Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Sexy

Gek dat ik geen idee had hoe duur een kip is. Een prima levend wezen, meestal gezellig in de omgang, een grappig geluid voortbrengend, in staat tot de productie van een voedzaam en lekker levensmiddel en ze laat voor de liefhebber ook nog een smakelijke erfenis na. Het is nogal wat, maar toch nog geen vijftig euro, begreep ik gisteren! Op televisie zag ik in het ochtendprogramma een VVD’er die er braaf en blij uitzag. Hij was dan ook gekozen tot de meest sexy politicus. Ik weet niet door wie en wanneer, maar hij was het. Hij zet op zijn website wat voor cadeaus hij krijgt, zoals een fles wijn, een stropdas, een horloge. Zo’n cadeau mag niet duurder zijn dan vijftig euro, want anders mag hij het niet aannemen. Er zat ook een kip bij. Hij sprak hierover vanwege de integriteitverklaring die iedere VVD’er moet ondertekenen, als die een rol in de plaatselijke of landelijke politiek wil spelen. De VVD’er in het ochtendprogramma zei dat hij integer was. Woord begint me te irriteren. Dat komt doordat ik het de afgelopen dagen zo vaak heb gehoord, zo vaak dat het bijna geen betekenis meer heeft. Het woord `interessant’ zegt ook nauwelijks meer iets. Misschien heb ik niet goed opgelet, maar het verbaast me dat niemand er de slappe lach van kreeg. Van die integriteitverklaring. Een handtekening maakt je integer. En als je dan toch niet integer blijkt te zijn en de partijleiding wijst je erop, steek je het briefje omhoog en zeg je dat je het wel bent, omdat het daar staat. Met je handtekening eronder. Extreem koddig.

Columns

  • Toen ik nog drie keer per week hardliep, deed ik dat het liefst zo ongezien mogelijk. Het leek me immers geen gezicht. Misschien moest je dat soort schaamte voorbij zijn, maar dat lukte me niet. Ik ging in alle vroegte, gehuld in onthutsende sportkleding, de buitenlucht in, ook... lees meer

  • Nieuwjaarsdag mag van mij altijd snel voorbij zijn. Het is een raar soort `tussendag’ die energie absorbeert zonder dat die energie in iets omgezet wordt. Toen ik niet al te laat wakker werd, had ik meteen behoefte aan een standpunt, geen groot standpunt, maar een kleintje.... lees meer

  • Het is altijd hetzelfde op de laatste dag van het jaar. Dan ga ik dus telkens ontzettend serieus beseffen dat ik iets voor het laatst doe, in dit jaar waarvan bijna geen spat meer over is. Zojuist voor het laatst geschoren. Ik noem maar wat. Ik denk daar iets bij, terwijl ik die... lees meer

  • Er hangt ook iets zwaars in deze dagen. Ik heb het nu niet over de melancholie die bij het einde van het jaar hoort, want iedereen zal een geheel eigen vorm hebben gevonden daarmee leefbaar om te gaan. Nee, het gaat hier weer over sociale vaardigheden die zich schraal kunnen man... lees meer

  • Vrijdagavond waarschuwde de NS op mijn telefoontje: `Morgen zaterdag 27/12 rijdt NS een aangepaste dienstregeling vanwege de verwachte sneeuw.’ Ook al hoefde ik niet met de trein, toch handig te weten. Bovendien voelde ik opluchting. Toen er vorige winter even sprake was van n... lees meer

  • Lang geleden dat ik op kerstavond een kerk bezocht. Er zijn veel mensen die normaal nooit gaan, maar vanavond wel. Dat vinden ze er dan bij horen. Of ze houden van de sfeer die op zo’n avond speciaal is. Snap ik. Paar jaar geleden deed ik een poging, maar ik kon nergens terecht,... lees meer

  • Udo Jürgens dood. Lang niet meer aan hem gedacht. Kende zijn werk nauwelijks, wist bijvoorbeeld niet dat `Geef mij je angst’ van André Hazes en later Guus Meeuwis een vertaling was van een lied van hem. Ik begrijp dat nummer niet helemaal, maar ik vind het erg goed. In 1966 won... lees meer

  • Door het huis lopend zie ik nogal wat kerstbijlagen van kranten en dubbeldikke nummers van tijdschriften. Ik geloof dat ik dit weekend misschien wel twintig interviews las en waarom ik zoiets doe, weet ik niet. Soms zijn het mooie, zinvolle gesprekken, bijvoorbeeld met nabestaan... lees meer

  • Toen ik gisterochtend rond zeven uur door de wind werd gewekt en niet door de wekker, vroeg ik me af: wat is de gedachte? Dat moet je je soms afvragen. En met de gedachte bedoel ik de gedachte die dat moment tot niet zomaar een moment maakt. O ja, ik moest naar de fitnessclub. T... lees meer

  • Vanavond is het Oranje jaaroverzicht op televisie. Ik hoorde het gisteren aangekondigd en gaapte meteen. De aankondiging beloofde dat het ook zou gaan over de eerste nationale ramp van onze koning. Bedoeld werd de aanslag op de MH17. En natuurlijk hoe de koning daarmee omging. D... lees meer

  • Toen ik gisteren wakker werd, miste ik het ochtendprogramma van Wakker Nederland ineens. Als ik het zie, vind ik altijd dat ik net zo goed niet kan kijken, maar als het er dan niet is, zit er een klein gat in het begin van de dag. Komt vooral door de vrouwen die het presenteren,... lees meer

  • Dagobertducktaks! Blij dat dat het woord van het jaar is geworden. Of is het Het Woord van het Jaar? Met hoofdletters dus? Ik begon dit stukje met Het Woord van het Jaar, omdat ik niet wist of het met een hoofdletter moet of niet. En als ermee begint is de hoofdletter verplicht.... lees meer

  • De beste boeken van het jaar, de beste muziek, de belangrijkste gebeurtenis – het hoort allemaal bij de tweede helft van december en vaak is deze informatie even loos als de elektronische kerstmuziek in supermarkt en warenhuis. Soms staat er op zo’n lijstje een boek dat je ook g... lees meer

  • Aan irritatie heb ik een hekel. Je kunt er meestal weinig mee. Laat ik het bij mezelf houden: liever ben ik woedend. Daar moet je dan wel lucht aan geven natuurlijk, niet opkroppen alsjeblieft, maar dan ben je kwijt wat je kwijt moest. Daar word je zelf wat lichter van. En de an... lees meer

  • Altijd tragisch als een bloeiende bedrijfstak niet meer bloeit, maar langzaam verdwijnt. `Wegkwijnen’ – dat is het woord. Ik las een artikel over een wasserette in Tiel die het moeilijk heeft. Eigenaar heeft een fascinerende naam, Arion Septer. Hij zegt dat gezinnen niet meer de... lees meer

Pagina's