We hebben nog elf dagen om op het Woord van het Jaar te stemmen. Er zijn er 10 genomineerd: bestuursschaamte, graaiflatie, hittefit, nepobaby, sportfluencer, TikTokjustitie, treitertaks, vreugdebier, wokewashing en x’en. Ik vind ze allemaal lelijk. Het afgelopen jaar heb ik veel... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gladiola
Met mijn moeder had ik het er laatst nog over: we gingen altijd naar de intocht van de Vierdaagse kijken bij vrienden die een huis hadden op de Annastraat, de Via Gladiola, een huis met een groot balkon. Vandaar keken we. Mijn laatste keer was op mijn veertiende. Daarna vroegen in mijn puberleven andere kwesties dan de Vierdaagse fél om aandacht. Van die laatste keer herinner ik me dat ik gefascineerd was door de verschillende uitingen van triomf, die mooie mengeling van trots en vreugde. Ik lette bijvoorbeeld aandachtig op wandelaars die net deden alsof er niets aan de hand was, alsof ze niet vier dagen in de benen hadden zitten, nee, ze liepen alsof ze een ommetje hadden gemaakt. Het leek wel alsof als die belangstelling aan weerzijden nogal hinderlijk vonden. Nee, nog even doorlopen dan wachtte er weer een andere orde van de dag. Grappig vond ik dat. Veel sympathie voelde ik ook voor lopers die van gekkigheid niet meer wisten wat ze moesten doen, ze juichten uitzinnig, maar dat was te weinig, ze wilden meer, ze wilden bewegingen maken die hun gejuich nog overstegen. En natuurlijk spotte ik gretig de mannen – het waren altijd mannen – die twee keer hun intocht maakten. Een keer was gewoon niet genoeg. En volgens mij had iedereen het in de gaten en niemand die het erg vond. Ik stelde mezelf voor, later. Hoe zou ik me gedragen? Ik weet niet meer wat ik toen dacht, maar wel wat ik nu voor me zie: dat ik ondersteund moet worden en vooral mijn blijdschap om die steun uit. Ik zal een beetje verwilderd lachen.
Columns
-
-
Maandag kreeg ik een bericht van de Nederlandse Spoorwegen: vanaf zondag rijden er meer treinen. Om te voorkomen dat we ons meteen afvroegen hoe dat ineens kan, schreven ze erbij dat ze meer personeel hebben aangenomen. Vandaar `de positieve verbeteringen’. Stond er echt: positi... lees meer
-
In een winkel waar je uitsluitend spelen en spelletjes kunt kopen en ik bijna nooit kom, maar nu wel vanwege pakjesavond, botste ik tegen een vriendin op die ik lang niet had gezien. Ze stond met een doos in haar hand licht wanhopig te telefoneren: “Hoezo een nummer? Ik zie hele... lees meer
-
Bij een fietsenrek met fietsen erin staat een groot geel bord met de tekst Parkeren fietsen. Soms kan ik van dat soort duidelijkheid houden. Ik weet dat ik ergens ben waar dienstbare orde heerst.
-
Soms fiets ik langs het gebouw van het Centraal Bureau voor de Rijvaardigheid (CBR) alleen maar om de opluchting te voelen dat ik daar niet meer naar binnen hoef, waarschijnlijk nooit meer. Alles wat met het rijexamen te maken heeft, hakte er bij mij diep in. 20 jaar geleden, ma... lees meer
-
“Nee, ik ben serieus. Volgende week dinsdag vieren we pakjesavond nog niet. Ik weet het, ik weet het, doen we ieder jaar op 5 december, maar dit jaar niet. Wie zegt dat het per se op 5 december moet. Ja, Sinterklaas is jarig, maar waarom trekken we ons iets van Sinterklaas aan?... lees meer
-
Het kan me verbazen dat ik geen verzet meer voel tegen gebeurtenissen en zaken die me nog niet zo lang geleden wel licht opstandig maakten. Ik heb het trouwens niet over kwesties van het hoogste belang, want die blijven wat ze zijn. Nee, kleine aangelegenheden, maar ja, daar kun... lees meer
-
Lang niet meer gebeurd: voor een winkel aangesproken worden door een jongen of meisje met een klembord en de vraag: “Mag ik u wat vragen?” En dan dus een vraag over de natuur, mensen die het moeilijk hebben, God of voedsel. Waarschijnlijk zijn er nog meer kwesties, maar deze her... lees meer
-
Van de heer Rutte horen we weinig deze dagen. Er is van alles aan de hand met zijn gave land, maar hij houdt zich waarschijnlijk meer bezig met zijn eigen toekomst. Daarover hoorde of las ik afgelopen weekend iets waarvan ik niet weet of het waar is, maar dat redelijk klonk. Iet... lees meer
-
“Je moet een muts kopen.”
Advies van iemand die het goed met me voor heeft. Ik voel altijd lichte irritatie als ik bemoeienis merk met mijn omgang met winterse dagen. Dat zijn het nu nog niet, maar ze komen er waarschijnlijk wel aan, de dagen zijn er nu al voor aan het oefe... lees meer -
Nee, ik wil het er even niet over hebben, over hoe het moet met dit land. Altijd als iemand `dit land’ zegt, weet je dat er iets alarmerends aan de hand is. Je hoort nooit dat in dit land de bloemencorso’s onvergetelijk zijn of dat er in dit land prachtige potloden geproduceerd... lees meer
-
De dagen worden kouder. Op een echte winter hoeven we niet meer te rekenen, er komt van die laffe, natte kilte. Ik merkte het gisteren voor het eerst.
Dus in alle vroegte uit het warme bed op de tast naar de keuken waar het bedieningsding hangt. Daarop moet je je temperatu... lees meer -
Terwijl ik naar het stemlokaal liep, nam ik me enorm voor me op volle kracht te concentreren op de democratische handeling die ik daar ging verrichten. Ik was niet zwevend en zeker van mijn zaak, maar juist daarom. Nonchalance ligt dan gretig op de loer. Dus goed opletten, even... lees meer
-
Gek dat ik niet weet of het voor mij een rol speelt, het uiterlijk van politici, kleding, stand van ogen, mondhoeken. Ik lees er een artikel over en begrijp dat een blauw pak goedaardigheid uitstraalt, maar als je daarbij, als man, een rode das draagt, laat je zien dat je daadkr... lees meer
-
Al die tijd geweten en toch te laat ingestapt, met open ogen. Heb het over artificiële intelligente: AI. Er gebeurt van alles mee en ik ga er nonchalant aan voorbij. Mijn houding is: zien we tegen die tijd wel. Is dom, want wat ik met `tegen die tijd’ bedoel, is al lang de hoogs... lees meer