Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Optimistisch

Zie je, dacht ik gisteren, het is maar goed dat ik voor dit jaar geen goede voornemens heb gemaakt. Deze maandag was het weer Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Vorige jaren stond ik er niet bij stil, nu wel. Zondagavond bereidde ik me erop voor en probeerde ik iets vrolijks te bedenken voor het begin van de dag. Maar ja, als je naar iets vrolijks zoekt, krijg je het niet meteen te pakken. Is vaak aan de hand met dingen waarnaar je op zoek bent. Daarom heet het ook `zoeken’. Ik zette de radio aan en hoorde iemand uitleggen waarom uitgerekend deze maandag zo’n sombere dag was. Een van de oorzaken was dat mensen beseffen dat ze hun goede voornemens niet verwezenlijkt hebben. Ja, er is nog meer aan de hand, zoals het geld dat op is en het typische januariweer. Maar niet gehaalde goede voornemens spelen dus ook een rol. Er zijn tradities waarvan ik houd, en een ervan is op oudejaarsavond mezelf te beloven in het nieuwe jaar sommige zaken beter aan te pakken. Heb ik niet gedaan. Ja, een beetje. Hoe dan? Zo: als ik vind dat ik iets moet veranderen, begin ik er meteen aan, dus ik zeg niet dat ik het dan en dan ga doen. Een voornemen is dus meteen actualiteit, niet iets dat nog moet gebeuren. Daarom keek ik gisterochtend optimistisch om me heen toen ik de vuilniszak op de stoep zette. Ik had alleen mijn ochtendjas aan. Een buurvrouw wees naar mijn voeten en vroeg of ik het daar niet koud had. Ik zei dat ik er geen last van had, dat het lekker weer was. Vervolgens begon ik vrolijk te fluiten.

Columns

  • Congressen van politieke partijen vind ik fascinerende bijeenkomsten, misschien niet om in hun geheel bij te wonen, maar graag kijk ik naar beelden ervan in nieuwsuitzendingen, zeker naar details als de tafels met broodjes en hoe die tafels door de congresgangers benaderd worden... lees meer

  • Toen ik deze week hoorde dat de zangeres Melanie was overleden, besefte ik dat het lang geleden was dat ik naar een van haar liedjes had geluisterd, terwijl ik toch een liefhebber ben van haar werk, zeker van wat ze in het begin van haar lange carrière maakte.

  • Er is iets met ons stroomnetwerk aan de hand. Waar ik woon viel het maandagochtend uit, duurde best lang, en dinsdagavond weer, toen maar even. Niet alleen hier in de straat, maar in een groot deel van de stad.
    We hebben een buurtapp. Daar meld je je dan meteen: “Bij jullie... lees meer

  • Meer dan sympathiek verschijnsel in de harde januarimaand: de Nationale Voorleesdagen. Vooral bedoeld om de jonge jeugd aan het lezen te krijgen, volgens mij een kwestie die er altijd al is geweest en daarom van het hoogste belang.

  • Bericht dat grauwe ergernis veroorzaakt: veel scholen stoppen met klassenfoto’s. Komt door de privacywet. Ouders moeten toestemming geven. Er moeten dus eerst formulieren ingevuld worden. Formulieren! Soms wel zeven A4-tjes. 
    Een schoolhoofd zegt dat een razende vader 30.00... lees meer

  • Normaal lukt het me niet alle afleveringen van De Slimste Mens te zien, maar nu wel, door revalidatie aan huis gebonden. Het programma hoort in deze periode bij de dagelijkse rituelen en ik zeg erbij dat ik uitzie naar een volgende fase van mijn leven. 

  • Qua muziek was in 1970 in bijna ieder huishouden aan te treffen: de musical HairBridge over Troubled Water van Simon en Garfunkel en de rockopera Jesus Christ Superstar.
    Over het laatste werkstuk hebben we het de laatste weken vaak, want gistere... lees meer

  • Stel dat je last hebt van een kort lontje en je overal meteen je harde mening loopt rond te tetteren en voortdurend de confrontatie opzoekt, ja, je begint een hekel aan jezelf te krijgen en besluit te proberen daarmee op te houden. De eerste maand van het nieuwe jaar is daar ges... lees meer

  • Ineens had ik geen zin meer me af te vragen of de koning belasting moet betalen, ook zijn moeder en de koningin, ook de kroonprinses. In principe knik ik enorm. Zeker wanneer het om bezittingen gaat, maar over het salaris (`toelage’) dat wij hun geven, wat doet het ertoe? Wij mo... lees meer

  • Normaal weet ik al niet hoe het zit met het mechanisme van denkwerk, maar als dat ook nog in war wordt gemaakt door felle pijnstilling, weet je soms niet waar je het moeten zoeken met je gedachten.

  • Nog steeds is er zo nu en dan aanleiding even terug te denken aan mijn judoleraar van toen, die op een druilerige namiddag bij ons thuis aanbelde, ik was een jaar of tien. Mijn moeder deed open en tegen haar zei hij vriendelijk, maar vooral bezorgd dat ik niet meer welkom was op... lees meer

  • Vlokken is een te groot woord voor wat de hemel in mijn leefgebied voorzichtig, nattig en stamelend losliet, maar toch: sneeuw. Toen een paar jaar geleden een tijdschrift vroeg wat ik het mooiste woord vond, kwam sneeuw als eerste in me op als in ieder geval een van de mooie. Om... lees meer

  • Er zijn mensen die zeggen dat wanneer je in een ziekenhuis terechtkomt, je niet alleen maar je kwaal of hulpvraag bent, maar dat je als totale mens benaderd moet worden, of zoiets, ja, een totale mens met eigenaardigheden en verlangens en behoeftes die los staan van waarvoor je... lees meer

  • Gisteren zag ik een man van mijn leeftijd een rolstoel voortduwen met daarin een veel oudere vrouw. Die vrouw zat een beetje te dommelen met een zéér tevreden glimlach die een groot deel van haar magere gezicht in beslag nam. Die man herkende ik, niet meteen, maar pas toen ik he... lees meer

  • Kalm aan alsjeblieft! Denk ik niet vaak, misschien zou het vaker moeten, maar soms hóór ik het me hardop zeggen: “Kalm aan alsjeblieft!”
    Gisteren was dat sterk het geval toen ik las dat veel Nederlanders een langere vakantie als grondrecht zien.
    Grondrecht!
    De toe... lees meer

Pagina's