Wanneer is een kaaklijn een brede kaaklijn? Soms kijk ik in de spiegel terwijl ik me afvraag hoe het zit met mijn kaaklijn. Inderdaad, wat is breed? Ik kom hierop nu ik lees over een onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau naar sollicitaties. Als je er goed uitziet is dat van groter belang dan capaciteiten. Daar komt het kort samengevat op neer. Daar kijk ik van op en ook weer niet. Toen ik 33 jaar geleden begon met het schrijven van columns, hoefde er geen fotootje boven het stukje. Ineens was dat wenselijk, terwijl het weinig toevoegt.
Hier in de buurt wordt het vuilnis op maandag en donderdag opgehaald. Gisterochtend liep ik even door de buurt om de staat van het land te inspecteren. De restanten van pakjesavond geven een beeld. Het valt wel mee met alles – laat ik het zo samenvatten. En iedereen heeft ook nog genoeg tijd gehad om surprises in elkaar te knutselen, want ook hun hiernamaals lag en stond nu moedeloos in de openbaarheid. Ja, is altijd een moeilijk puntje. Zelf vind ik het jammer om ze weg te doen.
Eerder bekende ik hier dat ik voorwerpen zielig kan vinden. Van sommige denk ik dat ze menselijke eigenschappen hebben. Ik denk het niet echt, maar weet ook niet wat het is. Bijvoorbeeld als ze erg lelijk zijn of kapot zijn en nooit meer gemaakt kunnen worden. Heb het niet met álle voorwerpen. Niet met een vork bijvoorbeeld, behalve als ik maar één zou hebben, maar ja, een vork gaat moeilijk kapot. Moeten voorwerpen met karakter zijn. Het eerste waarmee ik het had, was een typmachine, mijn eerste typmachine.
En toen werd er ook nog overgeschakeld naar Tirol! Wacht, ik moet anders beginnen. Terug naar donderdag. Velen van ons waren in de ban van sinterklaastress. Ondertussen was er van alles aan de hand in de grote wereld, maar ook in de kleine wereld, en dan hoef ik alleen maar te denken aan de bijna overspannen leider van de PvdA. Als ik zeg dat er enige wanorde heerste, nog steeds trouwens, vat ik het goed samen. Het was alsof onze nieuwsdiensten dat haarfijn aanvoelden, want die dachten vast: laten we met iets geruststellends komen.
Bij iedere misdaad, groot of klein, hoor je te denken: dat doe je niet. Toch denk je dat niet altijd. Ja, misschien wel, automatisch, maar dan dringt die gedachte niet tot je door, ook omdat berichten over misdaden er nu eenmaal bijhoren. Ook hier helaas gewenning. Toen ik echter las over de beroving van Sinterklaas in Nijmegen, dacht ik enorm: dat doe je niet. Hij was op bezoek bij voetbalclub Trekvogels en ondertussen werd zijn auto leeggehaald. Daarin zaten niet alleen de cadeautjes voor de kinderen van de Trekvogels, maar ook voor kinderen die hij daarna zou bezoeken.
Bij de bakker komt een man naast me staan en daar is iets mee. Met mij ook trouwens. Met min of meer iedereen, denk ik. Daar gaat het niet om. Hij heeft een geel jack aan en om zijn hoofd een bruine wollen muts met oortjes. Vind ik kinderen altijd grappig staan. Mijn bestelling is in behandeling en nu moet de man kenbaar maken wat hij wil. `Twee saucijzenbroodjes,’ zegt hij. Sympathieke wens. De vrouw achter de toonbank vraagt: `Wilt u ze warm of koud?’ De man antwoordt: `Eet jij ze koud?
Toen ik gisterochtend een blik uit het raam wierp, zag ik het meteen. Er was nog meer kou gearriveerd en dan is er nieuws dat geen nieuws is. Keert ieder jaar in dezelfde vorm, in dezelfde woorden terug. Het zorgt echter voor iets vertrouwds en daar blijven we gelukkig behoefte aan houden. Snel de televisie aan en ja, hoor: er kwam een auto in beeld en we zagen dat die auto niet startte. Ook wisten we dat het door de kou kwam. Geel busje van ANWB in beeld. Vriendelijke wegenwachter die geduldig omgaat met de vraag hoe het komt dat de auto niet start.
Het lukt me nog niet om aan maart volgend jaar te denken. Het is een beetje de bedoeling dat ik dat wel doe, want op 18 maart zijn de provinciale verkiezingen. Paar dagen later is het gelukkig alweer lente. Ik kan het niet helpen en het is ook verkeerd, maar ik vind dat altijd wat zielige verkiezingen, terwijl ik het belang ervan heus wel zie. Ze worden meestal overschreeuwd door politici die landelijk opereren. Zaterdag was er het congres van de VVD. Daar werd duidelijk dat de partij hecht aan die provinciale verkiezingen, maar niet helemaal duidelijk werd hoezo.
Het lukt me nog niet om aan maart volgend jaar te denken. Het is een beetje de bedoeling dat ik dat wel doe, want op 18 maart zijn de provinciale verkiezingen. Paar dagen later is het gelukkig alweer lente. Ik kan het niet helpen en het is ook verkeerd, maar ik vind dat altijd wat zielige verkiezingen, terwijl ik het belang ervan heus wel zie. Ze worden meestal overschreeuwd door politici die landelijk opereren. Zaterdag was er het congres van de VVD. Daar werd duidelijk dat de partij hecht aan die provinciale verkiezingen, maar niet helemaal duidelijk werd hoezo.
