Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Brommer

Uiteraard zette ik zaterdagmiddag de televisie aan om naar de intocht van Sinterklaas te kijken. Op de kade stonden de burgemeester en een verslaggever samen `Hoor de wind waait door de bomen’ te zingen. Daarom wilde ik het allemaal per se niet missen. Onze nationale Sinterklaas ken ik uit zijn vorig leven, nog voordat hij in de film Flodder de boel op stelten zette. In zijn en mijn Arnhemse dagen heb ik minstens één keer een glaasje met hem gedronken in het Klarendalse café Atlanta. Toen hij de opvolger werd van Bram van der Vlugt dacht ik: wat jong. Hij is iemand die altijd wat jongensachtigs blijft houden. Dat zag ik zaterdag ook. Weliswaar had hij die mooie droge deftige dictie, maar zijn gedrag was net iets te jolig. Natuurlijk fijn dat hij er zin in had, maar met die stemming had hij wat ingetogener kunnen omgaan. Dat gedrag zal het gevolg zijn van het Sinterklaasjournaal waarin voortdurend malle dingen moeten gebeuren. Ik begreep dat de staf kwijt was en dat die ergens in de buurt van Groningen was opgedoken. Iemand reed op een brommer met de staf achterop door het Groningse land. De staf bleef aan een boomtak haken en was toen weer kwijt, De verslaggever kocht een nieuwe in een feestwinkel en gaf die aan Sinterklaas met het prijskaartje er nog aan (aan de staf). Hoe het afliep weet ik niet, want ineens wilde ik weer wat anders doen, beetje geïrriteerd en vol rare onrust. Ik vind: Sinterklaas moet gewoon met zijn staf op de stoomboot staan. Klaar! En daar traag en waardig naar ons zwaaien. Klaar!

Columns

  • `Welk ding?’
    Ik vraag dat, altijd nogal ongeduldig, omdat ik zo graag wil dat ieder ding het woord krijgt dat bij het ding hoort. 
    Alles wat niet leeft, is een ding. Het moet natuurlijk niet te groot zijn: een container of een kerktoren is geen ding. Meestal is een din... lees meer

  • Al een paar keer zag ik een film waarin acteurs (m/v/x) digitaal jonger waren gemaakt. Het valt enorm op dat het is gebeurd. Ik bedoel: je denkt niet dat je beelden van lang geleden ziet toen de acteur nog fris en fruitig was, nee, je vraagt je vooral af wat een digitale verjong... lees meer

  • Gisteren lukte het me niet over het vertrek van Rutte te schrijven. Ook omdat hij nog niet vertrokken is. In zijn eigen woorden maandag: `Buitengewoon aardig wat er gezegd is. Maar de kist staat nog boven de grond, ik ga pas weg als er een nieuw kabinet is, het orgel speelt nog... lees meer

  • Tijdens de Algemene Beschouwingen in september 2011 liep Jolande Sap, toen fractievoorzitter van GroenLinks, naar de interruptiemicrofoon met een stekkerdoos en stekker om daarmee de uitdrukking `ergens de stekker uit trekken’ te illustreren: ze trok de stekker uit de stekkerdoo... lees meer

  • Stel dat ik een eigen bedrijf zou hebben. Moet er niet aan denken, maar soms moet je aan iets denken waaraan je niet wilt denken, om helderheid in je hoofd te krijgen. Ik besef dat het niet gaat lukken, maar wil het toch proberen. 

  • Hier bij het huis aan zee staan grote lavendelstruiken in de tuin. Ik houd van de geur en kleur ervan en kan er lang naar kijken, niet vanwege die kleur en geur, maar om het leven dat zich daarin afspeelt, hommels en vlinders zijn er onophoudelijk enthousiast in de weer. De dag... lees meer

  • In de viswinkel sta ik na te denken over het avondeten als ineens een stem me om de nek vliegt: `Dat is een eeuwigheid geleden. Op straat zag ik al dat jij het was. Kom, geef me eens een lekkere knuffel.’
    Veel informatie tegelijkertijd is dat! Inclusief een opdracht: lekker... lees meer

  • Juichen zonder dat iemand het ziet, is een aangename manier van juichen. Voor jezelf dus, want niemand merkt het op, je houdt het allemaal lekker binnen.

  • In redeneringen kan ik soms verdwalen, vooral wanneer die vanzelfsprekend klinken. Voorbeeld: laatste dagen gaat het vaak over duurdere treinkaartjes in de spits. Is verzet tegen, wat bijna niemand onbegrijpelijk zal vinden. Bijna niemand, ja, maar sommige deskundigen wel.

  • Zalm? Bij het ontbijt?
    Tijdens een diner zit ik tegenover de aardige man van een nichtje. We hebben het over voetballende (klein)zonen, een dynamisch gesprek. Vorige week vroeg hij bij het ontbijt aan zijn zoon (9) wat hij op zijn brood wilde. En toen vroeg hij om zalm. Een... lees meer

  • Met de monarchie heb ik niet veel, maar afgelopen weekend maakten we de kracht ervan mee, zaterdag, de toespraak van de koning, de beste die hij ooit hield, hoewel die op 4 mei 2020 ook niet mis was, toen hij zich uitliet over de rol van Wilhelmina tijdens de oorlog. Maar zaterd... lees meer

  • Rubberen matje had ik al lang moeten vervangen. Zo’n matje dat voorin de auto ligt, begint onder de stoel, eindigt voor de pedalen, al een klein jaar kapot, versleten, gescheurd. Ineens bleef ik in zo’n scheur haken, terwijl ik de auto aan het parkeren was. Toen ik mijn voet uit... lees meer

  • Vaak word ik ’s nachts om half vijf wakker. Op dat tijdstip werd ik een aantal jaren geleden ook geboren. Misschien heeft dat ermee te maken. Als de slaap niet meteen weer wil komen, lees ik op een klein scherm de digitale versie van deze krant, niet door en door, beroerde beric... lees meer

  • Van hoe het zit met het onderwijs heb ik weinig verstand. Wel weet ik dat er op de lagere school veel studiedagen zijn, niet voor de kinderen, maar voor de leerkrachten. Ze zijn er inééns, niet zelden een paar achter elkaar. Dat merk ik omdat ik soms betrokken ben bij de opvang... lees meer

  • Er zijn mensen die vaak zeggen: `Moet kunnen.’ Kan goed zijn dat het over iets gaat waarvan we niet allemáál vinden dat het moet kunnen. Zijn soms ook intimiderende woorden: moet kunnen. Zeggen wat je wilt, doen wat je wilt. Ja, dat is zo, maar het kan ook lastig zijn en in onze... lees meer

Pagina's