Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Uitroepteken

Voor een huis, paar straten verder, staan twee grote dozen vol boeken, beetje schuin zodat goed te zien wat er allemaal in zit. Briefje erbij waarop staat dat wie wil, ze gewoon mee mag nemen. Laatste woorden: `Tast toe!’ Eerst liep ik door, ik zag het wel, maar ik dacht laat-maar. Op de hoek voelde ik wroeging: zo moet ik niet met boeken omgaan, ik mag ze niet negeren. Daarom sta ik toch voor de dozen. Het zijn niet de minste boeken die hier voor het grijpen staan. Ik ben trouwens niet de enige die kijkt, maar merk enige schroom. Kun je echt een boek pakken en mee naar huis nemen? Ja, echt waar, er staat niet voor niets een uitroepteken achter `Tast toe!’. Ik hoor een raam opengaan, kijk omhoog en zie uit het raam een hoofd steken. Het behoort aan een vrouw toe. Aan het hoofd is te zien dat het liever niet zichtbaar is, maar blijkbaar wil de vrouw toch meemaken wat er met haar boeken gebeurt. Dat is immers enorm duidelijk: zij heeft de dozen met boeken voor het huis gezet. Eerder dit jaar vond ik dat ik van bijna alles veel te veel had. Ik ging bovendien naar een ander huis, dus een mooi moment krachtig te gaan opruimen. Dat luchtte overigens op, hoe moeilijk het in het begin ook was. Ik deed ook boeken weg, zeker een paar duizend. Lijkt veel, maar ik hield er genoeg over. Ik kreeg dus sombere opkopers op bezoek die de boel met zuinige minachting bekeken. Ik kreeg er nauwelijks iets voor, maar wist dat ik daarmee al blij moest zijn. Het kwam niet in me op dozen voor het huis te zetten. Dat spijt me zéér.

Columns

  • In de kranten die hier thuis liggen, sla ik het weerbericht altijd over. Ik ben geïnteresseerd in de toekomst, soms verheug ik me erop, maar hoef niet te weten wat voor weer het dan is, want wat verandert dat aan die toekomst? Ja, het zou kunnen dat ik stop met mijn voornemen er... lees meer

  • Paar dagen zag ik bij een klein stadsgrasveldje twee mannen staan. Ze lieten hun erg grote honden uit. Of andersom. De mannen hadden een logge uitstraling. De een rookte een sigaartje, de ander een sigaret. Ze hadden trainingspakken aan die op de groei waren gekocht, terwijl het... lees meer

  • We lopen naar het huis van een vriendin die jarig is. Een van ons zegt: `Denk erom, niet over Jan-Piet beginnen!’ Jan-Piet is de ex van de jarige vriendin. Als ik later op de avond met de jarige sta te praten, vraag ik nonchalant: `Zeg, heeft Jan-Piet nog iets laten horen?’

  • Prince was een groot kunstenaar en als zo iemand dood gaat, wordt de wereld meteen een beetje lelijker. Ik heb even gezocht of ik nog muziek van hem in huis had, maar kon niets vinden. Allemaal verdwenen tijdens Grote Opruimingen. Dan val ik ook maar met de deur in huis: ik heb... lees meer

  • We zijn nog steeds de grote spaarders van Europa. Is onderzocht. Ook waarom: we voelen ons dan veiliger en zekerder. Voel ik me dat? Raar dat ik me niet kan herinneren dat ik mezelf die vraag stelde. Of ik me veilig en zeker voel, nu ik dus iets gespaard heb. Dat heb ik trouwens... lees meer

  • Als ik ergens te laat kwam, gebruikte ik nog nooit de smoes: `De brug stond open.’ Terwijl het toch zo’n mooi Hollands zinnetje is waarin een vertraging zit waaraan niemand iets kan doen.

  • Vorige week hoorde ik op de radio een programma dat ging over hoe mensen elkaar beledigen op Twitter. Officieel zit ik daar ook op, maar ik doe er al zes jaar niets mee.
    Gast was Victoria Koblenko, onder meer actrice. Ze is afkomstig uit Oekraïne en had in de dagen rond het... lees meer

  • Op mijn rijbewijs staat het: in juli 2005 deed ik met succes rijexamen. Nu weet ik niet meer of dat de zesde of de zevende keer was. Wel dat de dag erop mijn theoretische rijbewijs zou verlopen. Het was dus belangrijk dat ik ook in de praktijk slaagde. Die theorie was me immers... lees meer

  • Altijd als ik een interview lees met de topvrouw van PostNL, Herna Verhagen, voel ik optimisme dat ik daarvoor niet kende. De foto die erbij afgedrukt staat, helpt ook enorm: de zomerzon is in haar neergedaald. En onder de topvrouwen heeft ze de beste topvrouwenlach.

  • In de wachtkamer van de tandarts raak ik in gesprek met een vrouw die ik ontzettend goed gelukt vind. Als je dit soort dingen zegt of opschrijft, zijn er mensen die bedenkelijk kijken. En ik weet niet waarom. Ik bedoel er niets vervelends of ranzigs mee, integendeel. Zij begon t... lees meer

  • Als je ziek bent, wil je beter worden. En als je dan beter bent en iemand vraag hoe het gaat, zeg je `Goed’. Beter dan goed hoeft niet. Bij bedrijven en instellingen is dat anders. Als het goed gaat, moet het beter, waarschijnlijk om te voorkomen dat het over een tijdje weer min... lees meer

  • Vakantievoetafdruk. Het woord is sinds gisteren in mijn leven, hoewel er nog weinig beweging in zit. Heeft natuurlijk met de betekenis van het woord te maken: een stand van zaken, die vakantievoetafdruk, bedacht door de reisbrancheorganisatie ANVR. Die onderzoekt wat voor schade... lees meer

  • Helaas houd ik niet meer zo van bier. Nou ja, ik houd er wel van, maar ik drink het niet meer en daarom maak ik mezelf wijs dat ik het niet meer lekker vind. Ik dronk het graag en vaak en werd daar steeds zichtbaarder van. Keek ik in de spiegel en dacht: er is wel heel veel van... lees meer

  • Zaterdag namen we afscheid van een vriend die vorige week maandag doodging. Toen ik daarvan hoorde, wist ik niet dat mijn moeder een paar dagen later zou sterven. Haar gunde ik het, want ze wilde het graag, haar lichaam was op, haar leven mooi geweest en voltooid. Mijn verdriet... lees meer

  • Mijn moeder overleed eergisteren in de vroege ochtend. Mijn zusje belde om half zes: `Ze zeggen dat we moeten komen.’ Met `ze’ bedoelde ze de mensen van het hospice waar mijn moeder haar laatste dagen doorbracht. Even later zat ik in de auto. Het was nog donker, het verkeer kwam... lees meer

Pagina's