Rond half negen is er iedere werkdag op radio 1 een stelling waarop luisteraars later in de ochtend mogen reageren. Gisterochtend was die stelling: Ruud Lubbers is de beste premier die Nederland ooit heeft gehad.
Ik mobiliseerde onmiddellijk al mijn historisch besef, maar k... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Park
We fietsen al een tijdje door Het Nationale Park De Hoge Veluwe, mijn vrienden en ik. Die zes hoofdletters staan er niet voor niets, want er is gelukkig heel veel park. Wat behoorlijk vervreemdend werkt is dat er in de buurt van het park een militaire oefening wordt gehouden en niet zo’n beetje ook. Onafgebroken klinkt het geluid van geweren en kanonnen. Het vult bruut de blauwe lentehemel. We menen het geweld ook te ruiken, maar niemand van ons heeft verstand van oorlog, dus zeker weten doen we het niet. Even later zitten we op een bankje aan het water bij Jachthuis Sint Hubertus. Het legerlawaai wordt steeds vinniger. De denkbeeldige vijand moet er van lusten. We nemen tenminste aan dat een deel van het leger voor vijand speelt. Als je zomaar aan het schieten bent, is het een rare oefening. Iemand van ons zegt dat we vanochtend geen krant hebben gelezen en ook niet naar de radio hebben geluisterd, Dat is waar. Ik doe dat nooit, kan eigenlijk niet zonder. `Het land is toch niet in oorlog geraakt zonder dat wij het weten?’ De naam Poetin valt. Dan schudden we wijs ons hoofd. Dat kan zomaar niet. De ochtendzon schijnt in het water. Zwanen komen hautain kijken wat er aan ons te beleven valt. Ik denk aan mensen die de oorlog meemaakten. Of een andere oorlog. En die dit dan horen. Wat gaan herinneringen met je doen? Misschien ben je dan een tijdje van slag. Maar ja, daarmee kan de krijgsmacht natuurlijk geen rekening houden. Precies om twee uur is het stil. Aanvallers en verdedigers gaan lekker uitrusten.
Columns
-
-
Het laatste dat we van Halbe Zijlstra zelf hoorden, was dat hij een glas wijn met zijn vrouw ging drinken. De orde van de dag is inmiddels weer een andere dan die toen hij dat zei. Misschien is hij nog steeds met wijn in de weer, maar wij zijn al bezig met hem zacht te vergeten,... lees meer
-
Over mijn avonturen in een zorginstelling heb ik het liever niet, maar soms moet het, zoals nu, want het is Valentijnsdag.
Als je computer matig functioneert, traag is, moet je die uitzetten en daarna weer aan. Helpt meestal. Zoiets moest er gisteren met mijn hart gebeuren.... lees meer -
Wie mij kent, weet dat ik nooit zal zeggen dat vroeger alles beter was. Ook niet iets minder dan alles. Nee zeg. Vroeger bestaat nauwelijks. Ja, in herinneringen, maar als je je iets sterk herinnert, gebeurt het nu weer, misschien niet zo als toen, maar in ieder geval in je hoof... lees meer
-
Veel van de Winterspelen volg ik via de radio. Omdat ik me voorstel wat ik niet zie, volg ik het allemaal intenser en zie ik het dus wel degelijk, want mijn verbeeldingskracht draait op volle toeren.
Voor de race van Sven Kramer gisterochtend, onze tijd, zette ik wel de tel... lees meer -
Gisterochtend zag ik al vroeg een kok op televisie. Een Nederlandse kok die in een schraal verlichte en sobere keuken in Pyeongchang stond. Hij keek bedrukt in de camera en sprak over bitterballen. Hij noemde bitterballen `een emotioneel product’. Hij maakte er tijdens de Winter... lees meer
-
De verpleegkundige heeft een gezellig Brabant accent. We lopen samen naar de ruimte waar wat rond mijn hart wordt onderzocht. Hij vraag of ik weet waarvoor ik kom. Ik zeg dat ik dat weet. Hij vraagt: “Waarvoor komt u dan?” Waarschijnlijk moet hij dat vragen, want misschien zijn... lees meer
-
Grote woorden waaien ons flappend om de oren. Demoniseren. Demythologiseren. Het eerste trekt politicus Baudet bozig uit de kast, maar het is veel te groot voor wat hij bedoelt. Als je kritiek op iemand hebt, voor mijn part forse kritiek, ben je niet meteen aan het demoniseren.... lees meer
-
Eerder schreef ik hier over de typering `mensenmens’. Alles erin is prima bedoeld, maar ik houd er niet van, zeker niet wanneer iemand het van zichzelf zegt: “Ik ben een echt mensenmens.” Waakzaamheid is dan geboden. Heb ik ook wanneer iemand lachend roept: “Eigenlijk ben ik een... lees meer
-
Met belangstelling kijk ik altijd naar rolverdelingen tussen mensen in het openbare leven. Wie heeft de leiding? Hoe gaat het met de hantering van kritiek?
-
Als ik op zaterdagochtend thuis ben, luister ik meestal naar het radioprogramma De Taalstaat, gepresenteerd door Frits Spits. De naam zegt het al, het gaat over onze taal, over taalkwesties. Het kan me niet lang genoeg duren.
-
Dinsdag scheurde ik een artikel uit deze krant. Het ging over rijtjeshuizen, een interview met Friso de Zeeuw, die tot voor kort hoogleraar gebiedsontwikkeling was. Hij breekt een lans voor de rijtjeshuizen, voor zover dat nodig is, want hij is stellig van mening dat mensen die... lees meer
-
Mijn vader had een broer die een man de wereld was. En niet zo’n beetje ook. Hij was overal op die wereld geweest, reisde nog steeds rusteloos en zat vol stralende verhalen. Er waren ook veel vrouwen en dat waren andere vrouwen dan die ik uit mijn omgeving kende. Ook van de were... lees meer
-
Patiënten van de fysiotherapeut worden steeds jonger. Komt ook door het bijna voortdurende getuur naar beeldschermen en – schermpjes. Aan mijn bureau zit ik ongeveer de hele dag voor een beeldscherm, is mijn werk, maar ik plak niet staand of lopend aan de apparaatjes. In bed kij... lees meer
-
Misschien moet ik eraan wennen, maar dat wil ik niet. Ik bedoel dat ik in kranten en tijdschriften artikelen zit te lezen waarvan ik nauwelijks iets, eigenlijk niets begrijp, terwijl ik door de bank genomen best veel begrijp en ook tot de doelgroep van de krant of het tijdschrif... lees meer