Soms is de mate van tragiek moeilijk in te schatten. Ik heb me zeer gehaast om in Eindhoven een trein te halen, moet bovendien nog werken en nestel me in een stiltecoupé, klap het tafeltje uit en plaats daar mijn laptop op. Het regent hard en als je binnen zit, is dat een prima... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Leeg
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in de avondspits omdat het personeel was uitgestapt. Er réden al minder treinen vanwege wisselstoringen, maar dus nog minder doordat die wissenstoringen mensen van de NS aanvlogen. Begrijpelijk. Als treinreiziger weet ik een paar keer per week van ellende niet waar ik het moet zoeken, in de trein dus. Om me heen hebben de meeste mensen er ook last van. Wisselstoringen, probleempjes met de seinen, harde wind, altijd is er wel iets. Ik maak het zelden mee dat reizigers verwijtend met de conducteurs omgaan. Iedereen weet dat die het ook niet kunnen helpen. Nu een paar van hen begonnen zijn het op te geven, vrees ik het ergste. Ik vraag me af of je jezelf ontstresst als je de werkplek verlaat. Ik heb dat één keer gedaan, toen ik tien was en meedeed aan het schooltoneel. Ik speelde Baas Koekendeeg, een bakker met een slechte inborst. Ik had maar een stuk of tien zinnen tekst, maar toen ik op moest, was mijn hoofd angstaanjagend leeg, de tien zinnen waren enorm verdwenen. Ik kwam in de ban van stress, verliet haastig het toneel en rende vervolgens het schoolgebouw uit. Thuis verstopte ik me onder de dekens. Ik denk daar nog weleens aan en dan voel ik lichte paniek, ook omdat niemand me ooit vertelde wat de gevolgen van mijn afgang waren.
Columns
-
-
Met het woord `procedure’ heb ik vooral slechte ervaringen. “Dat is nu eenmaal de procedure.”Als iemand dat zegt, weet ik dat iets écht niet zomaar gaat, dat het belachelijk is dat ik dacht alles met een simpel telefoontje te kunnen regelen.
-
Van het 70-jarig jubileum van de televisie in Nederland zag ik weinig, ja, zaterdagmorgen een spatje van Voor De Vuist Weg van Willem Duys, dat bij ons thuis met grote aandacht bekeken werd. Ik zag vooral onze huiskamer van toen voor me, de stoelen, wat er aan de muur hing, de v... lees meer
-
Iemand heeft dus ook geklikt dat Sigrid Kaag tijdens een van die hoogst belangrijke gesprekken op haar iPad kussens voor thuis zat te bestellen. Deed ze zelf niet moeilijk over, moest nu eenmaal gebeuren, ze zei het gewoon. En dat werd dus gelekt. Náár woordgebruik vind ik dat,... lees meer
-
Terwijl ik van van alles op mijn bureau stapeltjes maak en spinnend vaststel dat ik zo de boel aan het opruimen ben, vind ik een stukje dat ik uit een krant scheurde, lang geleden want het heeft een oude kleur. Een scheursel uit een pagina waarboven CORONA NIEUWS staat en boven... lees meer
-
Doe het niet zo vaak meer, ’s ochtends vanuit bed de televisie aanzetten. Gisteren per ongeluk wel. In het programma voor Wakker Nederland kwam ik in een gesprek over James Bond terecht. Een amusementsdeskundige was naar de première gegaan, maar kon er verder niets over zeggen,... lees meer
-
Bijna dagelijks scheur ik een foto uit de krant waarnaar ik nog even wil kijken. Maandag was dat een oude foto van een familie uit 1953 die rond de radio zat, vanwege een toespraak van koningin Juliana. Fascinerend: zes mensen rond een radio, trouwfoto op het toestel, breiende v... lees meer
-
Iedere dag hoor je nu wat over James Bond. Ja, deze week première vijfentwintigste film met de montere held in de hoofdrol. Interessant dat het altijd een gebeurtenis is met een uitstraling waar niemand onderuit kan, terwijl het meestal matige verhalen zijn met dezelfde ingredië... lees meer
-
Tjonge, ik deed zaterdag op deze plek toch te luchtig en wereldvreemd over de coronapas. Moest die afgelopen weekend paar keer laten zien, wat ik verder niet erg vind, ook omdat ik houd van de opluchting goedgekeurd ergens naar binnen te mogen gaan. Had ik lang geleden bij grens... lees meer
-
Vandaag verdwijnt de anderhalve meter. Zo zeggen sommige mensen het. Beetje rare mededeling. Bedoeld wordt dat de anderhalvemetersamenleving wordt opgeheven. Vorig jaar Woord van het Jaar: anderhalvemetersamenleving. Niet omdat het zo’n mooi woord is. te lang en klonterig, maar... lees meer
-
Belangenbehartigers van tuincentra en woonwinkels trekken aan de bel: ze zijn bezorgd over hun horeca. Vanwege de coronapas. Ze vrezen gedoe, ze willen `noodgedwongen’ geen `politieagentje’ spelen.
-
Moet een vorm van geluk zijn. Dat denk ik als ik in Maastricht uit de trein ben gestapt en achter een min of meer bejaard echtpaar loop dat klaar is voor een fikse wandeling. Rugzakjes. Nordic Walking stokken. Stevig schoeisel. Het meest opvallend zijn de korte broeken die ze aa... lees meer
-
Als er door de gangen van onze lagere school een vrouw liep, was dat opmerkelijk, een rooms-katholieke jongensschool, geleid door religieuze mannen die geen paters maar `broeders’ waren. In dat kleine universum speelden meisjes geen rol. Vrouwen al helemaal niet. Ja, Maria, de m... lees meer
-
Een matige Prinsjesdag is het vandaag. Er kan en mag weinig in Den Haag, het land is politiek volstrekt verschraald en wat er overblijft zijn alleen de hoedjes die nog voor enige opwinding kunnen zorgen.
-
“Meneer, ik heb er geen woorden voor.” De man die dat tegen me zegt, heeft het niet over onze politiek, nee, over pakjes. Hij staat achter de balie van het postkantoor. Hebben we hier tegenwoordig weer in de buurt. Fijn!
Pakjesbezorging is een prima onderwerp op kleinschal... lees meer