Met één oog zag ik dinsdagavond het laatste gedeelte van het praatprogramma van Eva Jinek. Waarnaar mijn andere oog op dat moment keek, weet ik helaas niet meer. Dat ene oog zag een topman van Albert Heijn, misschien wel dé topman, Wouter Kolk. Hij beloofde aan staatssecretaris Jetta Kleinsma en Katja Schuurman iets te gaan doen voor mensen met weinig geld te besteden. Wat dat was wilde hij op dat moment niet zeggen, maar zou dat na de uitzending doen. Jetta Kleinsma en Katja Schuurman lachten dankbaar en enthousiast.
Gisteren sprak ik iemand die zojuist teruggekeerd was uit Namibië. Hij zei uit zichzelf wat hij daar gedaan had. Hij wist dat daar vogels te zien waren die nergens anders ter wereld voorkomen. Daarvoor gaat hij om de haverklap op reis: ergens een vogel zien en de naam ervan dan noteren, liefst dus een paar vogels.
Het kan zijn dat ik tot de laatste dag zwevende kiezer blijf. Beetje zweven is lekker, misschien niet helemaal normaal, maar onderhand heb ik helemaal geen zin meer om normaal te zijn.
Vorig jaar om deze tijd was er iets met mijn hart, iets wat nog niet ernstig was, het was een beetje te groot. Vond ik prettig om te zeggen: ik heb een te groot hart. Mijn cardioloog, een kordate en ook zachtmoedige vrouw, schreef pillen voor en verwachtte dat het defect binnen een paar maanden hersteld was.
Gisteren verscheen een glossy (o, dat woord!) van de Bond tegen vloeken. De Bond bestaat immers honderd jaar en dat moet gevierd worden. Ik heb de glossy nog niet gezien, dus ook nog niet gelezen, maar zal het zeker doen, want ik ben benieuwd waarmee het tijdschrift gevuld is. Interview met een befaamd niet-vloeker? Leuke weetjes? Recepten die altijd lukken, zodat je aan het aanrecht niet godslasterlijk staat te tieren? Brief van de Almachtige waarin Hij schrijft dat Hij blij is met de Bond? Iets over Gordon?
Een kwieke huisvrouw – die typering kwam ik tegen in een artikel over Mary Tyler Moore, de Amerikaanse actrice die deze week op 80-jarige leeftijd overleed. Nederland leerde haar kennen in de Dick Van Dyke-show die in de eerste helft van de jaren zestig op televisie te zien was. Daarin speelde ze dus een kwieke huisvrouw. Misschien zijn er vrouwen die deze aanduiding denigrerend vinden, ik niet.
Op de eerste maandag van dit jaar werd ik gebeld door een man die zei dat hij Robin heette. En dat hij wilde praten over mijn lopende energierekening. Dat was geen onderwerp dat me interesseerde, bovendien had ik helemaal geen verstand van mijn lopende energierekening, ik zei dus dat ik daarover niet wilde praten. Robin vroeg of het een andere keer kon. Waarom ik het riep, weet ik niet, maar ik riep: `Bel in de herfst maar terug.’ Vervolgens verbrak ik de verbinding.
Graag had ik er gisteren iets van gemaakt, van de Nationale Pindakaasdag. Ik ben liefhebber en kenner, voelde me gesterkt in mijn identiteit, maar mijn vreugde kwam maar niet van de grond. Natuurlijk keek ik aan het begin van de dag in het keukenkastje: vijf potten, verschillende merken, pindakazen voor diverse stemmingen, een geruststellend tafereel. De dynamiek waarop ik gehoopt had, stierf in schrale schoonheid. Ik weet ook hoe het komt: sinds maandagmorgen voer ik hier en daar gesprekken over wat normaal is. En ik ben helemaal niet zo’n prater.
Het was vorig jaar zomer, een snikhete middag in de Franse Provence, toen ik gebeld werd door een aardige man die zei dat hij voorzitter was van de Nijmeegse Carnavalsvereniging St. Anneke. Hij vertelde dat zijn vereniging ieder jaar een Topper koos en of ik de Topper van 2017 wilde worden. Ik ging meteen nogal trots in de houding staan, maar vond dat ik open kaart moest spelen en zei dat ik nooit aan carnaval deed en ook niet sterk was in de polonaise.
Het begint me op te vallen dat ik het hier, op deze plek dus, regelmatig over het woord beleving heb. Komt doordat het woord het moeilijk heeft. Er wordt een beetje mee gesold. Een beleving is iets anders dan een belevenis. Een beleving kan wel een belevenis zijn. Nu kom ik bij de HEMA terecht, een winkel die me altijd daadkrachtig stemt. Als ik daar binnenkom, wat alleen maar gebeurt als ik iets nuttigs nodig heb, krijg ik meteen zin thuis aan achterstallig onderhoud te gaan doen.
