Altijd voel ik enige treurnis als ik in een artikel lees dat de papieren brief steeds meer het onderspit delft. Maar met de pakketjes gaat het goed! Daarmee is PostNL érg blij. Natuurlijk ook de mensen die graag pakjes ontvangen. Wat ik dan weer zo vreemd is dat er zich weer van... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitroepteken
Voor een huis, paar straten verder, staan twee grote dozen vol boeken, beetje schuin zodat goed te zien wat er allemaal in zit. Briefje erbij waarop staat dat wie wil, ze gewoon mee mag nemen. Laatste woorden: `Tast toe!’ Eerst liep ik door, ik zag het wel, maar ik dacht laat-maar. Op de hoek voelde ik wroeging: zo moet ik niet met boeken omgaan, ik mag ze niet negeren. Daarom sta ik toch voor de dozen. Het zijn niet de minste boeken die hier voor het grijpen staan. Ik ben trouwens niet de enige die kijkt, maar merk enige schroom. Kun je echt een boek pakken en mee naar huis nemen? Ja, echt waar, er staat niet voor niets een uitroepteken achter `Tast toe!’. Ik hoor een raam opengaan, kijk omhoog en zie uit het raam een hoofd steken. Het behoort aan een vrouw toe. Aan het hoofd is te zien dat het liever niet zichtbaar is, maar blijkbaar wil de vrouw toch meemaken wat er met haar boeken gebeurt. Dat is immers enorm duidelijk: zij heeft de dozen met boeken voor het huis gezet. Eerder dit jaar vond ik dat ik van bijna alles veel te veel had. Ik ging bovendien naar een ander huis, dus een mooi moment krachtig te gaan opruimen. Dat luchtte overigens op, hoe moeilijk het in het begin ook was. Ik deed ook boeken weg, zeker een paar duizend. Lijkt veel, maar ik hield er genoeg over. Ik kreeg dus sombere opkopers op bezoek die de boel met zuinige minachting bekeken. Ik kreeg er nauwelijks iets voor, maar wist dat ik daarmee al blij moest zijn. Het kwam niet in me op dozen voor het huis te zetten. Dat spijt me zéér.
Columns
-
-
Soms voel ik me al om iets kleins Een Man Van De Wereld. Misschien is dat goed. Zoets moet je niet al te pretentieus aanpakken. Bijvoorbeeld al vroeg op de dag in een café aan de leestafel zitten. Als je uit het raam kijkt zie je de stad langzaam tot leven komen en jij zit hier... lees meer
-
Is het vandaag nu een extra dag of niet? Misschien is het alleen maar een kwestie van hoe je zoiets beleeft. Je kunt ook zeggen dat het gewoon maandag is, maar ja, ik probeer nu eenmaal niets gewoon te vinden en wil er iets van maken. Net zoals dat extra uur dat je cadeau krijgt... lees meer
-
Waar ik helaas niet sterk in ben, is ergens een slaatje uit slaan. Om me heen zie ik mensen die dat wel kunnen. Ze hoeven maar een slaatje te zien en ze slaan het eruit. Vaak is een vermoeden van een slaatje al voldoende. Ze doen ook alsof zo’n slaatje de normaalste zaak van de... lees meer
-
De afgelopen dagen probeerde ik ze voor me te zien, miljoenen repen Snickers. Allemaal terug naar de Marsfabrieken in Veghel. Uit 55 landen. Voor mijn geestesoog (bedrijvig orgaan) ontstaat een hoge berg. Hoe krijg je die boel weg? Lang geleden trouwens dat ik zoiets gegeten heb... lees meer
-
Woedend of huilend autorijden is riskant. Gevaarlijker dan zitten bellen achter het bestuur, als ik het goed begrijp. Is onderzocht. Ik ken niemand die een auto heeft waarin dat onderzoek heeft plaatsgevonden, maar ik geloof het, ook al blijf ik het raar vinden dat het zo altijd... lees meer
-
Wat is het toch een werk om je ergens thuis te voelen. Sommige mensen hebben er talent voor. Iedere omgeving is de hunne. Ik ben jaloers op dat talent. Hoe doen ze dat toch? Begint waarschijnlijk in je hoofd, maar daar moet je dan wel ruimte hebben. Het moet niet vol van alles z... lees meer
-
Zeurgesprekken die me ergeren, gaan over het weer en over leeftijd, soms een combinatie ervan: `Ja, als je ouder wordt, krijg je toch meer last van de kou. En van de regen natuurlijk ook. Zeker als het koud is en ook nog regent.’ Ik verveel me. Gisteren belandde ik in een gespre... lees meer
-
Geweldig woord: bimbobox. Is het aapjesorkest dat in V&D stond, in Arnhem, in een feestelijke vitrine, ook in Nijmegen – ik kon er als kind doodstil naar kijken, verheugde me erop als ik aan de hand van mijn vader of moeder naar het stadscentrum liep. Moest je er een dubbelt... lees meer
-
Het heeft iets: je hebt een, laat ik zeggen, openbare carrière en daarin doe je iets waardoor die carrière mislukt, dus door eigen schuld. Iedereen weet dat, want alles is geregistreerd door de media. Je zit daarna met de gebakken peren. Nu kun je naar die gebakken peren blijven... lees meer
-
Of ik het verontrustend moet vinden, weet ik nog niet, maar het hakte erin toen ik las dat 95% van de artsen en 92% van de verpleegkundigen vinden dat het publiek te hoge verwachtingen heeft van de geneeskunde. Via een paar niet al te lange omwegen kom je dan ook terecht bij de... lees meer
-
Veel te vaak horen we `Lijkt me wel leuk, ja’. En vervolgens gaat er iets gebeuren wat met die woorden te maken heeft, vakantie, stadsautootje, beeldhouwwerk in de voortuin, tatoeage over de gehele borst, themafeest (`jaren zeventig’), raar hoedje, vijver. Ik noem maar wat. `Lij... lees meer
-
Het moet makkelijk zijn grappen te maken over de subsidie die een ondernemer uit Elst krijgt om toiletrollen te drukken waarop argumenten staan tégen een verdrag van Oekraïne. We hebben het uiteraard over het referendum 6 april, een tamelijk zinloze gebeurtenis, want er zullen t... lees meer
-
Altijd interessant hoe we omgaan met meningen. Je kunt er natuurlijk over in gesprek gaan. Zelf vind ik dat de beste gang van zaken. Dus als een menig het begin is van een gedachtewisseling. Maar ik geloof dat we meningen steeds moeilijker vinden. We gaan er vreemd mee om. Ieman... lees meer
-
Moet Sesamstraat nu helemaal weg of hoe zit het? Het prachtige programma is al weggemoffeld op een zijspoor, misschien is het gewoon té goed, en kan deze tijd dat niet hebben. Het spijt me soms dat ik te vroeg geboren ben. Graag was ik met Sesamstraat opgegroeid. Misschien was i... lees meer