Op mijn bureau liggen ook papiertjes van dingen die ik moet doen. Als ik aan het werk ben, kom ik zo’n papiertje vaak tegen en dan leg ik het op een andere plek, zichtbaarder, maar ja, dat duurt nooit lang, want zonder dat je er erg in hebt, leg je er iets op. Ziehier het misver... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Orde
Als ik om de hoek van dit weekeinde kijk, zie ik dat het dinsdag al oudejaarsdag is. Ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben, terwijl ik heus wel besef dat ik in de laatste dagen van 2013 ben gaan hangen. Zojuist schrok ik conservatief toen een paar jongens twee rotjes voor mijn voeten lieten knallen. Ik wilde kwaad gaan schelden, maar vond dat geen goed idee, want als altijd besloot ik het jaar zo waardig mogelijk af te sluiten. Waarom wilde ik trouwens gaan schelden? Ja, omdat ik schrok en ik wil zo min mogelijk schrikken. Waarom schrok ik? Omdat ik in gedachten verzonken was en niet zag dat er geknal mijn richting op kwam. Waarover was ik in gedachten verzonken? Omdat ik wilde nadenken over afgelopen jaar en niet goed wist waar ik met die gedachten moest beginnen, bij grote of kleine momenten, bij mezelf of bij de wereld om me heen. De rotjes riepen me tot de orde, maar ik weet niet welke orde. Dat is er altijd aan de hand aan het eind van het jaar. De orde is weg, ik verdwaal in die laatste dagen. Ik moet mezelf voorhouden dat het gewone dagen zijn, maar dat zijn het niet: ze markeren iets en ik weet niet wat. Ik heb het niet meer over goede voornemens, want dat zijn bijna altijd loze woorden, maar vind wel dat er weer iets moet veranderen. Waarom vind ik dat? Misschien moet wel veranderen: dat ik de hele tijd vraag naar het waarom. Prima plan. Misschien houd ik dan wel tijd over en word ik daar rustiger van. Maar misschien is dat niet de bedoeling? Bij die bedoeling moet ik maar eens stilstaan.
Columns
-
-
Te vroeg! Dat dacht ik zaterdagavond toen Matthijs van Nieuwkerk zijn show afsloot met de mededeling dat hij eind augustus weer terugkomt met het programma en ons een mooie zomer toewenste. Vriendelijk en attent vond ik het, maar kom op, de zomertijd was nog niets eens begonnen!... lees meer
-
Wat zegt hij precies? Dat zie ik mensen soms denken als ik iets zeg waarvan ik niet weet hoe ik het zo helder mogelijk moet zeggen. Dan stuntel ik nogal en kies net niet de goede woorden.
-
In ieder journaal zien we beelden van een vaccinatiecentrum, in binnen- en buitenland. Die worden later in een actualiteitenprogramma herhaald. Soms zijn het andere beelden, uit een ander vaccinatiecentrum.
-
In kranten kijk ik graag naar nutteloze foto’s. Nee, niets is nutteloos, ik bedoel foto’s waarvan de informatiewaarde beperkt is. Mijn blijdschap wint aan kracht als er onder de foto staat wat ik zelf ook goed kan zien.
-
Met warme billetjes op het terras zitten. Zijn niet mijn woorden, ik hoorde ze gisteren toen ik iets na half 8 de televisie passeerde.
-
Eergisteren wisten we het al: de maatregelen worden niet aangescherpt, ook niet versoepeld. Vorig jaar zouden we met deze informatie nog wat omzichtig zijn omgegaan. Dan hadden ze over welingelichte kringen en dat er gelekt was, dat het nog niet helemaal zeker was, maar waarschi... lees meer
-
Zeezout, mooi woord. In zo´n glazen potje. Je moet aan de dop draaien, dan komt het eruit. Ik zoek ernaar in de supermarkt. Volgens mij sta ik voor de juiste schappen. Mensen die met mij om moeten gaan, zeggen dat ik er niet sterk in ben, in iets zoeken. Ja, denk ik dan altijd,... lees meer
-
In sommige media wordt het een dans genoemd. Dan bedoelen ze de pogingen een coalitie te vormen: “De dans is begonnen.” Misschien is de dynamiek vergelijkbaar, maar erg prettig om naar te kijken is het niet.
-
Bij de pinautomaat in de supermarkt wacht ik op mijn beurt achter een man aan wie te zien is dat die er lang over gaat doen. Kwetsbare groep. Geeft niets, ik mijmer van harte over de foto van Sigrid Kaag waarop ze juichend op een partijtafel staat, beetje dansend, opgelucht en s... lees meer
-
Zo, nu weer de orde van de dag, ben je geneigd te denken. Bijvoorbeeld even geen lijsttrekkers meer. Ze zijn er nog wel, maar niet voortdurend. Van de andere kant wist je natuurlijk wél wat er aan de hand was, verkiezingen dus. En nu is er weer een orde van de dag waarmee we nau... lees meer
-
Voor het eerst in mijn leven maak ik vandaag niet mijn wandeling vol landsbelang naar het stemlokaal. Ben niet thuis en mijn buurman stemt namens mij, op de partij van mijn voorkeur uiteraard, op nummer 2 van de lijst. Sinds onze lagere schooljaren zijn we al vrienden, ik vertro... lees meer
-
Mooie reeks in deze krant, de geboortegrond van een lijsttrekker. Gisteren Lilianne Ploumen en we gingen mee naar de rand van Maastricht. Paar minuten kan ik kijken naar de foto van een weg net buiten de bebouwde kom, naar de heuvels in de omgeving. Het is duidelijk herfst, maar... lees meer
-
Waarschijnlijk verzucht ik het iedere keer, maar nog nooit in mijn lange bestaan als democraat ben ik zo zwevend geweest. Omdat ik niet thuis ben, heb ik mijn bevriende buurman gemachtigd namens mij te stemmen. Uiteraard heb ik een partij genoemd en een naam. Ik zeg het van hart... lees meer
-
Paar weken geleden werd er in het showprogramma Matthijs gaat door vooruitgeblikt op de komende zomer. Met vrolijke zang. Die zomer wordt immers geen gewone zomer, maar een nieuwe Summer of Love, vergelijkbaar met legendarische Summer of Love in 1967, toen iedereen op v... lees meer