In mijn buurt worden zo nu en dan scènes voor films opgenomen of reclamespotjes. Daarover krijgen we een brief waarin uitgelegd wordt waarmee we allemaal rekening moeten houden. Brief eindigt met de belofte dat het ongemak zoveel mogelijk beperkt wordt en ook worden we bedankt v... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Middelpunt
Of ik ooit in Lunteren ben geweest, weet ik niet. Nu wandel ik er met vrienden doorheen. We zoeken de schoonheid en de stilte van de Veluwe op. En we hebben gehoord dat hier in de buurt het middelpunt van Nederland is. Daar willen we naartoe, het is iets dat we meegemaakt moeten hebben, zo’n middelpunt. We wisten niet eens dat Nederland een middelpunt had. Iemand moet dat berekend hebben, een daad waarvan we graag willen weten hoe je erop komt. In Lunteren zien we een slagerij waar broodjes te koop zijn. Die broodjes worden op een bord boven de ingang zeer geprezen: de beste die er bestaan, zoiets. We krijgen er honger van. Trék – dát is het woord. In de winkel staat een meisje in wie zich grote kalmte heeft gevestigd. Haar uitstraling maakt diepe indruk op ons. Een van mijn vrienden zegt dat we broodjes komen eten. Het meisje knikt en zegt dat ze er nog maar twee heeft. We zijn met vijven. Aan ons allemaal is te merken dat we snappen dat er een probleem is ontstaan en ook dat we dit probleem zo bevredigend mogelijk willen oplossen. Het meisje denkt na en kijkt dan mij aan: `Je kunt natuurlijk even naar de bakker lopen.’ Ze wijst luchtig de hoek om. `En daar broodjes kopen. Dan besmeer ik ze voor jullie.’ Tijdens het uitspreken van die laatste woorden, steekt ze een mes omhoog. Deze gang van zaken klinkt knus. Ik snap wat me te doen staat, ga dat doen en doe het graag. Lunteren tintelt gul in de lentezon. Ik hoor vrolijke vogels, meer dan in de stad waar ik vandaan kom. Ik vind dat ik goed bezig ben.
Columns
-
-
“Waar zit je toch met je gedachten?” Die vraag werd me als kind al vaak gesteld. Nog steeds. Heb nooit een antwoord, want gedachten kunnen ineens met me op de loop gaan en waar ze dan weer stilstaan, weet ik niet meteen, ik moet me even oriënteren.
-
Het is echt niet nodig alles te begrijpen. Dat besefte ik gisteren weer toen ik in deze krant las over het beleid van de NPO, een gesprek met directeur video Frans Klein. Toen ik het uit had en tijdje naar buiten had gekeken zonder iets te zien, merkte ik dat er twee dingen ware... lees meer
-
Graag ben ik van veel op de hoogte. Niet meer van zoveel mogelijk. Ineens kan ik enorm klaar zijn met berichten over sommige gebeurtenissen. Ik hoef bijvoorbeeld even niets meer te weten over de kabinetsformatie. Te vaak hoorden we dat ze `er nog niet uit zijn’ en dat ze `er hel... lees meer
-
Uiteraard is erover vergaderd: wat doen we met het jubileum van 2 voor 12? Duurde een tijdje, maar toen kwam iemand op het idee Bekende Nederlanders als kandidaten te vragen. Iedereen aan tafel keek opgelucht: briljant voorstel.
-
Paar keer per week denk ik: “Wat is alles toch goed georganiseerd!” En dan bedoel ik: in dit land. Of het helemaal waar is, weet ik niet zeker, maar het is goed voor mijn humeur het zo nu en dan te verzuchten.
Je bestelt een medicijn bij de apotheek en een paar uur later w... lees meer -
Wat allemaal kan en mag, weet ik niet, maar ze vervullen me altijd met tintelende herinneringen, de groepjes eerstejaarsstudenten die ik door de stad zie lopen of fietsen. Ze verkennen die stad, voor het merendeel van hen onbekend, ze verkennen hun nieuwe leven. Introductiedagen... lees meer
-
Interessant een gesprek te lezen met oud-generaal Peter van Uhm. Hij pleit voor maatschappelijke dienstplicht voor jongeren: dat ze iets gaan doen voor de samenleving, in ieder geval tijdelijk. Hij voegt eraan toe: “En geef de lastige maar aan mij. Daar kunnen wij bij defensie w... lees meer
-
Avond ervoor waren we naar The Rolling Stones in de Amsterdam ArenA geweest, een bevriend collega, Thomas Rosenboom, en ik. Daarna hadden we veel bier en iets te veel Jack Daniël´s gedronken om het opwindende optreden te vieren.
-
Een amusante uitdrukking vind ik: een te grote broek aantrekken. We weten allemaal wat voor ervaring een te grote broek oplevert. Je voelt je ongemakkelijk, je loopt de hele tijd aan de broek te sjorren, maar daar wordt het allemaal niet beter van. Iemand vraagt: “Is er iets?” D... lees meer
-
Als ik lees dat iets zo simpel is dat zelfs kinderen op de basisschool het kunnen begrijpen, voel ik verontrusting grommen met als kerngedachte: dan snap ik het vast niet.
-
“Je moet echt nog in Duitsland tanken, want daar is het goedkoop.” Advies neem ik serieus, maar ik ben nature niet iemand die fel op koopjes uit is. Kan ik verder niet verklaren. Maar nu moet het wel: ben vanuit Denemarken op weg naar huis, een drukke zaterdag met veel files en... lees meer
-
Een jaar of vijf was ik. Bij ons thuis tintelde een feestje. Er waren ooms en tantes op bezoek en vrienden en vriendinnen van mijn ouders tegen wie ik ook oom en tante zei. In een hoekje van de kamer bladerde ik door een geïllustreerd tijdschrift. Naast me zat een nichtje, we ke... lees meer
-
Tijdens de gesloten coronadagen waren we gedwongen vaak pakjes te bestellen, want in de gewone winkels konden we niet terecht. Met gewone winkels bedoel ik winkels met een deur en iemand die vraagt: “Kan ik u helpen?” We winkelden zonder die hulp en daarom moesten we de gang va... lees meer
-
De Deense dokter vindt het beter als ik een dag zo min mogelijk loop. Klein dingetje met mijn voet, niet ernstig, alleen lastig. Ik zeg dat ik naar Louisiana wil, een van mooiste musea ter wereld, in de buurt van Kopenhagen. Ik ben er al eens geweest en denk daar graag aan terug... lees meer