Dat we vandaag op deze Internationale Vrouwendag aan heldinnen moeten denken, weet ik pas een paar dagen. Niet alleen aan hen denken natuurlijk, maar je natuurlijk ook afvragen waarom je ze heldinnen vindt. Wanneer is iemand een held of heldin? Er staat een huis in brand, je hoo... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Broodje
Het Lichtpuntje. Zo heet het restaurant in het ziekenhuis waar ik de laatste tijd zo nu en dan kom. Ik heb een begeleidende functie, ben zelf geen patiënt, voor zover je kunt weten of je patiënt bent of niet. Vooral als ik door een ziekenhuis loop, ben ik ervan overtuigd dat ik spoedig aan de beurt ben. Omdat ik veel wachttijd moet doden, beland ik regelmatig in Het Lichtpuntje. Daar hebben ze het prima met ons voor, want overal zit rucola bij. Het is een slasoort die mij kan irriteren, maar ik weet wel dat het dan menens is. Iedere broodje heeft een ingenieuze uitstraling. Ik ben geen voorstander van het woord `nuttigen’ als het om eten en drinken gaat, maar in Het Lichtpuntje heb ik sterk het gevoel dat ik iets zit te nuttigen. Ik kijk met een andere aandacht om me heen dan in andere eetgelegenheden. Komt ook door de naam van de plek waar ik me bevind, Het Lichtpuntje. Een naam was niet per se nodig geweest. In de wereld buiten het ziekenhuis wel natuurlijk, maar in het ziekenhuis zelf loop je niet de afdeling verloskunde op met de vraag of je iets met rucola kunt krijgen. Het restaurant is een duidelijke plek. Over de naam zal vergaderd zijn door mensen die het natuurlijk goed bedoelen. Met de keuze voor Het Lichtpuntje hebben die mensen ook iets willen zeggen over de rest van het ziekenhuis, misschien wel over de gezondheidszorg in het algemeen. Misschien suggereerde iemand wel Lichtpunt, maar vonden de anderen dat te groot. Het moest kleiner en daardoor ook minder pretentieus: Lichtpuntje. Rucola.
Columns
-
-
Hoe komt het toch dat ik nog steeds licht ga steigeren als ik lees of hoor dat iemand er `netjes en verzorgd’ uitziet of uit moet zien? Ik kom het nu tegen in een artikel over stewardessen, voor mij altijd nog een tamelijk magische beroepsgroep. Die van Virgin Atlantic hoeven ge... lees meer
-
Ben benieuwd wanneer de nieuwe campagne van de overheid begint te werken. Dus die tegen hufterigheid, een woord dat zo náár is dat het samenvalt met de betekenis ervan. Iedereen zal inmiddels weten dat die campagne #Doeslief heet. Van deze naam had ik even last, want ik ben geen... lees meer
-
Op een klein terras lees ik een krant. Hoewel ik dieper dan diep verdiept zit in het wereldnieuws, voel ik ineens een verandering in mijn omgeving. Er arriveert een echtpaar met een erg grote hond, zo’n hond die te veel ruimte nodig heeft, en nu nukkig hijgend onder het tafelt... lees meer
-
Niet uitgeknipt, wel bewaard in mijn hoofd, een foto uit een artikel over wachtkamers in stations. Niet ieder station heeft er een, ook geen wc, en daar willen ze iets aan doen, wat niet raar is in een land dat bij de welvarendste van de wereld hoort.
Ik lees dat de geda... lees meer -
Hoeveel historische momenten maak je mee in je leven? En hoe ga je ermee om? Besef je op het moment zelf automatisch dat het een historisch moment is of komt dat later?
-
Hier om de hoek is een winkel met uitsluitend lelijke dingen. Daar is warme belangstelling voor, anders zou die er niet zijn. Ik probeer over dit verschijnsel een mening te hebben, maar krijg die niet paraat. Wat er in de etalage van die winkel staat, valt wonderlijk genoeg mees... lees meer
-
Sinds een paar maanden is de vertrouwde pakjesbezorger weer terug in de buurt. Hans. Een periode was de dienstverlening wisselend, bijna allemaal aardige mannen en vrouwen, daar niet van, maar een vaste zorgt toch al gauw voor vertrouwdheid in verwarrende tijden. Altijd veroorza... lees meer
-
Soms moet ik een open deur nog wat verder open zetten. Komt door verbijstering. Of verontrusting. Of allebei. Dit weekend zat ik aan een eettafel waar een gesprek begon met: “Zeg, ik zag dat je in Barcelona was. Je maakte het wel bont. Wie was die vrouw trouwens? Ja, met dat uni... lees meer
-
Gisteren was de laatste dag van de Huishoudbeurs, RAI Amsterdam. Duurde een week. Hoe lang is het geleden dat je daarvan in bijna alle kranten foto’s zag? Lachende vrouwen in meestal degelijke jassen die een product omhoog hielden dat tot dan nog onbekend was en het werk in het... lees meer
-
Altijd wil ik dat de stilte in de wachtkamer van de huisarts iets met me doet, alleen weet ik niet wat. Ik probeer in gedachten verzonken te raken, maar als ik om me heen kijk lukt dat niet. Natuurlijk kan ik mijn ogen sluiten, maar dan is de kans groot dat ik in slaap val, en h... lees meer
-
Je hebt het niet altijd in de gaten, maar als je je ergens aan ergert, erger je je ook aan jezelf. Omdat je het niet in de gaten hebt, weet je niet waarom. Volgens mij omdat je niet goed kunt omgaan met wat er gebeurt, met wat je omringt. Ik kijk naar mezelf, want dan moet je oo... lees meer
-
Wanneer ik de kleine kiosk op het perron van station Alkmaar binnenloop, zie ik het meteen: de vrouw achter de toonbank heeft ontzettend veel zin in de tijd die ze daar doorbrengt. Misschien kom ik op de verkeerde plekken, maar ik maak zoiets niet vaak mee. Meestal moet ik zelf... lees meer
-
Iemand ongevraagd een nekmassage geven is linke soep. Hoe zou ik dat vinden? Dus: ben aan het werken, voordat ik aan mijn bureau ging zitten heb ik narrig geklaagd over pijn in mijn nek en ineens, terwijl ik boven notulen aan het gapen ben, is er een nekmassage, ongevraagd.
-
Gisteren was ik van het station op weg naar huis toen ik beseft dat ik vergeten was uit te checken. Dus snel even terug. ‘Uitchecken’ is een woord dat ik met tegenzin gebruik. Inchecken ook. En het moet met de ov-chipkaart en de naam van de kaart spreek ik ook niet graag uit, vo... lees meer