In een winkel waar je uitsluitend spelen en spelletjes kunt kopen en ik bijna nooit kom, maar nu wel vanwege pakjesavond, botste ik tegen een vriendin op die ik lang niet had gezien. Ze stond met een doos in haar hand licht wanhopig te telefoneren: “Hoezo een nummer? Ik zie hele... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zomer
Saskia & Serge! Ze waren uit mijn gedachten verdwenen, en dat spijt me. Gisteren zag ik ze ineens weer, in een interview waarin naar een antwoord werd gezocht op de vraag waarom duo’s het zo goed doen op het Songfestival. Is dat zo? Het fijne van het Songfestival vind ik trouwens dat niets ergens over hoeft te gaan. Sommige mensen vinden dat irritant, maar ik dus niet. Marga Bult deed in 1987 mee, onder het pseudoniem Marcha, en zij zegt dat ons liedje geen kloten heeft. Ik kan dat niet met haar eens zijn. Wat het wel heeft, weet ik ook niet precies, maar ik luister er telkens geïnteresseerd naar. Ik voel bovendien golven sympathie voor de zangeres. O ja, Saskia & Serge. Ze hadden geen duidelijk antwoord op de vraag waarom duo’s in de smaak vielen. Saskia meende: `Het is een romantisch plaatje.’ Zelf deden ze in 1971 mee. Ik moet gekeken hebben, maar van hun liedje `Tijd’ herinner ik me niets. Terwijl ik gisteren naar Saskia & Serge, diep in de zestig inmiddels, keek en luisterde, hoorde ik hun hoofdlied `Zomer in Zeeland’. Toen ik daar voor het eerst naar luisterde, ergens begin zeventig, viel ik min of meer zacht uit elkaar van ontspanning. Het is helemaal niet mijn soort muziek, maar ik voel er bijna ontzag voor. Nu ik de titel heb opgeschreven, zal het lied de hele dag in mijn hoofd blijven zitten, maar dat is alleen maar goed. Ik relativeer iedere beslissing die ik moet nemen, ga met niemand in felle discussie en straks ga ik als een poes gekruld in de vensterbank liggen, spinnend in de namiddagzon.
Columns
-
-
Bij een fietsenrek met fietsen erin staat een groot geel bord met de tekst Parkeren fietsen. Soms kan ik van dat soort duidelijkheid houden. Ik weet dat ik ergens ben waar dienstbare orde heerst.
-
Soms fiets ik langs het gebouw van het Centraal Bureau voor de Rijvaardigheid (CBR) alleen maar om de opluchting te voelen dat ik daar niet meer naar binnen hoef, waarschijnlijk nooit meer. Alles wat met het rijexamen te maken heeft, hakte er bij mij diep in. 20 jaar geleden, ma... lees meer
-
“Nee, ik ben serieus. Volgende week dinsdag vieren we pakjesavond nog niet. Ik weet het, ik weet het, doen we ieder jaar op 5 december, maar dit jaar niet. Wie zegt dat het per se op 5 december moet. Ja, Sinterklaas is jarig, maar waarom trekken we ons iets van Sinterklaas aan?... lees meer
-
Het kan me verbazen dat ik geen verzet meer voel tegen gebeurtenissen en zaken die me nog niet zo lang geleden wel licht opstandig maakten. Ik heb het trouwens niet over kwesties van het hoogste belang, want die blijven wat ze zijn. Nee, kleine aangelegenheden, maar ja, daar kun... lees meer
-
Lang niet meer gebeurd: voor een winkel aangesproken worden door een jongen of meisje met een klembord en de vraag: “Mag ik u wat vragen?” En dan dus een vraag over de natuur, mensen die het moeilijk hebben, God of voedsel. Waarschijnlijk zijn er nog meer kwesties, maar deze her... lees meer
-
Van de heer Rutte horen we weinig deze dagen. Er is van alles aan de hand met zijn gave land, maar hij houdt zich waarschijnlijk meer bezig met zijn eigen toekomst. Daarover hoorde of las ik afgelopen weekend iets waarvan ik niet weet of het waar is, maar dat redelijk klonk. Iet... lees meer
-
“Je moet een muts kopen.”
Advies van iemand die het goed met me voor heeft. Ik voel altijd lichte irritatie als ik bemoeienis merk met mijn omgang met winterse dagen. Dat zijn het nu nog niet, maar ze komen er waarschijnlijk wel aan, de dagen zijn er nu al voor aan het oefe... lees meer -
Nee, ik wil het er even niet over hebben, over hoe het moet met dit land. Altijd als iemand `dit land’ zegt, weet je dat er iets alarmerends aan de hand is. Je hoort nooit dat in dit land de bloemencorso’s onvergetelijk zijn of dat er in dit land prachtige potloden geproduceerd... lees meer
-
De dagen worden kouder. Op een echte winter hoeven we niet meer te rekenen, er komt van die laffe, natte kilte. Ik merkte het gisteren voor het eerst.
Dus in alle vroegte uit het warme bed op de tast naar de keuken waar het bedieningsding hangt. Daarop moet je je temperatu... lees meer -
Terwijl ik naar het stemlokaal liep, nam ik me enorm voor me op volle kracht te concentreren op de democratische handeling die ik daar ging verrichten. Ik was niet zwevend en zeker van mijn zaak, maar juist daarom. Nonchalance ligt dan gretig op de loer. Dus goed opletten, even... lees meer
-
Gek dat ik niet weet of het voor mij een rol speelt, het uiterlijk van politici, kleding, stand van ogen, mondhoeken. Ik lees er een artikel over en begrijp dat een blauw pak goedaardigheid uitstraalt, maar als je daarbij, als man, een rode das draagt, laat je zien dat je daadkr... lees meer
-
Al die tijd geweten en toch te laat ingestapt, met open ogen. Heb het over artificiële intelligente: AI. Er gebeurt van alles mee en ik ga er nonchalant aan voorbij. Mijn houding is: zien we tegen die tijd wel. Is dom, want wat ik met `tegen die tijd’ bedoel, is al lang de hoogs... lees meer
-
De aankomst van Sinterklaas, de intocht, wil ik graag als een belangrijke gebeurtenis blijven beschouwen. Lukt me niet eens te doen alsof ik dat niet vind. Daarom zette ik zaterdag aan het einde van de ochtend de televisie aan.
Vorige week was ik niet in de gelegenheid het... lees meer -
Meestal lopen we in alle vroegte samen naar de fitnessclub, mijn bevriende buurman en ik. Het is nog donker en stil op straat. Vaak regent het. Een wandeling van een minuut of vijf. Een deel van die tijd hebben we nodig om elkaar te motiveren.