Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Dromen

Waar het was, zeg ik niet, want ik heb het gevoel dat het een plek is die geheim moet blijven. Waarom ik dat voel, weet ik ook niet. Maandje geleden was ik ergens waar ik een bevriend schrijfster tref die ik daar niet verwacht, en ik zeg wat je in zulke omstandigheden altijd zegt: `Wat doe jij hier?’ Ze lacht raadselachtig en ik merk dat ze zin heeft in dat lachje. En ik loop met haar mee naar een grote tafel waarop ik wat kindertekeningen zie liggen. Ook een paar pagina’s met tekst. Ik pak er een en dan snap ik wat hier aan de hand is: er wordt aan Het Droomboek gewerkt. De bevriende schijfster knikt en zegt dat ze is ingehuurd om wat aan de teksten te sleutelen en die indien nodig op te poetsen. Het zijn dromen die door het Nederlandse volk zijn opgestuurd. Ze moeten de nieuwe koning inspireren. Toen ik destijds hiervan hoorde, hield ik mijn hart vast. Dromen die openbaar worden, zijn zelden interessant voor een ander. Het moeten dus bedachte dromen zijn, wensen, idealen. En dat zijn het ook. Ik lees er een paar en begin me enorm te vervelen. Ik vermoed dat de nieuwe koning dat ook zal doen. Het is allemaal hartstikke sympathiek en goedbedoeld, maar wat een onzin. In september krijgt elk huishouden zo’n boek. Volgend jaar zullen die op Koningsdag overal op de vrijmarkten liggen, tussen de afgedankte knuffels. Het boek wordt niet in Nederland gedrukt, maar in Duitsland. Nederlandse drukkers zijn daar teleurgesteld over. Het verantwoordelijke ministerie zegt: `Uiteindelijk gaat het erom wat iets kost.’

 

Columns

  • “Dat is flink balen.”
    Lang geleden dat ik die woorden heb gehoord. Er wordt nog vaak flink gebaald, daar niet van, maar de balers zeggen het niet meer zo. Ook nauwelijks meer: balen als een stekker.
    Nu kom ik het zinnetje tegen in een digitaal gesprek met PostNL, schri... lees meer

  • Woord dat ik vorige week voor het eerst hoorde: thuiswoonschaamte. En bij die eerste keer dacht ik meteen: als je je thuis thuis voelt, waarvoor zou je je dan schamen? Maar dat is te kort door de bocht. Het zijn jongvolwassenen die noodgedwongen nog of weer bij hun ouders wonen... lees meer

  • De emoties van demissionair staatssecretaris Hans Vijlbrief over het gas in Groningen maakten ook op mij indruk. Moet het anders zeggen: raakten me. Een VVD-senator gooide onverwacht zijn kont tegen de krib en wist zo net nog niet of de Groningse gaskraan zou moeten dichtgedraai... lees meer

  • Een jaar of veertien zal ik zijn geweest toen ik in een Nijmeegse boekwinkel een verhalenbundel opensloeg van een schrijver van wie ik nog nooit gehoord had, Vladimir Nabokov, nu een van de belangrijke auteurs in mijn boekenkast. 

  • We kennen het waarschijnlijk allemaal: je weet iets wat verder niemand mag weten, het is geheim en je hebt enorm beloofd het geheim te houden. Als verder niemand weet dat je dat geheim hebt, is er niets aan de hand. Het veroorzaakt echter een prettige spanning als iedereen om je... lees meer

  • Bij levenskunst hoort ook dat je sterk leert omgaan met nuttige inzichten. Misschien wel met álle inzichten. Een nuttig inzicht kan ook betekenen dat een inzicht niet per nuttig hoeft te zijn. Maar ik heb het nu over werkgerelateerde, dus ja: nuttig. Bijvoorbeeld af en toe uit d... lees meer

  • Nieuwe lente, nieuw geluid: in Frankrijk is servies uitgevonden dat geen lawaai maakt, niet meer klettert. In keukens doen zich gezondheidsproblemen voor, stress en vermoeidheid, gevolg van de felle herrie van borden en schalen die op elkaar gestapeld worden of op de grond aan s... lees meer

  • Op schooldagen is het hier tussen 8 en half 9 altijd spitsuur en tussen 3 en 4 ook. Ouders transporteren hun kinderen naar en van school, vooral in bakfietsen en met de auto. Gewone fietsen, met zitje voor- of achterop zijn in de minderheid. 

  • Kleine berichten kunnen ook tot diep nadenken stemmen. Kamervoorzitter Martin Bosma heeft Thierry Baudet een brief gestuurd. Daarin staat dat Baudet zijn collega Jesse Klaver twee keer bedreigd heeft. Dat weet Baudet zelf ook wel, maar Bosma heeft aangedrongen op fatsoen, moeili... lees meer

  • Waar een klein land groot in kan zijn! Denk ik niet vaak, maar gisteren wel, even, toen ik in deze krant las over het bezoek dat onze demissionair premier bracht aan een onderwijsinstituut in Peking. Daar sprak hij studenten toe die Nederlands studeren.

  • Nogal haastig fiets ik voorbij de winkel vol Oude Dingen. De eigenaar zit voor de open deur ontspannen in de ochtendzon. Hij drinkt een pijpje bier. Het tafereel ziet er pico bello uit.
    Ik voel lichte jaloezie, een dunne stemming waarin zich de vraag mengt waarom ik dat noo... lees meer

  • Zeker weten doe ik het niet, want ik weet haast niets zeker, maar volgens mij is er in mijn directe omgeving niemand die heeft gestemd op Forum van Democratie, of daarmee sympathiseert.

  • Altijd ben ik gefascineerd door het gedrag van herinneringen. Wanneer ze tot leven komen, hoe dat gebeurt, een geluid, een geur, een onverwachte ontmoeting met iemand die je lang niet gezien hebt, een foto natuurlijk of ineens zomaar.
    Zaterdag was het een ingelijste tekenin... lees meer

  • Mooi dat je op onverwachte momenten aanleiding krijgt over iets na te denken waar je normaal niet op was gekomen, bijvoorbeeld wat je zou doen als je maanden op zee was geweest en in een vreemde stad op een brug over het water stond uit te kijken.
    Ik kom daarop door een fil... lees meer

  • Oor

    Voor de haringkraam zag ik een man een mooi oud gebaar maken. Hij had de haring naar binnen laten glijden, depte met een servetje zorgvuldig zijn lippen en – nu komt het gebaar – liet toen de uitbater het oké-teken zien door met de toppen van duim en wijsvinger een rondje te vor... lees meer

Pagina's