hoe leg ik het uit aan iemand die hiervan niets weet?
-
Mijn moeder zei vaak, misschien wel iedere keer als ik haar bezocht: “Wat kunnen ze toch veel, hè jongen.” Meestal ging het dan om iets nieuws, een voorziening als de eerste draagbare telefoon of, later, de TomTom. Of als mijn zusje via internet eten bestelde: “Dus jij toetst da... lees meer
-
Toen ik laatst schreef over mijn weerzin tegen het hárd eten van een appel in een stille treincoupé of het geritsel en geknisper van snoep- of broodzakjes, was ik even kwijt dat er een woord voor was: misofonie, wat haten van geluid betekent. Ik las er een artikel over en snapte... lees meer