Nerveus makend artikel zaterdag in deze krant over de vakman die een stuk riool kwam ontstoppen en daarvoor 2662,10 rekende. Hoogste post: spiraalkosten. Die heb je namelijk bij je als ontstopper, een spiraal. Weet ik zelfs. Dat instrument speelt de hoofdrol. De vakman rekende v... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Bewegen
Van sommige Bekende Nederlanders is het maar vaag helder waaróm ze bekende Nederlanders zijn geworden. Meestal zijn die ook op geheel eigen wijze ontzettend irritant. Bijvoorbeeld Erik Hulzebosch. Ergens in de tweede helft van de jaren negentig won hij net niet de Elfstedentocht en sindsdien is hij onvermijdelijk. Waarom? Omdat hij zeer plat, bijna onverstaanbaar praat, maar wel een grote mond heeft en meningen waarmee niemand iets kan. Blijkbaar is dat grappig. Ik zag hem deze week in het televisieprogramma Het gevoel van de Vierdaagse. Hij voerde gesprekjes met wandelaars. Nou ja, gesprekjes, daar ging het eigenlijk niet om, het ging vooral om Erik Hulzebosch die deed waarom hij bekend is: raar plat praten. De makers van het programma wilden de uitzending iets extra’s geven. Vandaar. Gelukkig hadden ze ook de Nijmeegse professor Maria Hopman uitgenodigd en tot mijn opluchting niet Erik Hulzebosch bij haar neer gepleurd. Maria Hopman weet alles van gezondheid en ook van de Vierdaagse. Als zij aan het woord is, spits ik altijd de oren. Ze zei iets wat ik al wist, maar wat ik niet vaak genoeg kan horen: we moeten minstens een halfuur per dag bewegen. Deelnemers aan de Vierdaagse doen dat uiteraard, maar als buitenstaander werd je er nu ook bij betrokken. Ik weet zeker dat ik doe wat Maria Hopman zegt, dus een halfuur per dag bewegen, en als ik en trap oploop en denk `zo, dat was weer een minuut’, gooi ik er meteen een schepje bovenop en neem die trap nog een keer. Meer dan anders ben ik graag goed bezig.
Columns
-
-
Aangenaam is het sommige observaties of bevindingen hardop uit te spreken, zeker als die opluchtend zijn. Is net alsof die dan nog meer waar worden. Dat kan niet, weet ik ook wel, waar is waar, misschien moet ik zeggen dat de waarheid dan beetje gevierd wordt. Ik voel dikwijls b... lees meer
-
Misschien stom, maar het woord kende ik niet: triage. De laatste tijd bel ik vaker dan voorheen naar de praktijk van mijn huisarts. Lijkt me toeval, hoewel we natuurlijk kwetsbaarder zijn geworden dan voorheen. Het valt me op dat ik iets langer dan ik gewend ben moet praten met... lees meer
-
In de eerste week van het nieuwe jaar mag je best snel nog een goed voornemen maken. Kijkend naar de kerstboom besluit ik dit jaar kleine karweitjes minder lang uit te stellen. Tafel in de hoek opruimen, lampje in de gang repareren, kleren die ik nooit meer draag wegdoen, zoeken... lees meer
-
Je zegt dat je straks wel even de boodschappen voor het avondeten zult doen. Weer.
“Echt?”
Je knikt enorm sympathiek en denkt erbij: dat heb ik gráág voor je over. Terwijl je ook kunt denken: ik doe het gewoon voor ons, iemand moet dat karweitje op zich nemen. -
Waarom ik het ieder jaar weer doe, weet ik niet. Maar altijd moet ik het even hebben over de kortgebroekte mannen die bij de eerste voorjaarszon metéén met hun winterbenen in het straatbeeld lopen te pronken. Alsof ze weken op dat moment hebben gewacht en de korte broek popelend... lees meer
-
Op de een-na-laatste dag van vorig jaar dacht ik dat ik corona had. Weliswaar enorm gevaccineerd, maar toch. Ik wist dat het door al die vaccinaties minder gevaarlijk zien zou zijn, daarom was mijn paniek maar licht. Die werd echter minder licht toen ik de zelftest op de keukent... lees meer
-
Vorig jaar stond ik vroeg in de ochtend voor de oliebollenkraam. Er was nog geen rij. Op oudejaarsdag vind ik het trouwens niet erg waar dan ook in een rij te staan. Je kunt dan lekker in gedachten wegzinken en dat kan geen kwaad op de laatste dag van een jaar dat we niet snel z... lees meer
-
In de week voor kerstmis kwam ik rond Nijmegen paar keer in een file te staan, niet al te lange gelukkig. Wist hoe dat kwam: veel mensen uit het oosten van het land vonden het belangrijk naar de kapper te gaan en van de overheid mocht dat niet in Nederland, daarom gingen ze naar... lees meer
-
Als iets laagdrempelig moet zijn, denk ik vaak dat ik dat begrijp, maar ook voel ik af en toe verzet. Beetje moeite mag best, niet alles hoeft zómaar te gaan.
-
Op eerste kerstdag werd op een van de televisiezenders een brandend haardvuur getoond. Paar uur achter elkaar. De bedoeling van de zender was, geloof ik, dat we meer aandacht voor elkaar hadden dan anders. Dus niet de hele tijd naar domme programma’s kijken, maar een goed gespre... lees meer
-
Deze krant roept lezers op door te geven wat ze vurig wensen voor 2022. Ik neem aan en hoop dat het dan niet gaat om ontzettend voor de hand liggende, té algemene wensen als: corona de wereld uit. Of: nergens meer oorlog. Of: eindelijk een regering die niet alleen van alles prob... lees meer
-
Het was nog brak donker toen ik gistermorgen de vuilniszak buiten zette. Aan de overkant van de straat stonden een man en een vrouw te praten, hondenuitlaters, en de vrouw zei zeker te weten dat we een witte kerst krijgen. De man wist het zo net nog niet. Het was goed te horen d... lees meer
-
Van nature ben ik optimistisch. Een van de gevolgen daarvan is dat ik me zo min mogelijk op te winden. Psychiater Esther van Fenema zei gisteren in deze krant: “Het kan ook rust geven dat je aan sommige dingen dus niets kunt doen.”
-
Magische naam, Reinier Paping. Als het begin te vriezen, denk ik meteen aan hem. Na zijn overlijden maandag werden de bekende beelden weer uitgezonden, 18 januari 1963, een barre winterse dag. Destijds keek ik bij een vriendje thuis, we hadden nog nooit zoiets gezien.