Goed te lezen dat de NS de afgelopen jaren in de herfst beter presteerde dan voorheen. De NS stelt dat zelf vast. Toen ik dat in de krant zag staan, voelde ik lichte bezorgdheid. Het is een evaluatie die makkelijk tot verslapping kan leiden. We kennen het ook van onszelf: iets gaat minder goed en dan vinden we nonchalant dat de boog niet altijd gespannen kan zijn.
Vandaag is mijn moeder jarig. Twee jaar geleden overleed ze, maar toch blijft ze op 2 oktober jarig. Waarschijnlijk een van de eerste data die ik onthield. Na mijn eigen verjaardag natuurlijk. De meeste vaders en moeders blijven altijd jarig. Met die van mijn moeder begon er een reeks verjaardagen, mijn vader in november, ik in december, mijn oudste zusje in januari, mijn jongste in februari. Dan ook nog Sinterklaas, Kerstmis en oud & nieuw. 2 oktober was het begin van de hartelijkste tijd van het jaar.
Donderdag of vrijdag hoorde ik het op de radio, een nieuwsbericht: Felix Meurders weg bij Spijkers met Koppen. Wegens te oud. Daarna las ik het ook in alle kranten. Er is dus iets met die gang van zaken, wat blijkbaar veel mensen vinden. Felix Meurders is 72. Ik luister soms naar Spijkers met Koppen en denk nooit: interessant allemaal, jammer dat die presentator 72 is.
Aan een vriend vroeg ik of hij het landelijk meldnummer wist. Hij keek me vragend aan. Hij is een vriend die van heldere formuleringen houdt. Alleen landelijk meldnummer zeggen, is nogal vaag. Ik zei dat ik uiteraard het nummer bedoelde dat je moet bellen als je een verward persoon ziet. Hij weet meestal alles, maar dat wist hij niet. “Vind je mij verward dan?” vroeg hij. Ik schudde lachend mijn hoofd, maar dacht: als je wel verward was, moet ik natuurlijk niet aan jou dat nummer vragen. Maar ja, als je het niet uit je hoofd weet?
Mijn huisarts bezoek ik soms met een onduidelijk kwaaltje. Meer het gevoel dat er iets is. Heb ik vaker dan niet zo lang geleden. Dat mijn huisarts iemand is die je graag ziet, heeft hier ook mee te maken. Ze neemt me altijd serieus, serieuzer dan ik zelf doe. Dat laatste komt doordat ik me bij haar zo luchtig mogelijk gedraag, wat weer komt doordat ik vind dat ik niets te klagen mag hebben, want dat is voor later als ik groot ben.
Staat er nu helder: het is verboden `om tijdens het besturen van alle voertuigen (dus inclusief de fiets) een mobiel elektronisch apparaat vast te houden’. Twee verantwoordelijke ministers hebben het voorgesteld. Ik weet niet of iets voorstellen en een voorstel in onze politiek hetzelfde zijn. In ieder geval is het voorstel naar de Tweede Kamer gestuurd. En dat het dan vanaf 1 juli volgend jaar gaat gebeuren.
Wat ik helemaal niet wil, is haast hebben. Toch is dat vaak het geval en bijna altijd mijn eigen schuld. Behalve als ik haast heb door vertraging van bijvoorbeeld de trein. Maar ook dat is mijn eigen schuld. Had ik maar niet moeten verwachten dat ik door de trein te nemen ergens op tijd zou arriveren. Beter nadenken! Daar gaat het dikwijls om: beter nadenken! Nuttig is het op het eind van de dag even stil te staan bij al die haastmomenten. Waaróm waren ze er? Daar hoort een vraag bij en daarvoor ga je voor de spiegel staan: hoe ging ik ermee om?
15 jaar geleden volgde ik langdurig rijlessen. Na een jaar moest ik van een gewone auto in een automaat gaan rijden. Er kwam ook een nieuwe lerares en die zei toen ik was ingestapt: “Ik krijg altijd de speciale gevallen.” Ik vroeg wat het speciale aan mijn geval was. Ze antwoordde: “Nou, voor jou had ik een man met een klompvoet. En die klompvoet gaat natuurlijk ook in je hoofd zitten. Na jou komt er een man die vrouw aan het worden is.” (15 jaar geleden was dat nog niet gewoonste zaak van de wereld.) Ik zei: “O, op die manier.” Dat zijn meestal rare woorden, toen ook.
Wanneer ben je doelgroep van iets? Hoewel ik geen groepsmens ben, denk ik dat het lekker is tot een groep te behoren. Je hoeft niets in die groep te doen, maar je staat in ieder geval niet alleen. Ik zag een fotootje dat is gemaakt op de 50Plusbeurs in Utrecht (Jaarbeurs).
Aan het begin van de dag gebeurt er al iets waarvan je denkt: zullen we dit begin alsjeblieft maar even overdoen! Gedoe met het koffiezetapparaat, koffie die over de vloer druipt, kopje kapot, niet belangrijk, alleen maar lastig. Stapeltje borden dat uit je handen valt tijdens ontruimen afwasmachine (niets voor de vroege ochtend!). Of, ja, de vaas bloemen die je omstoot op tafel waarop je de ochtendkrant hebt opengevouwen. Er zijn ergere dingen, maar toch maak je je zorgen over de rest van de dag. Als die zo begint, hoe moet het dadelijk dan?
