Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Verering

Als je niet meer weet wat je moet doen, doe je meestal het verkeerde. Ik heb nu niet over mijn eigen ervaringen (daarover een andere keer), maar over de Nederlandse bisschoppen die zich met de kerstliedjes bemoeien. Je bent dan geneigd te denken: alsof ze niets beters te doen hebben. Blijkbaar niet. Mij kan het niet veel schelen, want ik zing wat ik wil, maar als je het interessant vindt te luisteren naar de Nederlandse bisschoppen, sta je toch met de mond vol tanden op een kouwe kermis. `Stille nacht’ en `De herdertjes lagen bij nachte’ moeten worden gemeden. Dat is het woord: gemeden. Dus mag wel, maar liever niet, zeker niet als er een Nederlandse bisschop in de buurt is. Ik lees dat de bisschoppen 300 à 400 liederen hebben geschrapt uit `de exclusieve lijst met voorkeursliederen’. Dat zijn waarschijnlijk niet alleen maar kerstliederen. Ik heb er geen verstand van, maar zo veel kunnen het er toch niet zijn. De liederen zijn geschrapt omdat ze `de verering van God niet centraal stellen’. Ik heb niet meteen de hele tekst paraat van `Stille nacht’ en `De herdertjes lagen bij nachte’, maar volgens mij zit het daarin best goed qua verering van God. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat God er wakker van ligt. De Nederlandse bisschoppen wel. Ik ben een groot voorstander van het kerstfeest, maar zonder deze twee liederen vind ik het een schrale boel worden. Ze zijn te begrijpen, wat niet van alle kerstliederen kan worden gezegd, en sfeertechnisch dik in orde. Je hebt zin iets te gaan boycotten, maar ja, wat?

Columns

  • Een oud lied dat zich soms door mijn hoofd zingt is: We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Iedereen kent het, iedereen zal het weleens gezongen hebben, waarschijnlijk vaak. Ik herinner me vooral hoe er iemand in auto mee begon, mijn moeder, af en toe mijn... lees meer

  • Gelukkig zag ik zaterdagavond de herhaling van Zomergasten met Eberhard van der Laan die al zeer ziek was, maar ook zoekend. Dat laatste viel zo weldadig op en dat maakte hem sterk, niet alleen tijdens de uitzending, maar het gold voor zijn hele leven: iemand die voortdurend z... lees meer

  • Vandaag neemt Hans Spekman afscheid als voorzitter van de PvdA. Dat had hij eigenlijk al op 17 maart gedaan, na de verkiezingsnederlaag van zijn partij, die ook lang mijn partij was. Maar er moest dus nog een officieel moment komen. Een moment voor wat? Ja, voor afscheid.
    T... lees meer

  • Waar griezelde ik als kind van? Dat vraag ik me uiteraard af in de Kinderboekenweek waarvan het thema griezelen is. Mooi, vreemd woord is het, je kunt het bijna niet luchtig uitspreken.

  • Hoe sta ik ervoor in 2021? Nog niet zo lang terug was zo’n vraag niet in me opgekomen. Over 4 jaar! Ik hoop dat het meeste wat ik doe, hetzelfde is als wat ik nu doe, met opgeheven hoofd, neus in de wind, borst vooruit, zacht opgejaagd door avontuurlijke onrust, altijd nieuwsgie... lees meer

  • Deze dragen draai ik vaak de muziek van Tom Petty. Maar dat deed ik altijd al. Het meeste van wat hij gemaakt heeft, heb ik. Hij stierf maandag, de dag dat mijn moeder 92 was geworden als ze vorig jaar niet was overleden. Haar verjaardag en de dood van Petty hebben een verbond g... lees meer

  • De trein staat stil een paar minuten voor het station van een niet al te grote stad waar ik niet moet zijn. Anders had ik het vervelend gevonden vlak voor de bestemming te worden opgehouden. Gebeurt vaker, op het station is iets aan de hand, misschien zijn rails vol, de trein mo... lees meer

  • Zaterdagmiddag was ik in de Openbare Bibliotheek van Nijmegen waar Pé Hawinkels werd herdacht, de dichter en vertaler die in Nijmegen woonde en in 1977 jong overleed.

  • De vroege ochtend begon gisteren koninklijk. Niet mijn bijdrage(n) eraan, nee, de ochtend zelf. Het was stil op straat, geen zuchtje wind, om alles hing een gouden glans. Ik verlang dan vurig dat er even niets gebeurt en bedierf het zelf, want ik zette het ochtendprogramma aan.... lees meer

  • In een aangename boekhandel mag ik van alles vertellen over mijn nieuwe boek. We hebben het over herinneringen, de rol die ze spelen in het heden, de werking ervan. In de pauze spreekt een zonnige vrouw me aan. Ze heeft geen leeftijd en maakt niet de indruk daarmee te zitten. Ze... lees meer

  • Tegen alle bedreiging van de stilte in, boven en rond de Veluwe moeten we krachtig protesteren, ook al hebben we een overheid die niet in die protesten is geïnteresseerd. Wel in nieuwe vliegroutes vanaf vliegveld Lelystad. Het gaat vooral om vakantievluchten. Interessant dat het... lees meer

  • “Trotse houding, Thomas, trotse houding!” Op de fitnessclub is een nieuw apparaat. Het ligt op de grond, heeft twee handvaten en aan iedere kant een gewicht. Je moet erin gaan staan, de handvaten pakken, waarbij je iets door de knieën zakt, en weer gaan staan.” Dan roept de coac... lees meer

  • Het boek van oud-SP-kamerlid Sharon Gesthuizen over de knoet van Jan Marijnissen (`driftige peuter’) heb ik niet gelezen. Dat hoefde niet want voordat het in de winkel lag, was het al in ieder actualiteiten- en praatprogramma aan de orde geweest. Ook de kranten hadden er vol van... lees meer

  • In mijn vorige buurt zag ik hier en daar regelmatig hangjongeren en ik vroeg me af of ik er een zou willen zijn als ik jong was. Het is makkelijk je zoiets af te vragen op mijn leeftijd, maar ik neem bijna iedere vraag serieus. Ik denk het niet, want ik houd niet van groepen e... lees meer

  • Veel belangrijke documenten heb ik niet. Officiële documenten dan. Mijn diploma van de middelbare school is bij een binnenbrand verdwenen, zwemdiploma’s ook. Ik ga er verder niet diep over nadenken, het zijn er twee: paspoort en rijbewijs. Eerste ligt in een la,  tweede zit in... lees meer

Pagina's