Intiem liefdesspel – die woorden willen niet uit mijn hoofd, ik wil het wel, maar soms kan ik niet op tegen de woorden. Ik snap wat ze betekenen, maar lang geleden dat ik ze tegenkwam. Is op een terras aan zee.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gestraft
Op mijn laptop krijg ik alle kranten die ik maar wil, van The New York Times tot De Gelderlander. Niet dat ik ze allemaal lees, maar het kán. Alleen al daardoor voel ik me een wereldburger, in alle bescheidenheid overigens. In het buitenland mis je dan wel de triomf van de vondst van een Nederlandse krant, want je voelt je toch op de eerste plaats Nederlander, soms meer nog dan Europeaan. Paar jaar geleden moest je hier in Frankrijk echt je best doen zo’n krant bemachtigen, terwijl Nederland niet ver weg is. Bovendien kon je dan ook nog lekker onheus bejegend worden. Tegenwoordig zijn de Fransen voorkomend, ook omdat het moet van de overheid, maar ik herinner me nog levendig dat je voortdurend gestraft werd omdat je bestónd. In een Maison de la Presse vroeg je aan de barse uitbater of hij ook buitenlandse kranten had. Hij herhaalde `buitenlandse kranten’, want je uitspraak was matig. Dan zei hij: `Er zijn veel buitenlanden, mijnheer.’ Je zei bedremmeld dat het om een Nederlandse krant ging. De man snoof en zijn hand maakte een braakbeweging naar een hoek van de winkel, waar je dan een Telegraaf van drie dagen oud vond. Een Telegraaf viel al niet mee en zeker een Telegraaf vol oud nieuws niet, maar toch was je blij. Ik kom nog steeds graag in een Maison de la Presse en soms tref je nog iemand van de van de oude stempel. Gisteren kocht ik een paar tijdschriften en vroeg of ik met een kaart kon betalen. De man wilde die eerst zien: `Wat voor kaart dan?’ Woedend keek hij ernaar. Van dat Frankrijk houd ik ook.
Columns
-
-
Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meest... lees meer
-
Gek dat je je nooit afvraagt hoe lang de glasbak al bestaat en ineens hoor je het: 40 jaar. Ergens in de begintijd mocht ik ook nog een kleine rol spelen, in de gemeente Arnhem. Ik schreef toen ook commerciële teksten, want van wat ik allemaal bij elkaar bedacht, kon ik niet lev... lees meer
-
Al jaren ben ik lid van een genootschap van mensen die graag de avonturen van Kuifje lezen. Er zijn veel van dat soort genootschappen. Van het Willem Elschotgenootschap ben ik ook lid. Graag zou ik het ook zijn van het Charles Dickensgenootschap, maar je moet soms tegen jezelf z... lees meer
-
Lang geleden dat ik vastliep in een systeem. Misschien is het goed voor je karakter als dat zo nu en dan gebeurt. Dan weet je weer dat niet alles zomaar gaat. Vroeger hoorde je het vaak: “Dat gaat zomaar niet.” Ooit dacht je af en toe: “Dat doe ik wel even.” Na een paar keer, ho... lees meer
-
Mei is nu ruim 14 dagen aan de gang en een paar keer heb ik geprobeerd aan mei 1968 te denken, 50 jaar geleden. Het grootste gedeelte van Europa en sommige andere delen van de wereld werden opgeschrikt door acties die zich keerden tegen de oude tijd. Ik vat het kort door de boch... lees meer
-
Lange tijd niets meer van of over Arie Boomsma gehoord, maar niemand zal hem zijn vergeten. Nog niet zo lang geleden was er altijd wel wat met of rond hem en zat Arie dikwijls in een praatprogramma om iets te verdedigen of toe te lichten. Grote, vriendelijke man. Vaak dacht ik:... lees meer
-
In het warenhuis zag ik een paar tafels met daarop speciale moederdagcadeaus. Mijn moeder leeft niet meer, helaas, maar het zou niet in me opkomen haar morgen een van die cadeaus te geven, niet alleen omdat ze het onzin vond als we iets aan Moederdag deden. Het zijn allemaal uit... lees meer
-
Als een vriend zegt “Ik ken een leuke mop” voel ik meteen lichte nervositeit, want hij kent de mop niet alleen, hij zal hem ook gaan vertellen. Ik kan om heel veel lachen, om veel te veel, maar helaas meestal niet om moppen.
-
Soms hoor je alleen een stem en zie je de rest van de persoon er niet bij. In een telefoongesprek bijvoorbeeld, met een onbekende dus, of op de radio of achter je, terwijl je in de trein of bus zit, of op een terras. Ik probeer me dan voor te stellen wie er bij die stem hoort. E... lees meer
-
Van de stilte van de nacht houd ik zeer, meer nog van de vroege ochtend. Het mooiste vind ik dan ook mee te maken hoe de stilte van de nacht langzaam verandert in een vroege ochtend, met dat aarzelende licht en geheimzinnige blauw in de hemel en dan een kleine wereld die steeds... lees meer
-
Licht ontdaan maak ik me los uit de stoel van de tandarts. Laat ik het zo zeggen: zijn behandeling was intens. Hij had me gewaarschuwd en gevraagd of ik verdoving wilde. Hoefde niet, ben je gek! Hij zegt: “Het viel zeker niet mee.” Ik maak een nonchalant wegwuifgebaar, zeg dat i... lees meer
-
Het is nog niet zo laat in de ochtend, ik zit rustig te werken en hoor ineens enorm lawaai. Nee, het is geen lawaai, maar muziek, een melodieuze rap, niet slecht, maar wel keihard. Komt van de straat. Misschien wordt er iets aangekondigd, ik loop naar de voordeur en het geluid w... lees meer
-
De laatste jaren herlees ik meer boeken dan dat ik nieuwe lees. Misschien verandert dat weer, ik weet het niet. Er is er een die ik anders herlees dan de rest. Het is trouwens geen lezen te noemen. Er staan vooral namen in en kleine fotootjes, hier en daar wat tekst. Het heet `I... lees meer
-
Toen een paar jaar geleden een monteur vaststelde dat de verwarmingsketel voorgoed kapot was, stelde hij voor dat ik een andere kocht, en niet zomaar één: “De Rolls-Royce onder de verwarmingsketels.” Klonk goed. Weekje later kwam hij die installeren, met een collega die van ontz... lees meer