De coach stond me gisterochtend op te wachten toen ik bij de fitnessclub arriveerde. Hij zei dat het buiten minder warm was dan binnen. De straat was net gesproeid en blonk vrolijk in de ochtendzon. Ik zei dat we er niet zo vaak over moesten praten, over de hitte. Daarna ging ik... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Beter
Het is beter zo. Dat hoor je weleens als iemand is gestorven. Soms: dat is het beste. Of: de beste oplossing voor iedereen. Van prins Friso weet ik weinig en voordat hij dat ongeluk kreeg, dacht ik haast nooit aan hem. Daarna wel, terwijl ik niet wist aan wie ik moest denken. Het leek alsof hij er alleen nog maar was door de mensen in zijn directe nabijheid. Zij hadden nooit afscheid kunnen nemen van de man die ze zo goed kenden en van wie ze ongetwijfeld veel hielden. Ja, daar dacht ik aan: ineens is iemand er niet meer terwijl die er nog wel is, maar vooral ook niet. En het was natuurlijk bijna al die tijd duidelijk dat het zo zou blijven. Hoe zou blijven? Zo. Wat is zo? Van dat `zo’ is veel bekend, maar ook veel niet. Het is mysterieus. Sommige mysteries zijn fascinerend, hebben zelfs een zekere schoonheid, maar dit niet. Er lag iemand in wie alles, bijna alles opgehouden was. Wat doe je dan? Nee, wat kan een koninklijke familie doen van wie haast niets onzichtbaar blijft. Misschien had de moeder van de prins kunnen zeggen dat het leven van haar zoon geen leven meer was en dat daarom enzovoort. Dat enzovoort is altijd ingewikkeld, maar zeker hier, in die vreemde openbaarheid. Sommige moeders mogen het zeggen, áls ze het kunnen, maar deze moeder niet. Omdat ze koningin van Nederland was. En dan heb ik het niet eens over de vrouw van de prins, maar die kon natuurlijk niet zeggen waarover haar schoonmoeder moest zwijgen. Ieder weldenkend mens zal gehoopt hebben op complicaties. Soms zorgen die voor vrede.
Columns
-
-
Paar dagen geleden kreeg ik een sms-bericht met de volgende tekst: `Zin in je!’ Ik zat nogal met gedachten te worstelen, niet per ongeluk, maar doelgericht. Soms doe ik dat: ga ik even zitten, negeer alles uit de wereld om me heen en probeer aan niets te denken. Dat laatste lukt... lees meer
-
Vandaag duurt één seconde langer dan normaal. Het gaat hier om een zogenaamde schrikkelseconde. Als ik het niet had gelezen, had ik het waarschijnlijk niet in de gaten gehad. De seconde is een tijdseenheid die het niet makkelijk heeft. Meestal gaan we er nonchalant mee om. Soms... lees meer
-
De laatste keer dat ik een siësta hield, begon ik daarmee rond half twee, in de middag dus, en toen werd ik de volgende dag iets na achten wakker. Mijn moeder zou zeggen: `Je had het nodig, jongen.’ En nu ik toch aan citeren sla, neem ik ook mijn huisarts mee: `Altijd goed naar... lees meer
-
Extreme weersomstandigheden zorgen voor een band. Ik heb het dus over de intermenselijke verhoudingen. Neem bijvoorbeeld een ouderwetse winterse dag. Prettig om daar in dit seizoen aan te denken. Zo’n dag die waarschijnlijk nog maar zelden voorkomt. Je staat de stoep sneeuwvrij... lees meer
-
Het binnenbrandje dat deze week werd aangestoken door werkgeversvoorman Hans de Boer is nog steeds niet helemaal geblust. Gisteren zou er een grote vergadering zijn van de Sociaal-Economische Raad en die ging om die reden niet door. Pas weer in augustus. Ik las dat en begreep we... lees meer
-
Er zijn een paar Goede Doelen waaraan ik graag geld geef. Ik heb dan ook het gevoel dat ik aan iets meedoe. Noem het De Wereld Beter Maken, maar dat vind ik erg grote woorden. Soms komt er een nieuw Goed Doel bij en dan denk ik wel: steun ik niet al genoeg Goede Doelen? Ben er n... lees meer
-
Natuurlijk las ik gisteren ook het interview met de voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO-NCW. Nou ja, of dat zo natuurlijk is, weet ik ook niet, ik lás het. Die voorzitter, Hans de Boer, is een man van duidelijke taal. Met wat er in duidelijke taal beweerd wordt, hoef ik... lees meer
-
Op welk traject hij werkzaam is, weet ik niet precies – in de buurt van Zwolle hoe dan ook, maar ik ben geïnteresseerd in de NS-conducteur die reizigers die geen kaartje hebben, laat kiezen tussen een boete of lichamelijke oefeningen. Of het een grap is, geen idee, maar ik zag e... lees meer
-
Waar denk je aan, als je leest: Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie. Zelf denk ik dan aan een ouderwets cabaretprogramma, met krukken (om op te zitten) en strooien hoedjes. En veel olijke knipogen. Het is de titel van een rapport van het wetenschappelijk instituut va... lees meer
-
O, wat houd ik van een genuanceerde benadering van alles. En ook van de absurditeit in het alledaagse. Deze week word ik op mijn wenken bediend. De BTW-tarieven! Onderscheid tussen het hoge en lage tarief! Voer voor siervogels. Ik noem maar wat. Als dat voor 5 procent uit olieho... lees meer
-
Gisteravond is er veel in achterkamertjes bekokstoofd. Woord hoort bij achterkamertjes: bekokstoven. Duidelijk dat het hier over politiek Den Haag gaat. Bekokstoofonderwerp: herziening belastingstelsel. Daar doen ze allemaal ontzettend geheimzinnig over en wat er gisteravond in... lees meer
-
Paar dagen geleden zag ik in een krant een artikel dat ik alsjeblieft niet wilde lezen. Het handelde over melk. Een paar zinnen eruit waaiden naar me toe en daarin vielen de woorden `ongezond’ en `gevaarlijk’ nogal op. Daarom wilde ik met deze berichtgeving niets te maken hebben... lees meer
-
Toen ik zondag hoorde dat Drs. P was overleden, vond ik natuurlijk meteen dat ik iets over hem moest schrijven voor de krant van maandag, een eerbetoon. Iemand die zo virtuoos met taal is omgegaan, verdient immers een diepe buiging. En die maak ik van harte. Het kwam er niet van... lees meer
-
Je komt iemand tegen die je nauwelijks kent, en kunt niet onder een kort gesprekje uit. Wat zeg je dan? Ik las er een artikel over, uiteraard met tips. Je kunt tegenwoordig niet meer iets behandelen zonder tips. Het vermogen zelfs tips te bedenken, is een beetje verpieterd. Een... lees meer