Soms voel ik me al om iets kleins Een Man Van De Wereld. Misschien is dat goed. Zoets moet je niet al te pretentieus aanpakken. Bijvoorbeeld al vroeg op de dag in een café aan de leestafel zitten. Als je uit het raam kijkt zie je de stad langzaam tot leven komen en jij zit hier... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rustgevend
In een boekwinkel hoor ik twee vrouwen in gesprek over hun tuinen. Ineens zegt een van de vrouwen, de aanleiding is me ontgaan: `Dat noem ik nu een ik-momentje.’ Ze heeft een vriendelijke stem. Het woord ken ik niet, ik-momentje. Het zal het vast weleens langs me heen zijn gewaaid, in een radio- of televisieprogramma. Misschien kwam ik het ooit tegen in een tijdschrift. Het is echter nooit blijven hangen. Ik herinner me een reclame voor koffie, waarin het ging om `een moment voor jezelf’, maar ik stond niet stil bij de vraag hoe zo’n moment er dan ongeveer uit moet zien. Maar goed, ik haalde mijn schouders op, het was een reclametekst, klaar, even onzinnig als `omdat je het wáárd bent’. In de boekwinkel bijt het ik-momentje zich zacht in me vast. Ik hoor het niet meteen uit mijn mond komen, maar misschien noem ik het anders, hoewel ik niet weet hoe. Héb ik eigenlijk wil ik-momentjes? Wanneer doen zich die dan voor? Wat doe ik er zelf aan om ze te laten ontstaan? Gaat mijn leven erop vooruit als er meer ik-momentjes zijn? Ben ik nu me dit bezighoudt, in een ik-momentje verzeild geraakt? Ik denk het niet, want het ik-momentje moet waarschijnlijk een rustgevend gevoel opleveren. Is nu allerminst het geval. Ik barst van de vragen! Lastig is dat ik hierover ook niet een van mijn intimi kan bellen: `Hoe zit het met jouw ik-momentjes?’ De ander zal afstandelijk informeren of het vannacht laat is geworden en of ik ervoor zorg dat ik tijdig winterklaar ben. Ik moet ergens los van komen, maar weet niet van wat!
Columns
-
-
Is het vandaag nu een extra dag of niet? Misschien is het alleen maar een kwestie van hoe je zoiets beleeft. Je kunt ook zeggen dat het gewoon maandag is, maar ja, ik probeer nu eenmaal niets gewoon te vinden en wil er iets van maken. Net zoals dat extra uur dat je cadeau krijgt... lees meer
-
Waar ik helaas niet sterk in ben, is ergens een slaatje uit slaan. Om me heen zie ik mensen die dat wel kunnen. Ze hoeven maar een slaatje te zien en ze slaan het eruit. Vaak is een vermoeden van een slaatje al voldoende. Ze doen ook alsof zo’n slaatje de normaalste zaak van de... lees meer
-
De afgelopen dagen probeerde ik ze voor me te zien, miljoenen repen Snickers. Allemaal terug naar de Marsfabrieken in Veghel. Uit 55 landen. Voor mijn geestesoog (bedrijvig orgaan) ontstaat een hoge berg. Hoe krijg je die boel weg? Lang geleden trouwens dat ik zoiets gegeten heb... lees meer
-
Woedend of huilend autorijden is riskant. Gevaarlijker dan zitten bellen achter het bestuur, als ik het goed begrijp. Is onderzocht. Ik ken niemand die een auto heeft waarin dat onderzoek heeft plaatsgevonden, maar ik geloof het, ook al blijf ik het raar vinden dat het zo altijd... lees meer
-
Wat is het toch een werk om je ergens thuis te voelen. Sommige mensen hebben er talent voor. Iedere omgeving is de hunne. Ik ben jaloers op dat talent. Hoe doen ze dat toch? Begint waarschijnlijk in je hoofd, maar daar moet je dan wel ruimte hebben. Het moet niet vol van alles z... lees meer
-
Zeurgesprekken die me ergeren, gaan over het weer en over leeftijd, soms een combinatie ervan: `Ja, als je ouder wordt, krijg je toch meer last van de kou. En van de regen natuurlijk ook. Zeker als het koud is en ook nog regent.’ Ik verveel me. Gisteren belandde ik in een gespre... lees meer
-
Geweldig woord: bimbobox. Is het aapjesorkest dat in V&D stond, in Arnhem, in een feestelijke vitrine, ook in Nijmegen – ik kon er als kind doodstil naar kijken, verheugde me erop als ik aan de hand van mijn vader of moeder naar het stadscentrum liep. Moest je er een dubbelt... lees meer
-
Het heeft iets: je hebt een, laat ik zeggen, openbare carrière en daarin doe je iets waardoor die carrière mislukt, dus door eigen schuld. Iedereen weet dat, want alles is geregistreerd door de media. Je zit daarna met de gebakken peren. Nu kun je naar die gebakken peren blijven... lees meer
-
Of ik het verontrustend moet vinden, weet ik nog niet, maar het hakte erin toen ik las dat 95% van de artsen en 92% van de verpleegkundigen vinden dat het publiek te hoge verwachtingen heeft van de geneeskunde. Via een paar niet al te lange omwegen kom je dan ook terecht bij de... lees meer
-
Veel te vaak horen we `Lijkt me wel leuk, ja’. En vervolgens gaat er iets gebeuren wat met die woorden te maken heeft, vakantie, stadsautootje, beeldhouwwerk in de voortuin, tatoeage over de gehele borst, themafeest (`jaren zeventig’), raar hoedje, vijver. Ik noem maar wat. `Lij... lees meer
-
Het moet makkelijk zijn grappen te maken over de subsidie die een ondernemer uit Elst krijgt om toiletrollen te drukken waarop argumenten staan tégen een verdrag van Oekraïne. We hebben het uiteraard over het referendum 6 april, een tamelijk zinloze gebeurtenis, want er zullen t... lees meer
-
Altijd interessant hoe we omgaan met meningen. Je kunt er natuurlijk over in gesprek gaan. Zelf vind ik dat de beste gang van zaken. Dus als een menig het begin is van een gedachtewisseling. Maar ik geloof dat we meningen steeds moeilijker vinden. We gaan er vreemd mee om. Ieman... lees meer
-
Moet Sesamstraat nu helemaal weg of hoe zit het? Het prachtige programma is al weggemoffeld op een zijspoor, misschien is het gewoon té goed, en kan deze tijd dat niet hebben. Het spijt me soms dat ik te vroeg geboren ben. Graag was ik met Sesamstraat opgegroeid. Misschien was i... lees meer
-
Laatst stond ik bij vrienden thuis voor een kolossaal televisiescherm te tennissen. Niet echt, net alsof. De bal op het scherm reageerde op mijn bewegingen en ook was er een tegenstander. Die stond naast me, maar ook op het scherm tegenover me. Ik kan zoiets moeilijk uitleggen,... lees meer